tag:blogger.com,1999:blog-83743044925972469682024-03-20T00:17:15.428+02:00Σαν ΑρμαντίλλοOnline μυθιστόρημα σε συνέχειες
κάθε τετάρτη.Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/09976561098799270570noreply@blogger.comBlogger13125truetag:blogger.com,1999:blog-8374304492597246968.post-58895145064844656602015-10-05T00:08:00.000+03:002015-10-17T02:00:17.679+03:001) Ο Παππούς <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<div style="text-align: left;">
<div style="text-align: left;">
</div>
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgv6dIwBN07jF1e2PSMZsz-yLIAP3NDoBLnvEecc5BQndM9DhyphenhyphenJ4t-oyiqFrscqrvBfeG2c8nY_X8IZ5n2yx1bfHtOmn9PmPDlVLJ8G8FWc5edOfGDcieKQuJ0Sd7snzWSIP_KulKByDloy/s1600/%25CE%25B5%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25BF%25CE%25BD%25CE%25B1+%25CE%25B3%25CE%25B9%25CE%25B1+%25CE%25B2%25CE%25BB%25CE%25BF%25CE%25B32.png" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-size: large;"></span></a></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgv6dIwBN07jF1e2PSMZsz-yLIAP3NDoBLnvEecc5BQndM9DhyphenhyphenJ4t-oyiqFrscqrvBfeG2c8nY_X8IZ5n2yx1bfHtOmn9PmPDlVLJ8G8FWc5edOfGDcieKQuJ0Sd7snzWSIP_KulKByDloy/s1600/%25CE%25B5%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25BF%25CE%25BD%25CE%25B1+%25CE%25B3%25CE%25B9%25CE%25B1+%25CE%25B2%25CE%25BB%25CE%25BF%25CE%25B32.png" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img alt="" border="0" height="149" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgv6dIwBN07jF1e2PSMZsz-yLIAP3NDoBLnvEecc5BQndM9DhyphenhyphenJ4t-oyiqFrscqrvBfeG2c8nY_X8IZ5n2yx1bfHtOmn9PmPDlVLJ8G8FWc5edOfGDcieKQuJ0Sd7snzWSIP_KulKByDloy/s200/%25CE%25B5%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25BF%25CE%25BD%25CE%25B1+%25CE%25B3%25CE%25B9%25CE%25B1+%25CE%25B2%25CE%25BB%25CE%25BF%25CE%25B32.png" title="Ο Παππους" width="200" /></a><br />
<span style="font-size: large;">Ήρθε η σειρά μου. Πλησίασα και του φίλησα </span><span style="font-size: large; text-align: left;">το μέτωπο. Η μύτη του ξεχώριζε πάνω στο πρόσωπο, άσπρη με κόκκινα στίγματα. Τα χείλη του είχαν χάσει το χρώμα τους, χαλαρωμένα και αδύναμα χωρίς μυς να τα συγκρατούν. Τα μάγουλα ήταν ρουφηγμένα σα</span><span lang="el-GR" style="font-size: large; text-align: left;">ν</span><span style="font-size: large; text-align: left;"> </span><span style="font-size: large; text-align: left;">ξεφούσκωτη μπάλα και σχεδόν καλυμμένα από τα γαρύφαλλα. Του είχαν φορέσει ένα μαύρο κοστούμι που ίσα-ίσα φαινόταν ανάμεσα από τα γαρυφαλλοπέταλα. Στο στήθος του ξεφύτρωναν, σαν μέσα από τη εύφορη γη, οι καρποί των χεριών του και διασταύρωναν μεταξύ τους. Του είχαν κουμπώσει μέχρι πάνω ένα λευκό πουκάμισο που πίεζε το γερασμένο του λαιμό δημιουργώντας μικρές ζάρες δέρματος. Ποτέ δεν τον είχα δει με κουμπωμένο πουκάμισο ως πάνω. Οι συγγενείς παρακολουθούσαν</span><span style="font-size: large; text-align: left;"> </span><span lang="el-GR" style="font-size: large; text-align: left;">τις κινήσεις μου</span><span style="font-size: large; text-align: left;">- οι συγγενείς πάντα παρακολουθούν- αυτός είναι ο κυρίως σκοπός τους.</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Έκανα το σταυρό
μου όπως είχα είδα να κάνουν όλοι πριν
από μένα. Πισωπάτησα και πήγα στη θέση
μου. Ο θείος μου με χτύπησε επιτιμητικά
στη πλάτη. «Πάω λίγο έξω», ψιθύρισα στη
μάνα μου. <span lang="el-GR">Έσφιξε</span> ένα
μαντίλι στο πηγούνι της και μου έκανε
ένα καταφατικό νόημα . Περπάτησα κάτω
από τον μεγάλο πολυέλαιο που το συγκρατούσε
το θολωτό ταβάνι με την αναπαράσταση
του Ιησού. Αν είχ<span lang="el-GR">α</span> μπροστά
μου ένα τραμπολίνο θα πηδούσα <span lang="el-GR">πάνω</span>
του, αυτό θα με εκσφενδόνιζε τόσο ψηλά
που με την άκρη των δαχτύλων μου θα
ακουμπούσα ίσα ίσα τον θόλο.
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Στα ξύλινα
καθίσματα είχε <span lang="el-GR">γ</span>ιαγιάδες
και παππούδες από τις γύρω εργατικές
κατοικίες. Σε όλο το ιερό αναδευόταν
μια μυρωδιά λιβανιού, ηλικιωμένων
αναπνοών και καμένων κεριών. Το φως του
ήλιου έγλυφε τα πρόσωπα των πενθούντων
αλλοιωμένο από τα βιτρό στα παράθυρα.
Πέρασα δίπλα από το σόι του παππού και βγήκα έξω.
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Η περιποιημένη αυλή της εκκλησίας ήταν τσιμεντοστρωμένη
και στις άκρες της είχε ένα παρτέρι με
νεαρά λιγνά δεντράκια αραδιασμένα από
εδώ κι από εκεί. Στον ουρανό δεν ταξίδευε
ούτε ένα παραμικρό σύννεφο.
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Κάθισα σε ένα
πεζούλι δίπλα σε ένα ηλικιωμένο κύριο
που κάπνιζε. Συναντήθηκαν τα βλέμματα
μας. Φάνηκε να με γνώρισε. Εγώ όχι.
«Συλλυπητήρια» μου είπε. Τον ευχαρίστησα.
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Έβγαλα να στρίψω
κι εγώ ένα τσιγάρο. Αν και το καλοκαίρι
είχε φύγει ημερολογιακά μόλις πριν
λίγες μέρες, είχε μια ψυχρούλα στην
ατμόσφαιρα. Άπλωσα τα πόδια μου μπροστά.
Τα καφέ παπούτσια έδειχναν ολοκαίνουργια
παρότι τα είχα τρία χρόνια. Τα φορούσα
μόνο σε γάμους και κηδείες και σε αυτή
την ηλικία που πλησιάζεις τα τριάντα,
όλο γάμοι και κηδείες σε πετυχαίνουν.
Είτε από συγγενείς που μεγαλώνουν και
έφτασε η ώρα τους, είτε από φίλους που
μεγαλώνουν και έφτασε η ώρα τους να
παντρευτούν.
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Ξανακοιτάχτηκα
με το κύριο δίπλα. Στο μέτωπο του
σχηματιζόταν δυο βαθιές διαγώνιες
ρυτίδες που άνοιγαν μέχρι ψηλά εκεί που
θα συνήθιζαν να είναι τα μαλλιά του
παλιότερα. Φορούσε ένα πολυκαιρισμένο
γκρι παντελόνι και ένα άσπρο διάφανο
πουκάμισο που άφηνε να φαίνεται από
μέσα το τιραντένιο φανελάκι του. Ο γιακάς
είχε δεμένη πάνω του μια παλιομοδίτικη
λεπτή, μαύρη γραβάτα. Το σακάκι του το
είχε αφημένο πάνω στην αγκαλιά του. Του
χαμογέλασα, με ζύγισε με τα θολά μάτια
του.
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Ήταν καλός
άνθρωπος ο πάππους σου ο Τάταρος», μου
είπε τελικά.
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Την άκουσα κι
άλλη φορά αυτή τη λέξη σήμερα. Την έπιασε
το αυτί μου καθώς περνούσα δίπλα από
ένα πηγαδάκι φίλων του παππού. Δεν είχα
ιδέα ότι τον φώναζαν Τάταρο. Μου φάνηκε
παράξενο που ενώ είχα περάσει ατελείωτες
ώρες με τον παππού να τρώμε, να πίνουμε,
να συζητάμε και να μου λέει ιστορίες,
ποτέ δεν είχα μάθει ότι είχε παρατσούκλι.
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
</div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;"> «Ήσασταν φίλοι;»
ρώτησα.</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Ναι. Συμπαίκτες.
Αλλά και φίλοι. Να κοίτα, έχει στείλει
και στεφάνι η ομάδα». Σήκωσε το χέρι και
μου έδειξε δίπλα στη πόρτα της εκκλησίας
ένα ψηλό στεφάνι με γαρίφαλα.
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Παίζαμε Άλφα
κατηγορία τότε . Εσύ τι ομάδα είσαι;»
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Δεν ασχολούμαι
και πολύ με το ποδόσφαιρο», απάντησα,
και μου έριξε ένα ερευνητικό βλέμμα.
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Εντάξει δε
πειράζει», είπε και έβγαλε τα άντερα
του τσιγάρο στο τσιμέντο, με το μοκασίνι
του .</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Γιατί τον λέγαν
Τάταρο;» Πρόλαβα να τον ρωτήσω καθώς
κατεύθυνε τις παλάμες του στα γόνατα
για να σηκωθεί. Χαμογέλασε κάτω από το
ρεμπέτικο μουστακάκι του και ξανακάθισε.
Κοίταξε πάνω αριστερά προς το καμπαναριό
με παρατεταμένο χαμόγελο. Ένα χαμόγελο
που το αποκτάς μόνο με την σύγκρουση
από 80 χρόνια αναμνήσεις.
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Γιατί ε; Γιατί
έδερνε! Πόσες φορές είχε ανέβει στις
κερκίδες των αντιπάλων και έδερνε τους
οπαδούς της άλλης ομάδας. Έδερνε τους
παίχτες , τους διαιτητές τους παράγοντες
μέχρι και τους συμπαίχτες του έδερνε.
Ήταν παλικάρι».
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Του ανταπέδωσα
το χαμόγελο.
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Ήταν παλικάρι»,
ξαναείπε, σηκώθηκε από το πεζουλάκι και
πέρασε κάτω από την πόρτα της εκκλησιάς
με αργά γεροντικά βήματα. Μου ήρθε μια
όρεξη να κλάψω. Δεν το κάνα. Σε αυτήν την
ηλικία που πλησιάζεις τα τριάντα έχεις
μάθει ότι δε μπορείς να κλαις όποτε σου
γουστάρει.
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;"><br />
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Διαγώνια ανάμεσα
από τις πολυκατοικίες μπορούσα να
διακρίνω ένα κομμάτι από το κήπο του
σπιτιού του παππού. Δεν ήταν κανονικός
παππούς εξ αίματος. Ήταν ο δεύτερος
άντρας της γιαγιάς μου. Εγώ όμως αυτόν
γνώρισα για παππού και ο πατέρας μου
για πάτερα. Ο πατέρας μου τον φώναζε και
τον ένιωθε μπαμπά κι εγώ τον φώναζα και
τον ένιωθα παππού.
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Ήταν ωραίος
τύπος. Ποτέ δεν είχε σταθερή δουλειά.
Πότε δούλευε ναυτικός, πότε λιμενεργάτης,
μετά σε βουλκανιζατέρ και αποθηκάριος.
Όταν πήγαινα στο σπίτι της γιαγιάς να
με κρατήσουν για μερικές μέρες τον
θυμάμαι να έρχεται καμαρωτός από τη
δουλειά. Φορούσε μόνιμα κοντομάνικο
μπλουζάκι χειμώνα-καλοκαίρι και πάντα
πάνω στο κεφάλι του έγερνε ελαφρά ένα
μάλλινο μπλε ναυτικό καπέλο με κίτρινο
σιρίτι στο γείσο. Το μεσημέρι, η γιαγιά
του ετοίμαζε μεζέ με διάφορα αγγουράκια,
ντομάτα, ελιές, ούζο και ψάρι. Ότι ψάρι
τύχαινε, αλλά δεν καθόταν στο τραπέζι
αν δεν υπήρχε ψάρι. Κατέβαζε ένα
κατοσταράκι ούζο και μετά ξάπλωνε για
ύπνο. Το απόγευμα ξυπνούσε, έφτιαχνε
ένα ελληνικό καφέ και καθόταν στη αυλή να κοιτάει τον κόσμο που περνάει.
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Η πραγματική
και αγαπημένη του ιδιότητα, ήταν ψαράς.
Είχε μια ξύλινα βάρκα γύρω στα 4-5 μέτρα
με πετρελαιομηχανή. Τις καλοκαιρινές
Κυριακές με έπαιρνε και πηγαίναμε βόλτα
με τη βάρκα. Φτάναμε στη μαρίνα που
βρισκόταν στην άκρη της πόλης λίγη ώρα
μετά το χάραμα. Εγώ έτρεχα πρώτος για
να γνωρίσω τη βάρκα που τραμπαλουσε
ανάμεσα σε δεκάδες <span lang="el-GR">άλλες</span>
στα μολυβένια πρωινά κύματα. Μόλις την
έβρισκα φώναζα: «Εδώ παππού. Εδώ είναι
η βάρκα μας. Τη βρήκα!» Τραβούσε το σκοινί
με τα δυνατά του χέρια και η βάρκα κυλούσε
αργά στο νερό προς το μέρος μας. Έκανε
ένα σάλτο σαν ακροβάτης πάνω στο σκοινί
και ύστερα πηδούσε με σβελτάδα στη
κοιλιά της βάρκας. Με σήκωνε από τις
μασχάλες πάνω από τη μαρίνα και με έβαζε
κι εμένα μέσα. Μετά ξεκλείδωνε ένα
ντουλαπάκι με διάφορα εργαλεία, έβγαζε
μια μανιβέλα την έσφιγγε σε μια υποδοχή
της μηχανής, την πίεζε απότομα προς τα
κάτω κι η μηχανή έπαιρνε μπρος. Εγώ
καθόμουν στη κουπαστή να κοιτάω τα
τελευταία σπίτια της πόλης και αυτός
στη πρύμνη με σηκωμένο το πηγούνι.
Κρατούσε από μια ανάγλυφη λαβή το ξύλινο
τιμόνι που βυθιζόταν στο πίσω μέρος της
βάρκας και έσκιζε τη θάλασσα. Μας χτυπούσε
ο αλατισμένος αέρας και η πετρελαιομηχανή
έκανε ένα δυνατό υπόκωφο θόρυβο σαν
παλιό μοτοσακό. Τούπου-τούπου, τούπου-
τούπου, τούπου- τούπου.</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Μου φώναζε:</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Ε Καπετάνιο!
Όλα καλά εκεί μπροστά!» Εγώ έβαζα το
χέρι στο μέτωπο, μισό για να χαιρετίσω
ναυτικά, και μισό για να κρύψω τον ήλιο.</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Όλα καλά!»</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Πηγαίναμε σε
κάτι ρηχά νερά κοντά στα βράχια. Σηκωνόταν
ορθός όπως ήταν και πανύψηλος, στερέωνε
τις πατούσες του στη δυο μεριές της
βάρκας και έπιανε στα χέρια του ένα
μακρύ καμάκι πάνω από 2 μέτρα. Αγρίευε
το ηλιοκαμένο του πρόσωπο, σημάδευε ,
πεταγόταν οι φλέβες στους πήχες του
και εκσφενδόνιζε με δύναμη το καμάκι
μέσα στη θάλασσα. Στις μισές ριξιές θα
χτυπούσε και από μια σουπιά. Τις
ξαγκίστρωνε προσεχτικά από τα δόντια
του καμακιού, μου τις έδινε και τις
έριχνα σε έναν πλαστικό κουβά που
μπλάβιζε από το μελάνι. Όταν πηγαίναμε
σπίτι βαστούσα εγώ τον κουβά και τον
έδειχνα με περηφάνια στη γιαγιά. «Πρόσεχε
μη στάξουν» μου έλεγε αυτή. Τις πλέναμε
στο μεγάλο πέτρινο νιπτήρα της κουζίνας
και με ένα κοφτερό μαχαίρι που όλο και
μίκραινε κάθε χρόνο από το λιμάρισμα,
αφαιρούσε ο πάππους με μαεστρία το
μεσοκόκκαλο και το νύχι τους. Τις κόβαμε
μικρές φέτες και τις ρίχναμε στη σάλτσα
ντομάτα που έβραζε στο σαγανάκι της
γκαζοκουζίνας μαζί με κομματιασμένη
φέτα, σκόρδο και καυτερή πιπέρια. Ύστερα
έστρωνε η γιαγιά το τραπέζι και ο παππούς
έπαιρνε ένα μικρό ποτήρι σαν το δικό
του, μου έβαζε νερό και μερικές σταγόνες
ούζο ίσα να θολώσει. Κόβαμε από μια βούκα
ψωμί και βουτούσαμε στη σάλτσα
προσπαθώντας να κόψουμε συνάμα και
κανένα μέρος από τη σουπιά με το δάχτυλο
κρυμμένο στη ψίχα, δοκιμάζαμε, ανοίγαμε
διάπλατα τα μάτια, τσουγκρίζαμε τα
ποτήρια και πίναμε από μια γουλιά.
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;"><br />
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
</div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Η γιαγιά μου
πέθανε πριν από 4 μήνες. Ο παππούς έμεινε
μόνος του. Στη κηδεία της γιαγιάς καθώς
συνοδεύαμε τη νεκροφόρα και περπατούσαμε
δίπλα- δίπλα, άπλωσε το μακρύ του χέρι
και με έπιασε με δύναμη από τον αντίθετο
ώμο. Ακόμα και στα γεράματα ήταν ψήλος
και γεροδεμένος.
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;"> «Άκου. Δε θα
αντέξω πολύ ακόμη χωρίς τη γιαγιά. Να
το ξέρεις. Το σπίτι θα το γράψω σε σένα.
Θα στο αφήσω και καν΄ το ότι θες <span lang="el-GR">να'
ουμε</span>. Αν θες μείνε, αν θες πούλα το,
γκρέμιστο, ότι θες καν’ το.»</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Εντάξει».</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">« Και αν σου
πουν τίποτα τα ανίψια μου. Πες τους να
γαμηθούν να' ουμε».</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Εντάξει <span lang="el-GR">π</span>αππού».</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;"><br />
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Εκείνη τη μέρα,
τέσσερις μήνες πριν, Μάιο μήνα, ψιχάλιζε
ασταμάτητα από το πρωί. Η ψυχή της γιαγιάς
πετούσε και ο ουρανός ψιχάλιζε. Κρατούσα
μια μαύρη ομπρέλα πάνω από τα κεφάλια
μας, το δικό μου και του παππού και
βαδίζαμε αργά πρώτοι πίσω από το νεκροφόρα
της. Λερώναμε τα παπούτσια και τα
μπατζάκια μας στον λασπωμένο δρόμο του
νεκροταφείου και μια λιβελούλα μας
ακολουθούσε πεταρίζοντας. Οι φωτογραφίες
εκατοντάδων νεκρών σε θαμπωμένα καδράκια
μας παρατηρούσαν. Τα εκφράσεις στις
φωτογραφίες έδειχναν ότι κανένας τους
δεν πίστευε ότι ο θάνατός θα έρθει τόσο
γρήγορα. Κανείς τους δεν ήταν έτοιμος.
Κανείς ποτέ δεν είναι έτοιμος για
τίποτα. Ανταλλάξαμε εκείνες της κουβέντες
για το σπίτι αλλά το μυαλό μου δε μπορούσε
να σκεφτεί παρά την κοπέλα που ήμουν
μόλις λίγες ώρες πριν. Την άφησα στο
στρώμα να κοιμάται μπρούμυτα και πριν
φύγω στάθηκα τρία τέσσερα λεπτά από
πάνω της. Θαύμαζα την γυμνή της πλάτη. Ύστερα λίγο τον κώλο της και μετά πάλι
την πλάτη και μετά το σημείο που ενώνεται
ο κώλος με την πλάτη. Είχε μια ωραία
πλάτη. Γυμνασμένη. Νεανική. Ευθεία. Της
το είχα πει κάπου στη μέση της νύχτας.
«Έκανα κολύμβηση για χρόνια», μου
απάντησε με μικρά λαχανιάσματα. «Όταν
βλέπεις γυμνασμένη πλάτη και μικρά
στήθη σε μια κοπέλα, να ξέρεις ότι τις
περισσότερες φορές έχει να κάνει με
κολύμβηση».
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Εκείνη την μέρα
είχε πεθάνει η γιαγιά. Το έμαθα το
μεσημέρι και το ίδιο βράδυ βγηκα έξω
να διασκεδάσω. Έτυχε να κάτσουμε με
την Ελένη στην ίδια παρέα, μετά από πολύ
κρασί και μερικές ώρες βρεθήκαμε στο
διπλό της φοιτητικό κρεβάτι.
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Η Ελένη ήταν
μια κοπέλα που μόλις κάθισε στο τραπέζι
άρχισα να την θέλω. Το να καταλήξεις με
μια γυναίκα που πραγματικά θέλεις
είναι κάτι σπάνιο. Καταρχήν πρέπει να
την πλησιάσεις από το τίποτα και να την
φλερτάρεις και είναι τόσο δύσκολη και
επίπονη η διαδικασία του φλερτ. Ποτέ δε
ξέρεις τι πρέπει να πεις αλλά και να
ξέρεις πιθανότατα θα το πεις την λάθος
στιγμή. Αυτή είναι μια εκπληκτική
ιδιότητα του εγκεφάλου του χόμο σάπιενς,
να βρίσκει το κατάλληλο πράγμα που
πρέπει να πει πολύ αργότερα από την
στιγμή που το χρειάζεται. Ίσως το καλύτερο
φλερτ να γίνεται όταν είσαι απών. Ίσως
να σε περιμένουν κάποιοι φίλοι ή γνωστοί
που αυτή τους εμπιστεύεται και να πουν
για σένα τα καλύτερα. «Α ο φίλος μας
είναι καταπληκτικό παιδί. Έχει πλάκα
είναι ωραίος και έξυπνος και στην
προηγούμενη γκόμενα του είχε δωρίσει
ένα αυτοκίνητο». « Αυτοκίνητο<span lang="el-GR">;»
Θα επαναλάβει αυτή. Ύ</span>στερα καταφθάνεις
εσύ. Η κοπέλα που έχει ακούσει όλα αυτά
για σένα πρέπει πρώτα να τα καταρρίψει
και μετά να αρχίσει να σε αντιπαθεί, το
οποίο θέλει δουλειά και δεν έχουν οι
περισσότερες τόση όρεξη για δουλειά.
Αρκούνται σε αυτά που άκουσαν. Επίσης
λειτουργεί και αντίστροφα, σε περιμένει
μια παρέα και λέει κάποιος. «Ωχ θα έρθει
ένας τύπος που είναι πολύ βαρετός». Αυτό
είναι σίγουρο το χειρότερο σαμποτάζ
που μπορούν να σου κάνουν. Δεν υπάρχει
περίπτωση να μπορέσει κανείς να ανατρέψει
τον χαρακτηρισμό <i>βαρετός</i>. Το πολύ
πολύ να καταφέρεις να το γυρίσεις στο
σαχλός.
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Η Ελένη καθόταν
στην απέναντι καρέκλα και μόνο που την
κοιτούσα ένιωθα μια ευφορία. Είναι
μερικές γυναίκες που σε ισοπεδώνουν
χωρίς να κάνουν τίποτα. Η φυσιογνωμία
της έδειχνε ότι θα πετύχει στη ζωή. Είχε
λείο, μακρύ λαιμό και λεπτά χαρακτηριστικά.
Στο προφίλ της διαγραφόταν μια τέλεια
μύτη και όλοι ξέρουν ότι αν μια γυναίκα
έχει τέλεια μύτη πιθανότατα θα είναι
όμορφη.
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Αν και φορούσε
τα φοιτητικά της ρούχα, μια γκρίζα φόρμα
από κάτω, ένα μακό μπλουζάκι με μεγάλη
λαιμόκοψη και είχε περάσει την τεράστια
υφασμάτινη τσάντα της στον ώμο της
καρέκλας, δε μπορούσες παρά να την
φαντάζεσαι με βραδινό μαύρο φόρεμα,
μαργαριταρένιο κολιέ στο λαιμό να
κρατάει ένα μακρόστενο ποτήρι απεριτίφ
στο χέρι και να καλησπερίζει στην πόρτα
τους καλεσμένους που μόλις έχουν
προσπεράσει την φωταγωγημένη πισίνα
της βίλας. Αυτές οι γυναίκες που έχουν
τη στόφα της επιτυχίας, πάντα μου κινούν
το ενδιαφέρον, ίσως επειδή εγώ έχω την
εντύπωση ότι είμαι κομμάτι της πλέμπας,
ότι ανήκω στο περιθώριο, ότι θα είμαι
για πάντα φτωχός, κακοντυμένος και
αποτυχημένος. Νομίζω ότι τέτοιες γυναίκες
όπου και να τις αγγίξω ό,τι και να τους
πω, θα τις λερώσω και αυτό είναι πραγματικά
διεγερτικό. Επιπλέον σπούδαζε και
Ιατρική, σίγουρα νιώθεις καλύτερα όταν
σε θέλει κάποιος που είναι γιατρός ή
δικηγόρος ή κάτι τέτοιο. Εσύ που είσαι
ένα τίποτα, έχεις την συνεχόμενη αντίληψη
ότι τον ρίχνεις στο ζύγι, ότι τον
κοροϊδεύεις, ότι τον κλέβεις. Συν τοις
άλλοις , μου είπε πολύ αργότερα πως
είναι γιατρός και αυτό ήταν κάτι που
εκτιμάς, καθώς οι περισσότεροι δεν
περιμένουν περισσότερο από πέντε λεπτά
όταν γνωρίζονται με κάποιον για να του
αποκαλύψουν ότι είναι γιατροί. Συνήθως
το λένε τάχα έμμεσα. “Προχθές που ήμουν
εφημερία...” “Α είσαι γιατρός;” “Ναι”,
απαντάν γρήγορα και αδιάφορα , συνεχίζοντας
ικανοποιημένοι την ανούσια ιστορία
τους.
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Φεύγοντας από
το τραπέζι, με πλησίασε και περπατήσαμε
δίπλα-δίπλα στα σκοτεινά στενά της
πόλης, πιο πίσω από την όλη παρέα. Κοιτούσα
τις θλιβερές βιτρίνες από τα κλειστά
παλιατζίδικα και αναρωτιόμουν πως
επιβιώνουν οι ιδιοκτήτες τους, δεν
μιλούσα πολύ, έκτος από την αποκάλυψη
ότι σήμερα πέθανε η γιαγιά μου. Με
αγαπούσε η γιαγιά μου, μου έ<span lang="en-US">δινε</span>
πότε πότε χαρζιλίκι αν τις περίσσευαν
και μια φορά τουλάχιστον τον μήνα με
ξεμάτιαζε. Η Ελένη ξαφνικά γύρισε, με
κοίταξε κατάματα, χαμογέλασε και χωρίς
να το καταλάβω, ένιωσα μια ξένη γλώσσα
να τριγυρνάει ακανόνιστα μέσα στο στόμα
μου. Αυτό είναι χαρακτηριστικό στα πρώτα
φιλιά, πολλοί άνθρωποι έχουν την εντύπωση
ότι το να βάζεις όλη τη γλώσσα στο στόμα
του άλλου, δείχνει ότι είσαι παθιάρης
ή αισθησιακός. Όταν βρεθήκαμε σπίτι
της, το φιλί της χαλάρωσε. Δεν ήταν
καθόλου άσχημα. Αν και όταν το κάνεις
με κάποιον την πρώτη μέρα που τον
γνωρίζεις, δεν έχεις ιδέα ποιος είναι.
Βλέπεις ένα μικρό μέρος του κάθε φορά
που τον κοιτάς χωρίς να δύνασαι με τίποτα
να το αναγάγεις σε μια ολότητα. Βλέπεις
ένα μάγουλο και μισό μάτι ή μαλλιά
μπερδεμένα με ωμοπλάτη ή ένα χαμόγελο
και μια ζουληγμένη μύτη ή μια διπλωμένη
μέση με ένα βραχίονα πάνω της. Επίσης
όλη αυτή την ώρα θυμάσαι μόνο ένα μέρος
από τις ιδιότητες του «Α είναι αυτή που
σπουδάζει γιατρός» ή «Α, είναι η φίλη
του Μιχάλη με την ελιά κάτω από το μάτι,»
ή «Α, είναι η τύπισσα που ξέρει τρεις
γλώσσες και κάποτε θα φοράει μαργαριτάρια
και θα καλησπερίζουμε δίπλα- δίπλα
καλεσμένους στο νέο μας σπίτι». Δεν
έχεις συνολική εικόνα για το ποιος είναι
αυτός που ιδρώνει και τρίβεται πάνω σου
σαν ζώο. Το μόνο που κάνεις, ειδικά αν
έχεις πιει πολύ, είναι να περιμένεις να
τελειώσεις και μόλις τελειώσεις, αυτή
ξαναγίνεται ο άνθρωπος που ήθελες.
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;"><br />
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Σήμερα, τέσσερις
μήνες μετά, ήταν η κηδεία του παππού,
εχθές το βράδυ δε γνωρισα καμιά. Βγήκα
έξω με τη σκέψη ότι είναι πολύ πιθανό
να ξαναγνωρίσω κάποια σαν την Ελένη.
Μια προσωπική μεταφυσική θεώρηση που
συνέτεινε ότι κάθε φορά που πεθαίνει
κάποιος κοντινός συγγενής μου, την ίδια
νύχτα θα κάνω σεξ με μια γκόμενα που
πραγματικά μου αρέσει. Τελικά δεν
επιβεβαιώθηκε καθόλου αυτή η βλακώδης
σύλληψη. Δε μίλησα ούτε με μισή γυναίκα
για να της αποκαλύψω ότι σήμερα πέθανε
ο παππούς και ότι δεν έχω πολύ διάθεση.
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;"><br />
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Με την Ελένη
συναντήθηκα ξανά μετά από δέκα μέρες
από την πρώτη μας γνωριμία. Πήγαμε ένα
απόγευμα ίσα-ίσα μίση ώρα για καφέ, και
μετά κατευθείαν σε ένα διαμέρισμα που
έλειπε μια φίλη της και της είχε δώσει
τα κλειδιά. Είχε φέρει μαζί της και μου
χάρισε τρία βιβλία του Τζον Στάϊνμπεκ.
Καθώς ντυνόμασταν μου αποκάλυψε ότι
υπάρχει κάποιος άλλος στη ζωή της και
ότι δε θα ήταν σωστό να ξαναβρεθούμε.
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Δε πρόκειται
ξαναγίνει αυτό που έγινε σήμερα. Αυτή
είναι η τελευταία φορά που βρισκόμαστε»,
μου είχε πει κάπως αυστηρά.</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Η προτελευταία»
είπα εγώ.</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Με κοίταξε
ερευνητικά, «Εντάξει», απάντησε</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Τελικά βρεθήκαμε
άλλες τρεις φορές και ύστερα εξαφανίστηκε.
Δε μου απάντησε σε δυο απανωτά <span lang="en-US">e</span>-<span lang="en-US">mail</span>.
Είχα τον αριθμό από το κινητό της αλλά
δεν ξαναπροσπαθήσω να επικοινωνήσω
μαζί της. Μου έμειναν τουλάχιστον τα
βιβλία. Στο σπίτι του πάππου και τις
γιαγιάς είχα σκοπό να φτιάξω μια μεγάλη
βιβλιοθήκη. Αν έχεις σπίτι δικό σου, δεν
θες και πολλά μετά. Μια βιβλιοθήκη, μια
κοπέλα , ένα μισθό και είσαι οκέι.
</span></div>
<br />
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
</div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/09976561098799270570noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8374304492597246968.post-68188122045565144222015-10-02T11:52:00.000+03:002015-10-27T22:23:17.135+02:002) Το Σπίτι<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em; text-align: left;">
<img border="0" height="149" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgHiZew3IT_APJLFs3ULML0qQWOB3pV4EssIO8EXsA2T5h1LOsXz-c2JPwx7UvNDm4bAAdQ_X70o6_-b3xfFahz9gsHteUyvlxDCZ3kTjr4Rh_jope4ib8tkdo8PGRNlZVy1VX8P80JK6_I/s200/2+%25CF%2584%25CE%25BF+%25CF%2583%25CF%2580%25CE%25B9%25CF%2584%25CE%25B9.png" width="200" /></div>
<br />
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Το σπίτι είναι
μια χαμηλή μονοκατοικία περιτριγυρισμένη
από άλλες χαμηλές μονοκατοικίες<span lang="en-US">
</span><span lang="el-GR">και </span> βρίσκεται σε ένα
στενό δρόμο της πόλης που κατοικείται
από χαμηλόμισθους εργάτες που κάνουν
παιδιά που θα έχουν κι αυτά χαμηλούς
μισθούς.</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Αρχικά αντικρίζεις
ένα μικρό κήπο και μια πράσινη φθαρμένη
καγκελόπορτα. Στον κήπο υπάρχει μια
ψηλή δασύφυλλη λεμονιά, μια ασθενική
ελιά και δυο τριανταφυλλιές βυθισμένες
σε τενεκέδες στο χρώμα της σκουριάς.
Στο τελείωμα του κήπου στέκονται τρεις
σιδερένιες καρέκλες με ξεφλουδισμένη
άσπρη μεταλλική επένδυση και ένα ασορτί
τραπέζι με τζαμί. Το τραπέζι έχει πάνω
ως συνήθως βρεγμένα φύλλα που αφήνουν
στάμπες στο γυαλί και ένα μαύρο πλαστικό
τασάκι από<i> </i>βουλκανιζατέρ. Ο πάππους
τον πρόσεχε πολύ τον κήπο, τώρα πρέπει
να τον προσέχω εγώ. Έχει ένα λάστιχο,
και πρέπει να ποτίζω τα φυτά για κανένα
τεταρτάκι μια δυο φορες την βδομαδα.
Δεν είναι και πολύ δουλειά.
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Μέσα το σπίτι
έχει παλιά αταίριαστα μεταξύ τους έπιπλα
από διάφορες δεκαετίες. Μερικά από το
60 και αλλά από το 80. Οι τοίχοι είναι
άσπροι και σε μερικά σημεία ξεφλουδισμένοι.
Με το που μπαίνεις στην είσοδο βλέπεις
το σαλόνι που από πάντα μύριζε σαν
αίθουσα χορού. Αριστερά στο χολάκι
είναι το υπνοδωμάτιο με ένα μεγάλο διπλό
κρεβάτι και μια άσπρη εντοιχισμένη
ντουλάπα. Στην άκρη του δωματίου κάτω
από το παράθυρο αντανακλά ένας βαρύς,
οβάλ καθρέφτης κιτρινισμένος στις άκρες
που τον κρατάει όρθιο ένα κόκκινο έπιπλο
με πολλά- πολλά μικρά συρτάρια.
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Τέλος έχω μια
ωραία κουζίνα με μαρμάρινο νιπτήρα και
μια γκαζοκουζίνα δίπλα στο κοντό παλιό
ψυγείο. Τέρμα στο βάθος είναι η τουαλέτα
με την μικρή ντουζιέρα και ένα πλαστικό
κρεμασμένο καθρέφτη μπάνιου με εκείνο
το ανοιχτο γαλανό χρώμα που σε παραπέμπει
κατευθείαν σε κάμπριο αυτοκίνητο της
δεκαετία του ‘70.
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Βέβαια ένα σπίτι
δε φτάνει από μόνο για να κάνεις οτιδήποτε.
Πρέπει και να έχεις και μια δουλειά για
να το συντηρήσεις. Εγώ βέβαια είμαι
άνεργος όπως και οι περισσότεροι άνθρωποι
που συναναστρέφομαι.
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;"><span lang="el-GR">Ο
φιλος μου ο </span> Λούης όταν τον ρωτάνε
τη δουλειά κάνει, λέει:
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Είμαι άνεργος...
άεργος πως το λένε;»
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Μα είναι
διαφορετικά πράγματα», τον διορθώνουν
αυτοί.</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Αλήθεια...;»
απαντάει αυτός.
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Το να είσαι
άνεργος τις περισσότερες φορές επηρεάζει
πιο πολύ τους άλλους πάρα εσένα. Γονείς,
οικογένεια, φίλους, συγγενείς , το κράτος
και όλους αυτούς που αρέσκονται<span lang="el-GR">
να </span> βάζουν κανόνες στους διπλανούς
τους.</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Όποτε μιλάω και
με τους δικούς μου γονείς, όλο μου
κοπανάνε ότι είμαι άνεργος. Που το
πηγαίνουν που το φέρνουν όλο εκεί το
γυρνάνε. Ως συνήθως αρχίζουνε λέγοντας
: “<i>Είχαμε κανένα νέο...” . </i> Εγώ κάνω
πως δε καταλαβαίνω;
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Τι νέο;» ρωτάω.
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Να καμιά
δουλειά....»</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Μετά από δέκα
μέρες στο σπίτι του παππού και μπορώ
πλέον να πω ότι νιώθω άνετα. Σήμερα το
πρωί αποφάσισα να μπω στο ίντερνετ να
κοιτάξω για καμιά δουλειά. Το πρώτο
πράγμα που έκανα όταν κατοίκησα το
σπίτι, ήταν να τοποθετήσω στο τραπέζι
τον υπολογιστή και να κάνω βόλτες με
το ασύρματο δέκτη μπας και βρω σήμα να
κλέψω σύνδεση ιντερνέτ. Οι περισσότερες
ήταν κλειδωμένες , ένας είχε ονομάσει
την σύνδεσή του: <span lang="en-US">denexeiallotzampa</span></span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Το μόνο που
έλειπε τώρα ήταν μια δουλειά. <span lang="en-US">To
καλοκαίρι</span><span lang="el-GR"> είχα δουλέψει
για κανένα μήνα γκαρσόνι αλλά το χειμώνα
είναι αλλιώς. </span>Τι δουλειά μπορείς να
κάνεις τον χειμώνα; Έπρεπε να αποφασίσω
για ποια δουλειά είμαι φτιαγμένος; Ίσως
έτσι κάτι απλό, χωρίς άγχος, στο δικό
μου χρόνο. Η αλήθεια είναι ότι κανένας
δε σε πληρώνει για να κάνεις κάτι που
σου αρέσει. Για να πληρωθείς πρέπει να
κάνεις κάτι που σε βασανίζει. Βέβαια,
σιγά-σιγά το αγαπάς, το εκτιμάς και
αρχίζεις να ενδιαφέρεσαι για αυτό. Κάτι
σαν το γάμο από προξενιό.
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Θα προτιμούσα
μια δουλειά που να μην έχω κανέναν πάνω
από το κεφάλι μου, ίσως έτσι να κάτσω
και να γράψω ένα σενάριο για καμιά ταινία
ή για κανένα σίριαλ στη τηλεόραση. Εκεί
είναι τα λεφτά, στην τηλεόραση. Έχω
ακούσει ότι στα σίριαλ πληρώνουν δυο
χιλιάδες ευρω το επεισόδιο στους
σεναριογράφους. Να γυρίσεις ας πούμε
δεκαοχτώ επεισόδια, 36 χιλιάρικα. Γράφεις
ένα σίριαλ κάθε τρία χρόνια και ζεις
βασιλικά. Το τελευταίο καιρό στριφογυρνάει
μια φαινομενικά καλή ιδέα για σίριαλ
στο μυαλό μου. Η ιδέα του σεναρίου είναι
κάπως έτσι: Υπάρχει μια κοπελίτσα που
κάτι έχει κάνει. Είναι ωραία και παράξενη.
Δε ξέρω ακόμα τι έχει κάνει, αλλά έχει
πειράξει κάτι κακούς τύπους. Στο πρώτο
επεισόδιο θα την κυνηγάνε οι κακοί να
την σκοτώσουν και θα βρει καταφύγιο σε
ένα σπίτι που μένουν άτομα με ειδικές
ανάγκες. Θα μπουν και οι κακοί, θα γίνει
εκεί μια εμπλοκη, και μετά όλο το σίριαλ
θα καταπιάνεται με το κυνήγι της
κοπελίτσας από τους κακούς, όπου φυσικά
την κοπέλα θα την βοηθάνε τα άτομα με
τις ειδικές ανάγκες. Αυτοί δε θα είναι
τυχαίοι, θα είναι άτομα πολύ κουλ. Θα
έχουμε έναν που θα έχει απώλεια
βραχυπρόθεσμης μνήμης και θα ξεχνάει
ανά πέντε λεπτά τα πάντα. Μια άλλη θα
έχει ναρκοληψία και θα κοιμάται σε
άσχετες στιγμές. Έναν άλλον που θα
φοβάται-κάτι άσχετο- όπως ας πούμε τις
ηλεκτρικές συσκευές, μια γιαγιά που θα
πετάει βρισιές συνέχεια και γενικά έτσι
με χιουμοριστική διάθεση θα έχουμε
πέντε-έξι τέτοια άτομα. Θα τους κυνηγάνε
οι κακοί και αυτοί όλο και θα τους
ξεφεύγουν με λίγο τύχη και ενώνοντας
τις ιδιαιτερότητες τους.
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Ίσως βέβαια
μπορώ να πάω και κατευθείαν για τα πολλά
λεφτά γράφοντας ένα κορυφαίο σενάριο
που θα το πουλήσω σε κάποια διεθνή
εταιρία παραγωγής ταινιών και θα
μεταμορφωθώ αυτομάτως σε Κροίσο. Ύστερα
θα νοικιάσω μια βίλα με τρεις ορόφους
τζαμαρίας πάνω σε ένα βράχο του
ατλαντικού, θα κάνω πάρτι με πανέμορφες
νεαρές καλλιτέχνιδες με στητά στήθη
και σηκωμένα χείλη και πλατύστερνους,
νεαρούς, μικρούς Απόλλωνες με ξανθές
μπούκλες και σχηματισμένους λαγόνες.
<span lang="el-GR">Θα διαβάζουμε ποίηση και θα
τρώμε σταφύλια. </span>Θα έχω για μουσική
λάιβ έναν γερασμένο ερωτικόν τραγουδιστή
παγκόσμιας κλάσης που θα τον πληρώνω
αδρά και θα έχει καφεμοβ πρόσωπο από το
σολάριουμ και φιλαριστά ασημένια μαλλιά.
Καθώς θα πίνω το ουίσκι μου σκυμμένος
στο πουλ μπαρ, θα ερχετε με το μικρόφωνο
πάνω από τον ώμο μου και θα τραγουδάει.
“ <span lang="en-US">Love! Oh Oh! “</span></span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Καλά δε βλέπεις
ότι σκέφτομαι τώρα» , θα του λέω και θα
τον βάζω στη θέση του. Ύστερα θα κοιτάω
την θάλασσα δήθεν με νόημα και θα σπρώχνω
το ποτήρι στον νεαρό καλλίγραμμο μπάρμαν
που εκτός από μπάρμαν θα τον έχω για να
πηδάει όλα αυτά τα νεαρά κορίτσια καθώς
εγώ θα βαριέμαι. «Ζούμε ένα όνειρο ε;»
θα λέω στον μπάρμαν «Τα όνειρα είναι
για τους κοιμισμένους.» Θα μου απαντάει
αυτός σιάχνοντας το μοβ βελούδινο
παπιονάκι του πάνω στο γιακά.
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Η αλήθεια είναι
ότι δεν έχω κανένα πραγματικά καλό
σενάριο στο μυαλό μου για ταινία αλλά
πριν κανένα χρόνο έτσι πως ξάπλωνα και
ετοιμαζόμουν να κοιμηθώ μου ήρθε ο
τρόπος, η λύση, η απάντηση σε αυτούς που
λένε ότι δεν υπάρχει φόρμουλα για ένα
επιτυχημένο σενάριο ταινίας. Οι
περισσότερες, πολύ επιτυχημένες ταινίες,
έχουν δυο βασικά στόρι. Το ένα στόρι
είναι με μέντορα και μαθητή. Κλασσική
συνταγή. Έχεις έναν νέο σε πρόβλημα που
βρίσκει ένα δάσκαλο και σιγά - σιγά ο
δάσκαλος του μεταδίδει την πολύχρονη
γνώση και εμπειρία του. Το δεύτερο είναι
οι ταινίες με κάποιον που περνάει μέσα
από ένα Γολγοθά όπου μοιάζει απροσπέλαστος
και τελικά όχι μόνο τα καταφέρνει αλλά
βγαίνει από όλο αυτό αλώβητος και
κερδισμένος. Αυτός είναι οι δυο συνταγές
και ούτε καν μπορώ να φανταστώ τι θα
γίνει αν τις αναμίξεις και γράψεις ένα
σενάριο. Παγκόσμια επιτυχία!</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Έγραψα «Διαγωνισμοί
Διηγήματος» στη μηχανή αναζήτησης <span lang="el-GR">του </span>ίντερνετ. Ίσως να μπορώ να γράψω
ένα διήγημα και να το στείλω σε κανένα
διαγωνισμό να βγάλω λεφτά. Πόσο δύσκολο
θα είναι να γίνεις συγγραφέας; Δεν νομίζω
να είναι και τόσο δύσκολο. Βλέπεις τον
άλλον δουλεύει δέκα ώρες στην οικοδομή
ακροβατώντας στις σκαλωσιές. Ο άλλος
δώδεκα ώρες σε ένα γραφείο πατώντας κουμπάκια στο πληκτρολόγιο. Άλλος
νοικιάζει όλη μέρα ομπρέλες σε παραλίες
κάτω από τον καυτό ήλιο και άλλος είναι
σε ένα υπόγειο πάνω από μια ραπτομηχανή δίπλα σε δεκάδες άλλους με ραπτομηχανή.
Αν όλες αυτές τις ώρες εσύ γράφεις
διηγήματα, πολύ πιθανό στο τέλος να
γράψεις κάτι καλό. Υπάρχει όμως και
εκείνο το μικρο μυστικό που λέει, πως
για να ξεπεράσεις τον εαυτό σου και να
φτιάξεις ένα αριστουργηματικό έργο
τέχνης, πρέπει να έχεις στο μυαλό σου
κάποιον που είσαι ερωτευμένος μαζί του.
Χωρίς τη μούσα λέει, όλες οι τέχνες είναι
μάταιες. Ή ίσως η ζωή είναι μάταιη.
Λυπάμαι τους ανθρώπους, και ένας από
αυτούς είμαι και εγώ, που δεν είναι
ερωτευμένοι. Η μόνη ώθηση στο ουδέτερο
κενό του σύμπαντος είναι ο έρωτας. Ως
συνήθως η διαδικασία είναι να λες: «Καλά
είμαι και τώρα». Όμως η διαφορά του
ανθρώπου από τον άνθρωπο είναι ο έρωτας.
Αν έχεις τον έρωτα δε ξέρεις αν είσαι
πλούσιος ή φτωχός αν είσαι ψεύτικος ή
αληθινός. Δεν είσαι τίποτα παρά μόνο
αυτό που θέλει ο άνθρωπος που είσαι
ερωτευμένος. Δεν βλέπεις παρά τον εαυτό
σου μέσα του. Όλες οι ώρες μοιάζουν μια
αναμονή για να είσαι κοντά στον εαυτό
σου που θα ανταλλάσσει κουβέντες,
συναισθήματα και αγγίγματα με τον έρωτα
σου. Τόσο κατακλυσμικός είναι ο έρωτας.
Είναι μόνο αυτή. Ξυπνάς με τη σκέψη της.
Κοιμάσαι με τη σκέψη της. Την θέλεις
δίπλα σου για να είσαι εσύ, για να είσαι
ο καλύτερος εαυτός που είχες ποτέ. Για
να γίνεις καλύτερος υδραυλικός,
σεναριογράφος, τηλεφωνητής , σκουπιδιάρης
ή σκουπίδι, ένα αριστουργηματικό
σκουπίδι που <span lang="el-GR">αιωρείται</span>
στο μαύρο σύμπαν αλλά τουλάχιστον είσαι
δίπλα σε έναν άνθρωπο που σε κάνει
καλύτερο, κάτι είναι κι αυτό.
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Βρήκα στο
ίντερνετ έναν διαγωνισμό διηγήματος
για φέτος. Η παράδοση έπρεπε να γίνει
μέχρι τις αρχές Δεκεμβρίου και τα
αποτελέσματα θα τα ανακοίνωναν μέσα Μαΐου. Είχα τρεις μήνες μπροστά μου.
Μπορούσα να γράψω ένα διήγημα σε τρεις
μήνες που αν το διάβαζε ο Τσέχωφ θα του
έπεφτε το μουστάκι. Είχε μουστάκι ο
Τσέχωφ ή δεν είχε; Μάλλον θα είχε , εκείνη
την εποχή όλοι είχανε μουστάκι.
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Τον διαγωνισμό
τον διοργάνωνε ένα πολιτιστικό κέντρο,
είχε θέμα το κρασί και οι κριτές ήταν
κάτι πετυχημένοι συγγραφείς και ποιητές.
Πως γίνεσαι πετυχημένος ποιητής; Ίσως
πρέπει να έχεις καμιά δεκαπέντε χιλιάδες
γνωστούς σε καίρια σημεία του συστήματος,
να πηγαίνεις σε εγκαίνια από γκαλερί
και επιπλέον να είσαι χοντρομπούτης,
να φοράς στρόγγυλα μυωπικά γυαλάκια
και να έχεις χλομά χείλη και πλαδαρά
δάχτυλα με αρρωστημένα νύχια που πιάνουν
χαλαρά ένα ποτήρι κρασί μπροστά σε ένα
γκροτέσκο πίνακα που το θέμα του είναι
να αναρωτιέται τι είναι τέχνη. Ύστερα
γυρνάει αργά, θεατρικά το ασθενικό
κεφάλι του και σου λέει :
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Είμαι ποιητής».
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Άσε μας ρε
φίλε».
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Μα είμαι σου
λέω».
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Ουστ από δω!»
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Πρώτο βραβείο
του διαγωνισμού διηγήματος, δυο χιλιάδες
ευρώ. Αν κέρδιζα θα έκανα αρχοντικές
διακοπές. Δεύτερο βραβείο, πεντακόσια
ευρώ. Δεν είναι άσχημα τα πεντακόσια
ευρώ, με πεντακόσια ευρώ πηγαίνεις ένα
μήνα διακοπές στα ελληνικα νησιά και
τρως κάθε τρεις μέρες σε ταβέρνα. Τρίτο,
τέταρτο και πέμπτο βραβείο, δωροεπιταγή
εκατό ευρώ για βιβλία. Κι αυτό καλό. Αντί
να ξαναδιαβάζω τα βιβλία της βιβλιοθήκης
του δήμου και να τους παρακαλάω να φέρουν
κανένα καινούργιο θα έπαιρνα έξι - εφτά
βιβλιαράκια για το καλοκαίρι και θα
ήμουν αρχηγός.
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Αυτός ο διαγωνισμός
φαινόταν αρκετά δημοφιλής, έστελναν
διηγήματα πολλά άτομα από ότι διάβασα
σε ένα φόρουμ. Στους ορούς συμμετοχής
έλεγε ότι έπρεπε να βάλεις ψευδώνυμο
για να είναι τάχα αντικειμενικό. Εντάξει
μπορεί να είναι αντικειμενικό, γιατί
να μην είναι; Επίσης είχε όριο 1000 λέξεις.
Μπορώ να πω διάφορα σε 1000 λέξεις. Το μόνο
που έμενε, είναι να σκαρφιστείς μια
καλή ιστορία. Αυτό μάλλον είναι το εύκολο
μέρος, το δύσκολο είναι να ερωτευτείς
και συνάμα να μπορείς να γράψεις ενώ
είσαι ερωτευμένος.</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Η αλήθεια όμως
παραμένει να είναι ότι πρέπει να βρω
μια κανονική δουλειά. Αυτό που εννοούνε
όλοι κανονική δουλειά σημαίνει ότι
πρέπει να γαμιέσαι και σωματικά και
ψυχολογικά. Οι άλλες δεν είναι κανονικές
δουλείες, μόνο αυτές που σε καταρρακώνουν
είναι κανονικές δουλειές. Η διαδικασία
της καριέρας είναι ψυχοφθόρα με όλες
αυτές τις μαζεμένες καινούργιες φάτσες
να σε παρατηρούν ερευνητικά. Καινούργια
αφεντικά, καινούργιοι υπεύθυνοι,
καινούργιοι προϊστάμενοι, καινούργιοι
υφιστάμενοι, καινούργιοι ανταγωνιστικοί
υπάλληλοι. Δεν θέλω να ανταγωνιστώ
κανέναν όταν ξυπνάω το πρωί. Θα ήθελα
να πηγαίνω στη δουλειά, να γίνομαι ένα
ρομπότ και να γυρνάω σπίτι. Αντί να γράψω
διηγήματα βεβαία θα μπορούσα να κάνω
κάτι πιο πρακτικό όπως να δουλέψω στη
διαφήμιση ας πούμε . Ένας ήρωας του
Όργουελ το είχε κάνει αυτό. Στο τέλος
πέτυχε γράφοντας στιχάκια για διαφημίσεις
και ήταν μια χαρά ευτυχισμένος.
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Εντόπισα μια
αγγελία που έλεγε:</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<i><span style="font-size: large;"></span></i><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<i><span style="font-size: large;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhYLjSUVaoHPXtkcYoqYVNvbGUeIoSf_9sRzzpB4U_XwLHw2GniYHmg-goxSFJ5qmcjaYEKe99W_7mwGfaljNOAOXHxvKPCFwK66T16olQZUXFWZ9Ef9NS3vPohHW5ICgTxGRqbDHuClFvR/s1600/aggelia.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="118" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhYLjSUVaoHPXtkcYoqYVNvbGUeIoSf_9sRzzpB4U_XwLHw2GniYHmg-goxSFJ5qmcjaYEKe99W_7mwGfaljNOAOXHxvKPCFwK66T16olQZUXFWZ9Ef9NS3vPohHW5ICgTxGRqbDHuClFvR/s320/aggelia.png" width="320" /></a></span></i></div>
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Ύποπτη αγγελία.
Αν ήταν τόσα καλά όσο τα λέει, θα είχαν
καλυφθεί όλες οι θέσεις με το πρώτο
μικρό κυματάκι της λαοθάλασσας των
υπερπροσοντούχων άνεργων. Από την άλλη
βέβαια, αν πετύχεις καμιά συνέντευξη
που δίνουν καταξιωμένοι πάμπλουτοι
καριερίστες, όλοι λένε ότι ξεκίνησαν
από χαμηλά φτιάχνοντας καφέδες και
κάνοντας θελήματα. Το ότι ο πατέρας τους
είχε δική του κλινική ή ήταν μεγαλοεργολάβος
δεν έπαιξε κανένα ρόλο. Εκτός αυτού όλοι
ήταν φτιαγμένοι από μικροί για την
επιτυχία στο συγκεκριμένο αντικείμενο,
ο τραγουδιστής τραγουδούσε από μικρός
κρατώντας ανάποδα μια βούρτσα, ο
σχεδιαστής ρούχων έραβε ρούχα για τα
κουκλάκια του, και ο αρχιτέκτονας
κατασκεύαζε σπίτια με τουβλάκια από
μικρός, λες και εμείς οι άλλοι που είμαστε
άνεργοι δε τα κάναμε αυτά. Το θέμα βέβαια
είναι ότι υπάρχουν ελπίδες. Θα γίνω
διαφημιστής και μπορώ άνετα να λέω σε
μια μελλοντική συνέντευξη ότι από
μικρός έβλεπα διαφημίσεις. Φυσικά δε
θα γίνω κανένας τυχαίος, θα γίνω ένας
πετυχημένος διαφημιστής που θα πλένει
τα μυαλά των καταναλωτών με ένα κούνημα
από το μικρό του δαχτυλάκι. Θα είμαι
τόσο καλός που θα πηγαίνω στη δουλειά
κατά της έντεκα. Όλοι θα πηγαίνουν στις
οχτώ κι εγώ στις έντεκα. Θα μου έχουν
γραφείο στον δέκατο έβδομο όροφο με
μεγάλη τζαμαρία που θα βλέπει το λιμάνι.
Θα κάθομαι κανένα δίωρο έτσι αραχτός
να πίνω τον καφέ μου και να διαβάζω τα
μέιλ μου και τις πρωινές εφημερίδες.
Υστέρα θα με παίρνει τηλέφωνο η ιδιαιτέρα
του διευθυντή.
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Πήρα να σας
ενημερώσω πως έχετε μίτινγκ στις δυο
στο γραφείο παρουσιάσεων».</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Εντάξει Γιάννα.
Ευχαριστώ. Εσύ τι κάνεις μωρό μου; Πως
είσαι;» Θα την ρωτάω. Τώρα δεν θα μπορούσα
πότε να αποκαλέσω μια κοπέλα μωρό μου.
Αλλά όντας επιτυχημένος θα μπορώ.
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Μια χαρά είμαι»,
θα μου λέει και θα μου το κλείνει γρήγορα-
γρήγορα γιατί τα έχει με το αφεντικό.</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Θα πηγαίνω στο
μίτινγκ αργοπορημένος με χαλαρωμένη
γραβάτα σκονισμένα παπούτσια και
μπερδεμένο μαλλί. Θα γυρίζουν όλοι να
με κοιτάξουν και ο διευθυντής θα
στραβομουτσουνιάζει. Υστέρα θα κάθομαι
άκρη-άκρη στο ημικυκλικό τραπέζι και
θα λέω «Παρακαλώ συνεχίστε. Συγνώμη για
την καθυστέρηση.» Έτσι θα είμαι, γιάπης
αλλά και καλά μάγκας. Υστέρα θα κάνω
σταυροπόδι και θα πιάνω το μούτρο μου
με το χέρι για να δείχνω ότι προσέχω. Η
γκόμενα που είναι σηκωμένη στο πίνακα
και παρουσιάζει την πρόταση της,
συνεχίζει. Προσέχω στο μπλουζάκι τα
στήθη της και θυμάμαι πως η δεξιά της
ρώγα είναι μεγαλύτερη. Μετά από κανένα
τέταρτο και αφού έχουν πει και οι άλλοι
τρεις-τέσσερις τις μηδενικής φαντασίας,
προτάσεις τους, διακόπτω και λέω κάτι
όπως. «Τι θα λέγατε για το: <i>Ζμπιμ και
Ζμπομ μόνο του Γιάννου το ζαμπόν</i>.»
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Αυτό είναι!»
Θα φωνάζει ο διευθυντής εκστασιασμένος.
«Αυτό θα βάλουμε!» Θα μου ρίχνει ένα
περήφανο και επιτιμητικό βλέμμα και
εγώ θα κουνάω το κεφάλι σαν να γνωρίζω
το νόημα της ζωής. «Να ‘σαι καλά! Τι θα
κάναμε χωρίς εσένα;»
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Το απόγευμα θα
πηγαίνω για μπίρες με τους αγαπημένους
μου φίλους. Θα είναι κι αυτοί επιτυχημένοι.
Θα φοράνε σακάκια και πουκάμισα με
ανοιχτά τα πρώτα κουμπιά έτσι που να
ξεχωρίζουν οι γυμνασμένοι τένοντες στο
λαιμό τους κάτω από το περιποιημένο
γένι τους. Τα μαλλιά τους θα είναι κοντά
και γυαλιστερά και τα μάτια τους θα
έχουν μικρές ρυτίδες στην άκρη. Θα
καθόμαστε με τις μπίρες στα χέρια σε
μια ακριβή μπιραρία στο κέντρο της πόλης
και θα γελάμε. «Τι τέλεια που διασκεδάζουν
αυτοί». Θα σκέφτονται όσοι μας κοιτάν
και ειδικά οι ζητιάνοι και οι μικροπωλητές.
Όλες οι γυναίκες που ξάπλωσαν στο
κρεβάτι μας ήταν γκομενάρες. Πότε- πότε
περνάει και από καμιά μπροστά από την
μπιραρία. «Τι κάνεις Μίνα;» Θα της λέω.
Θα έχει μεζ μαλλί , περασμένη μια τσάντα
στον ώμο της και θα φοράει πανάκριβα
ρούχα στα χρωματα σεληνιακού τοπίου.
Θα κοντοστέκεται και τα τακούνια της
θα σταματάνε το τοκ-τοκ. «Γεια σου, τι
κάνεις; Να μόλις ήμουν στα δικαστήρια
και τώρα πάω πάλι στο γραφείο», θα μου
λέει με κάποιο ενθουσιασμό και οι κόρες
των ματιών της θα παίζουν κάτω από το
μακιγιάζ ενώ θα σκύβει να φιλήσει με
δυο αεράτα φιλιά τα αντρικά μου αγριεμένα
μάγουλα. Ύστερα θα φεύγει και όλη η παρέα
θα κοιτάζει τον κώλο της. «Καλό μουνί η
Μίνα», θα σχολιάζει ένας από τους
πετυχημένους φίλους μου παίζοντας τα
κλειδιά από το τζιπάκι στα χέρια του
ενώ κάθεται σε ένα άνετο σταυροπόδι.
Το βράδυ θα φτάνω στο καινούργιο υπέροχο
διαμέρισμα μου στο κέντρο της πόλης.
Θα ξεκλειδώνω τις 4 κλειδαριές και θα
απενεργοποιώ τον συναγερμό με τα 12
ψηφία. Θα μπαίνω μέσα στο σπίτι και πρώτα
πρώτα θα θαυμάζω χωρίς να το θέλω τη
μοντέρνα κουζίνα μου. Ύστερα θα ξαπλώνω
και θα αυνανίζομαι γρήγορα για να με
πάρει ο ύπνος αλλά για να κοιμηθώ νωρίς
ώστε να πρέπει να ξυπνήσω εγκαίρως για
να αργήσω.
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Πήρα τηλέφωνο
για τη θέση του διαφημιστή. Μου μίλησε
μια ευγενική γυναικεία φωνή που φαινόταν
συνηθισμένη να απαντά στα τηλέφωνα για
την συγκεκριμένη αγγελία. Αφού της
επιβεβαίωσα ότι είχα τα απαραίτητα
προσόντα, μου έκλεισε ραντεβού σε δυο
μέρες.
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Μετά από δυο
μέρες έβαλα τα καλά μου ρούχα, έφτιαξα
το μαλλί και ξεκίνησα. Το κτήριο ήταν
στο κέντρο της πόλης. Άφησα το μηχανάκι
στην αρχή του κέντρου για να κάνω και
μια βόλτα έτσι με τα πόδια. Ωραία είναι
να τριγυρνάς στο εμπορικό κέντρο της
πόλης. Είναι όλοι με τις σακουλίτσες
τους από τα ψώνια και περπατάνε δίπλα-δίπλα
καλοντυμένοι και τακτικοί. Κοιτάνε
βιτρίνες και ύστερα βαδίζουν γρήγορα
συζητώντας ανάμεσα από τις αναπνοές
τους. Εγώ κάνω πως δε με νοιάζει τίποτα
και περπατάω με ψηλά το κεφάλι. Έτσι
τάχα άτομο, ότι δήθεν είμαι από άλλη
πάστα. Νιώθω διαφορετικός. Νιώθω
διαφορετικός σε ένα κόσμο που ο καθένας
νιώθει διαφορετικός.
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Φτάνοντας στο
κτήριο της διαφημιστικής εταιρίας,
διάβασα τα θυροτηλέφωνα. Ήταν στο δεύτερο
όροφο. Ανέβηκα τις σκάλες και άνοιξα τη
γυάλινη πόρτα. Ο χώρος ήταν μεγάλος με
ψηλό ταβάνι και βαμμένος στο χρώμα του
οινοπνεύματος. Είχε διάφορα καφεμπέζ
γραφεία αραδιασμένα με τα περισσότερα
να έχουν από πίσω τους περιποιημένες
κοπελίτσες. Στα δεξιά με το που μπήκα
ήταν το κλασικό κομοδίνο της γραμματέως
με την κλασική εντοιχισμένη γραμματέα
με τα κοκάλινα γυαλιά και το ανοιχτό
πουκάμισο να δείχνει λίγο στήθος. Οι
περισσότερες από αυτές δε πιστεύω να
έχουν καν μυωπία, πρέπει να τις αναγκάζουν
να τα φοράνε αυτά τα γυαλιά.</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Χαίρετε»,
είπα.</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Γεια σας κύριε.
Πως μπορώ να σας βοηθήσω;» Ρώτησε, ενώ
συνάμα με κοιτούσε από πάνω ως κάτω σαν
να μου έλεγε: “<i>σε κατάλαβα ότι αυτά
τα ρούχα τα φοράς μια στο τόσο και
κανονικά ντύνεσαι σαν λέτσος</i>.” Ήταν
γύρω στα τριάντα, είχε λίγα παραπάνω
μαγουλάκια, κάστανο καρέ κομμωτηρίου
με μύτες, μικρά χείλη και καθαρό λευκό
δέρμα. Ανάμεσα από τα τρία ανοιχτά
κουμπιά του πουκάμισου έπεφτε μια λεπτή
χρυσή αλυσίδα με έναν πλατινένιο σταυρό.
Σίγουρα τα είχε χρόνια με κάποιον
παντρεμένο που της πλήρωνε τις εξόδους
, τα ταξιδάκια, και που και που της έπαιρνε
κανένα ακριβό δώρο. Τον περιμένει μπας
και χωρίσει αλλά δύσκολα. Δε μπορεί να
τα έχει με μικρούς. Βαριέται τα
παιδιαρίσματα τους. Ακόμα και όταν είναι
σοβαροί είναι σαν να κάνουν πως είναι
σοβαροί, όλα νομίζουν ότι είναι παιχνίδι.
Θέλει κάποιον ώριμο και ωραίο, από 42
μέχρι 49 που να τα έχει χοντρά. Που να
βρεθεί όμως τέτοιος ανύπαντρος; Με το
δικό της τα έχουνε 2 χρόνια αλλά δεν τον
βλέπει να χωρίζει. Έχει και τρία παιδιά.
Ετοιμάζεται να τον παρατήσει. Πρέπει να
κάνει κι αυτή παιδιά, δε πάει άλλο. Πολύ
του κάθισε του μαλάκα. Τώρα ξέρει τα
κόλπα . Στον επόμενο δε θα του χαριστεί,
θα τον πάρει φαλάγγι. Δε θα τον αφήσει
να πάρει ανάσα. Θα τον χωρίσει από τη
γυναίκα του στο εξάμηνο.
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Έχω κλείσει
ραντεβού για μια συνέντευξη».</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Όνομα;»</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Της ειπα.</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Κοίταξε τα
χαρτιά της πίσω από το γραφείο.
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">««Θα σας συνοδεύσω
στο χώρο των συνεντεύξεων». Με συνόδευσε
πίσω από ένα τοίχο κατασκευασμένο με
γυψοσανίδες και μέσα τους μικρές σαν
κουμπωμένες πάνω τους, λαμπίτσες. Στήθηκε
απέναντι μου, σήκωσε το χέρι της σαν
τροχονόμος και μου έδειξε ένα μικρό
σαλονάκι με ένα γυάλινο τραπέζι.
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Περιμένετε
εκεί και θα έρθει η κοπέλα σε λίγο».</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Αυτό που μου
είπε, μου έφερε συνειρμικά στο μυαλό τη
σκέψη ότι ποτέ δεν έχω πάει στις πουτάνες,
έχω μπει μέχρι το σαλονάκι, έχω δει την
κοπέλα, αλλά ποτέ δεν έφτασα μέχρι το
δωμάτιο. Πρέπει κάποτε να το δοκιμάσω,
έστω και μια φορά να δω πως είναι. Κάθισα
στο καναπεδάκι . Από πάνω μου και δεξιά
είχε κρεμασμένο ένα μακρόστενο αντίγραφο
του Κλιμτ σε επιχρυσωμένο ξύλινο λεπτό
κάδρο. Στο γυάλινο τραπεζάκι έστεκε
ένα μοντέρνο ανόμοιο βαζάκι με ψεύτικα
πλαστικά λουλούδια. Περίμενα και επειδή
δεν είχα τι να κάνω άρχισα να προσπαθώ
να ξεκολλήσω ένα μαύρο κυκλικό πλαστικό
που εφάρμοζε στο πλάγια του ποδιού από
το σιδερένιο τραπέζι. Τελικά το ξεκούμπωσα
αλλά δυσκολευόμουν να το ξαναβάλω. Η
οπή στο τραπεζάκι ήταν πολύ μικρή και
το πλαστικό ενώ είχε ένα τσουνί για να
εφαρμόζει, δεν ξαναμπαινε με τιποτα.
Προσπάθησα πολύ να το ξαναβάλω εκει που
ανήκε αλλά συνεχεία μου ξέφευγε και
ξεγλιστρούσε από το σκοπό του.
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto; text-align: center;"><tbody>
<tr><td style="text-align: center;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiBkvLyiTgJv_lRSKyDcrtJ649r-2TD-SCeMRL8-yZqmu5j1C-hcVfH8-avTjOXKYkHIGjjrMGR7T6K0Sqm0XI-r09OAj2CcMy8njp329v6tGgSUs7hxWcZy3EXm7VgKOQZexCg-EGQf90y/s320/%25CF%2584%25CF%2583%25CE%25BF%25CF%2585%25CE%25BD%25CE%25B9%2521.png" style="margin-left: auto; margin-right: auto;" width="320" /></td></tr>
<tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;">Τσουνί</td></tr>
</tbody></table>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Μετά από κανένα
δεκάλεπτο άνοιξε μια γυάλινη πόρτα και εμφανίστηκε η κοπελίτσα με ένα γκρίζο
ταγεράκι ένα πόντο κάτω από το γόνατο
και ένα κίτρινο φάκελο υπό μάλης. Τα
τακούνια της χτυπούσαν καθώς με πλησίαζε.
Είχε ωραίες γάμπες σφιγμένες μέσα σε
ένα διάφανο μαύρο καλσόν. Έφτασε κοντά
μου και μου πρότεινε το χέρι της. Έκρυψα
το πλαστικό εξάρτημα του τραπεζιού στη
τσέπη μου, σηκώθηκα λίγο και κάναμε
χειραψία μόνο με τα δάχτυλα. Μου χαμογέλασε
και της χαμογέλασα. Καθίσαμε σε ορθή
γωνία. Ένωσε τις ρώγες των δάχτυλων
μεταξύ τους σχηματίζοντας μια μπάλα
και έβγαλε ένα «Λοιπόοον».</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Αυτό με τα
δάχτυλα θα της το είχαν μάθει σε κάποιο
σεμινάριο διοίκησης εργαζομένων. Μάλλον
το έκανε λάθος, γιατί δε με έπεισε καθόλου
ότι μετά από αυτό το <i>λοιπόν, </i> θα
ακολουθούσε κάτι σημαντικό. Το σακάκι
από το ταγεράκι της, ψηλά εκεί που
ενωνόταν τα δυο πέτα άφηνε να φανεί λίγο
στήθος . Ήταν μελαχρινή με τραβηγμένα
τα μαλλιά σε κότσο χαμηλά στο σβέρκο.
Το πρόσωπο της ήταν κάπως αυστηρό με
πολύ μάσκαρα και ένα ελαφρύ κόκκινο
κραγιόν. Στην άκρη από τα μαγουλά της,
δίπλα στα αυτιά ξέφευγαν μερικές μαύρες
φύτρες και υπόνοιες φαβορίτας μεσογειακής
γυναίκας. Η λαϊκή σοφία λέει ότι αυτές
οι τριχωτές γυναίκες είναι ερωτικές.
Αλλά η λαϊκή σοφία όλο αυτό κάνει. Παίρνει
τα άσχημα και τάχα σου λέει είναι καλά.
Αυτοί με τη μεγάλη μύτη, έχουν και μεγάλο
τσουτσούνι, αν χάσεις στα χαρτιά θα
κερδίσεις στην αγάπη, οι κοντοί είναι
έξυπνοι, κάθε εμπόδιο σε καλό και τέτοια.
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Άνοιξε το φάκελο
στο τραπέζι και έβγαλε από μέσα μια
σελίδα με κάτι που έμοιαζε με εκτυπωμένο
ερωτηματολόγιο και το κράτησε μπροστά
της κρύβοντας το με τον χαρτονένιο
φάκελο. Ξεκούμπωσε και τον στυλό από το
ντοσιέ και με ρώτησε διεύθυνση, ηλικία
και οικογενειακή κατάσταση. Ύστερα
σπουδές.
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Απαντούσα
μονολεκτικά.</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Τι είναι αυτή
η δουλειά μπορώ να μάθω;»</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Θα σας ενημερώσω
σύντομα», με καθησύχασε.</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Άρχισε να εξηγεί
ότι είναι μια διεθνής επιτυχημένη
εταιρία. Πολύ επιτυχημένη εταιρία. Μα
πάρα πολύ επιτυχημένη εταιρία. Έχει
την έδρα της στην Αμερική και ότι όσοι
δουλεύουν εδώ, έχουν πολλές πιθανότητες
να γίνουν επιτυχημένοι. Επίσης μου είπε
ότι ψάχνουν νέους ανθρώπους με όρεξη
για δουλειά , οι οποίοι θα είναι <i>πως
το λένε</i> .... <span lang="en-US"><i>committed</i></span>...
στην επιχείρηση και θα τη νιώθουν σαν
δίκια τους όπως θα τους νιώθει και αυτή.
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Και τι ακριβώς
είναι η συγκεκριμένη δουλειά;»</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Αρχικά περνάτε
το πρώτο μέρος της συνέντευξης».</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Ναι...»</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Και αν περάσετε
στο δεύτερο και τελευταίο μέρος της
συνέντευξης τότε θα σας αναλύσουμε και
με τι καταπιάνεται η συγκεκριμένη
εργασία».
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Πως θα περάσω
στο δεύτερο μέρος;»</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Θα σας
τηλεφωνήσουμε».</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Πότε;»</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Σε λίγες μέρες».</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Στο δρόμο του
γυρισμού σκεφτόμουν ότι αύριο έχω
γενέθλια. Κλείνω τα εικοσιοκτώ. Μπορεί,
αυτή που αρχίζει να είναι και η τυχερή
μου χρονιά. Τι μπορεί...στάνταρ.</span></div>
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<br />
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/09976561098799270570noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-8374304492597246968.post-8498927821746575462015-10-01T23:30:00.000+03:002015-10-27T22:16:53.171+02:003) Μπαίνουν δυο τύποι σε ένα μπαρ.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEid3D30aAcayxkBms2mKfmY1x6Oq_hpK7ypnTvB-wHCfjqwNdU2QUElIkyKwxck7BAN4aD1i_vEOG_TLyiL_eePeFoV5gXOHv7cd0_YFilXsqpfm-fnHKfK26xLDqiFxaMbnbr3-1VHjH3E/s1600/3+%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25BF+%25CE%25BC%25CF%2580%25CE%25B1%25CF%2581.png" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="175" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEid3D30aAcayxkBms2mKfmY1x6Oq_hpK7ypnTvB-wHCfjqwNdU2QUElIkyKwxck7BAN4aD1i_vEOG_TLyiL_eePeFoV5gXOHv7cd0_YFilXsqpfm-fnHKfK26xLDqiFxaMbnbr3-1VHjH3E/s200/3+%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25BF+%25CE%25BC%25CF%2580%25CE%25B1%25CF%2581.png" width="200" /></a></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Μπαίνουν δυο
τύποι σε ένα μπαρ. Κοιτούν γύρω τους με
μεθυσμένο, ηλίθιο βλέμμα. Τους κοιτάνε
πίσω άλλα μεθυσμένα ηλίθια<span lang="el-GR">
</span>βλέμματα. Είναι το μπαρ <span lang="en-US">Swan</span>
και είναι φίσκα. Όλοι έχουν αλλοπρόσαλλα,
αλλόκοτα βλέμματα, ύποπτες φάτσες αλλά
δεν παύουν να πιστεύουν ότι είναι
έξυπνοι, καλλιεργημένοι και ενδιαφέροντες.
Αυτοί οι δυο τύποι δεν είναι άλλοι από
τον Λούη κι εμένα. Ο Λούης είναι ο κολλητός
μου εδώ και δεκαετίες. Έχουμε μεθύσει
από ώρα και τριγυρνάμε στα μπαρ της
πόλης όπως κάνουμε εδώ και χρόνια. Έχουμε
κι έναν τρίτο στην παρέα τον Μάνο αλλά
αυτός δεν βγήκε σήμερα.
</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Το <span lang="en-US">Swan</span>
κατά κάποιο τρόπο είναι το στέκι μας.
Είναι ένα καταγώγιο, ημιυπόγειο που
γεμίζει κατά της τέσσερις το πρωί. Πριν
από τις τέσσερις έχει λίγο κόσμο, όταν
όμως κλείνουν όλα τα άλλα, μένει αυτό
ανοιχτό και συνήθως έρχονται αυτοί που
μόλις έχουν σχολάσει από τις βραδινές
δουλείες τους. Τραβεστί, νταβατζήδες,
μπαργούμεν, σερβιτόροι, πορτιέρηδες,
εστιάτορες και μπερδεύονται με αυτούς
που έχουν έρθει από άλλα μαγαζιά, ντίλερ,
πάνκιδες, φοιτήτριες, μικρό-εγκληματίες,
ζωντοχήρες, τσοπεράδες, κουστουματους,
ότι τύχει. Όλοι είναι μεθυσμένοι γιατί
δε μπορείς πραγματικά να αντέξεις εδώ
μέσα χωρίς μεθύσι. . Μυρίζονται όλοι
τους ξεμέθυστους σε αυτά τα μέρη και
αποκλείεται να γλιτώσεις τη φασαρία. Ο
ξεμέθυστος έχει πάντα πάνω του μια
διάχυτη ενόχληση. Κάτι τον ενοχλεί σε
αυτά τα μέρη και όλοι τον αντιλαμβάνονται
και θέλουν να τον δείρουν. Τους χαλάει
τη φάση. Περνάς, τον σκουντάς και
ενοχλείτε. Γυρνάς, τον κοιτάς, και σου
δείχνει ότι τον πείραξε που τον σκούντηξες.
Έτσι αρχίζουν οι φασαρίες με τους
ξεμέθυστους. Από την άλλη ο ένας μεθυσμένος
με τον άλλον ούτε καταλαβαίνουν ότι
σκουντιούνται. Ίσως για ελάχιστα
δευτερόλεπτα, την ώρα που τρεκλίζουν
τα κορμιά και ακουμπάνε οι ώμοι μεταξύ
τους στο διάδρομο του μπαρ, σκέφτονται:
«Α! Ακόμα ένας μεθυσμένος σαν κι εμένα»,
και συνεχίζει ο καθένας τον αδιέξοδο
δρόμο του. Το ίδιο και με τα βλέμματα.
Κοιτάς γύρω σου και βλέπεις γεμισμένους
ανθρώπους να μισοκουνιουντε, να πίνουν,
να γελάν και να κουνάν άγαρμπα τα χέρια
τους, ύστερα αντικρίζεις έναν ξεμέθυστο
και σε κοιτάει σαν να λέει: <i>Τι με κοιτάς</i>;
Ή <i>μη κοιτάς την γκόμενα μου</i>. Είναι
ο χαρακτηριστικός ξεμέθυστος αγχωμένος
τύπος που διεκδικεί το χώρο του μέσα
στο μπάχαλο λες και είναι σε καμιά
δεξίωση. Σε αναγκάζει να πας εκεί και
να του πεις. «Τι κοιτάς ρε βλάκα;» Χωρίς
να το θέλεις. Σε προκαλεί. Σε προκαλεί
να πας να τον ενοχλήσεις περισσότερο.
Χωρίς μίσος, χωρίς υστεροβουλία ή διάθεση
νουθεσίας, έτσι απλά σε προκαλεί
ντετερμινιστικά να το κάνεις. Αν δεν το
κάνεις εσύ θα το κάνεις κάποιος άλλος. Ενώ, όταν κοιτιούνται
δυο μεθυσμένοι, τα πράγματα είναι πολύ
πιο πολιτισμένα, απομακρύνουν γρήγορα
τα βλέμματα σκεπτόμενοι. «Α! τυφλά κι
αυτός. Καλά περνάει.» Ίσως ακόμα μπορείς
στον συναγωνιστή μεθυσμένο, να του
κάνεις και «γεια μας» από μακριά, να σου
κάνει κι αυτός, και όλα καλά. Αν κάνεις
«γεια μας» στον άγνωστο ξεμέθυστο,
γυρνάει το κεφάλι δεξιά κι αριστερά με
αμηχανία. Δε ξέρει τι να κάνει. Γιατί με
χαιρετάει αυτός; Σκέφτεται. Τι να θέλει;
Μήπως είναι πούστης; Μήπως θέλει να μου
κλέψει το νεφρό; </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Σήμερα γίνομαι
είκοσι οχτώ χρονών. Θα ήθελα να είναι
και ο άλλος ο φίλος μου εδώ ο Μάνος αλλά
δε μπορούσε επειδή δ<span lang="el-GR">ούλευε</span>
γκαρσόνι ως αργά και μετά ήταν κουρασμένος.
Είκοσι- οχτώ. Τι σημαίνει να είσαι είκοσι-
οχτώ. Ίσως δεν σημαίνει τίποτα περισσότερο
από το ότι σώμα μου έχει περιστραφεί
είκοσι οχτώ φορές γύρω από τον ήλιο.
Εικοσιοκτώ φόρες γύρω από ένα μικρο
αστέρι, κομμάτι ενός μικρού ασήμαντου
γαλαξία ανάμεσα στα δισεκατομμύρια
γαλαξίες. Νομίζω ότι αν η επιστήμη δεν
είχε ανακαλύψει το μέγεθος του ανθρώπου
στο σύμπαν θα ήμασταν πιο ευτυχισμένοι.
Μια <span lang="el-GR">ανούσια</span> ηλικία είναι
τα εικοσιοκτώ. Είναι από αυτές τις
ηλικίες που περνούν γρήγορα, ασυναίσθητα.
Από αυτές τις ηλικίες που δε συμβαίνει
τίποτα στη ζωή σου. Πόσο είσαι; Είκοσι-
οχτώ. ΟΚ. Καμιά έκπληξη. Άλλος ένας
ανούσιος εικοσιοκτάρης προστέθηκε στα
δισεκατομμύρια εικοσιοκτάριδων χόμο
σάπιενς. Μεγάλη δουλειά.
</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Υπάρχουν όμως
σημαντικές ηλικίες. Οι σημαντικές
ηλικίες ήταν για μένα αρχικά τα πέντε,
κι αυτό γιατί είχα μάθει πόσο είμαι.
Πριν από τα πέντε δεν καταλάβαινα το
νόημα τον ηλικιών. Το κατάλαβα στα
πέντε. Όταν με ρωτούσαν «πόσο χρονών
είσαι εσύ;» Έλεγα πέντε. Πολλά χρόνια
αυτό. Μου άρεσε το πέντε. Ήμουν οχτώ και
έλεγα πέντε. «Πόσο χρονών είσαι βρε συ;»
Με ρωτούσαν διάφορες κυριούλες που
συναντούσα με τη μάνα μου στο δρόμο και
μου μπλέκανε με τις χερούκλες τους τα
ωραία μου καθαρά και χτενισμένα μαλλάκια.
«Πέντε». Η μάνα μου δεν με διόρθωνε την
έκανε να δείχνει νεότερη. Ούτε οι
κυριούλες το καταλάβαιναν , έμοιαζα με
πέντε, ένιωθα πέντε, ήμουνα πέντε.
</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Μετά από τα
πέντε ήρθαν κατευθείαν τα δεκατέσσερα.
Ήταν μια καλή ηλικία. Νιώθεις άρχοντας
του κόσμου, μπορείς να κάνεις τα πάντα
στα δεκατέσσερα και χωρίς να πληρώνεις
ευθύνες. Τριγυρνάς από εδώ κι από εκεί. Κοροϊδεύεις
τους μεγάλους. Κυνηγιέστε με τα κοριτσάκια. Κάθε μέρα
διαφορετική και τόσα πράγματα να ανακαλύψεις. Ό,τι θες κάνεις στα
δεκατέσσερα. Είσαι ο άρχοντας του κόσμου.
</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Μετά έρχονται
τα 17 που η σημαντικότητά τους έγκειται
στο γεγονός ότι σε ένα χρόνο θα γίνεις
18, θα ενηλικιωθείς και θα μπορείς να
είσαι ένας άντρας. Άπλα να περιμένεις
ένα χρόνο ακόμη. Τι είναι ένας χρόνος
για να σε κάνει άντρα; Τόσα χρόνια περίμενες. Δε μπορείς να περιμένεις
έναν επιπλέον χρόνο; Ένας χρόνος έμεινε
και θα είσαι ενήλικος. Και ύστερα όταν
γίνεις 18 αντιλαμβάνεσαι πως η λέξη
ενήλικος και τα σημείο των 18 χρόνων απλά
το έχει σκαρφιστεί κάποιο παλιό συμβούλιο
κρατικών παραγόντων της δυτικής
κοινωνίας, χωρίς πραγματικό λόγο. Μπορεί
άλλος να έχει ωριμάσει στα 15 άλλος στα
35 αλλά η κοινωνία σου λέει δε γαμιέται
όλοι ωριμάζετε στα 18, αυτή είναι η ηλικία.
Μη ρωτάς πολλά. Τελικά στα 18 όπως είναι
αναμενόμενο δε συμβαίνει τίποτα και
περιμένεις μήπως και ωριμάσεις και
σκέφτεσαι «καλύτερα τα δεκαεφτά μωρέ».
Στα 18 όμως όλο και κάποια ευθύνη έρχεται.
Στρατός, σπουδές , αποφάσεις, και ξανά
αποφάσεις. Και τι θα κάνεις στη ζωή σου;
Και ποιος θες να γίνεις. Και ποιος θες
να είσαι;
</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Ύστερα έρχονται
τα είκοσι-κάτι. Δεν έχουν κανένα νόημα.
Όλο προσπαθείς να θυμηθείς πόσο είσαι
και λες... είμαι είκοσι κάτι. Δε σου έρχεται μόνο του. Πρέπει να κάτσεις να
το σκεφτείς και από μόνο του αυτό το
γεγονός το κάνει ύποπτο.
</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Μετά τα είκοσι
το μόνο που έχει νόημα, μάλλον, είναι τα
τριάντα. «Πόσο είσαι;» «Τριάντα». Γεμίζει
το στόμα σου και το μυαλό του άλλου.
Τριάντα. Προσδοκίες. Αυτός είναι τριάντα,
κάτι θα ξέρει παραπάνω για τη ζωή. Στα
τριάντα δε σου δικαιολογεί κάνεις
τίποτα. Είσαι μεγάλος. Έτσι και τύχει
και ακούσεις ειδήσεις όλα τα κάνουν οι
τριαντάρηδες. Τριαντάχρονος έκανε
αυτό. Τριαντάχρονος έκανε εκείνο.
Τριαντάχρονος σκότωσε δέκα άτομα.
Τριαντάχρονος λήστεψε. Τριαντάχρονος
δισεκατομμυριούχος. Τριαντάχρονος
άστεγος, τριαντάχρονος ήρωας, τριαντάχρονο
κτήνος. Σε δυο χρόνια θα γίνω ένας
τριαντάχρονος και μάλλον δεν θα γίνω
τίποτα από όλα αυτά. Τριαντάχρονο τίποτα.
</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Δε πρόλαβα να
μπω από την πόρτα και ένας ψήλος με φάτσα
μεροκαματιάρη σήκωσε την γροθιά του
με κατεύθυνση από πάνω προς το κάτω
και ίσια στο κεφάλι μου. Τελικά δεν
εννοούσε εμένα ούτε τον Λούη. Κατέληξε
σε αυτόν που είχε μπει μόλις από πίσω
μας. Ο από πίσω βέβαια κάνοντας μια
απότομη κίνηση την έφαγε ξυστά στον
ωμό. Παραμέρισα. Οι δυο άγνωστοι
άρχισαν να πλακώνονται. Στο χαλαρό. Με
άτεχνες μπουνιές. Έπεσαν κάνα δυο σκαμπό
και τελικά μπήκαν κάποιοι ανάμεσα και
τους χώρισαν. Όπως συνηθίζουν οι άνθρωποι,
πιθανότατα θα μισούσαν κάποιον άλλον
ο καθένας τους αλλά εφάρμοσαν το μίσος
τους σε έναν άσχετο. Συμβαίνει τόσο με
το μίσος όσο και με την αγάπη. Για αλλού
τα προορίζεις και αλλού τα εφαρμόζεις. Ω</span><span style="font-size: large;">ς συνήθως </span><span style="text-align: left;"><span style="font-size: large;">σε αυτούς που σου βρίσκονται πιο εύκαιροι εκείνη την στιγμή. Προχωρήσαμε στα ενδότερα
και κάτσαμε στο μπαρ. Παράγγειλα ένα
κονιάκ με ένα πάγο. Ο Λούης κρατούσε μια
μπίρα από το προηγούμενο μαγαζί και
κουνούσε ρυθμικά το πόδι του κόβοντας
φάτσες.</span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Έπαιζε ένα
κλασικό ροκ του 70. Ήξερα τους στίχους
αλλά δε τους τραγουδούσα, ήταν ντροπή.
Ο μπάρμαν ήταν μαλάκας. Τουλάχιστον σε
εμένα. Δε κερνούσε με τίποτα. Βέβαια εγώ
του έσπαγα τα νευρά μέχρι να τον πληρώσω
αλλά αυτός τίποτα. Τέλος πάντων, δεν
έχει σημασία, σήμερα είχα λεφτά.
</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br />
</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Η νύχτα περνούσε
σέρνοντας τους θαμώνες γύρω μας. Βρήκαμε
δυο θέσεις μπροστά από το μέρος του <span lang="en-US">dj</span>.
Μια ξύλινη τετράγωνη μπάρα με ένα
τζαμάκι μπροστά για να μη πέφτουν τα
ποτά στα μηχανήματα. Αυτή είναι πάντα
μια καλή θέση για τον Λούη γιατί έχει
σαν χόμπι να κάθεται κοντά στους <span lang="en-US">dj
</span><span lang="el-GR">του </span><span lang="en-US">Swan </span><span lang="el-GR">και
κάθε τόσο να τους λέει μεταξύ σοβαρού
και αστείου. </span>
</span></div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Παίξε
πανκ ρε μουνί» .
</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Τι έγινε; καλά;»
Με χαιρέτησε ένα γνωστός όταν συναντήθηκαν
τα βλέμματα μας. Ήταν στα σαράντα πέντε
με γκρίζε μούσια και ένα τεράστιο
γυαλιστερό δυνατό μέτωπο. Λέγανε πως
είχε κάνει φυλακή και ύστερα στο Άγιο
Όρος. Ανταλλάσσαμε που και που κανένα
γεια όταν τον πετύχαινα έξω.</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Του εξήγησα ότι
είχα τα γενέθλια μου.</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Χρόνια πολλά.
Πόσο γίνεσαι;»</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Είκοσι οχτώ.»</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Ωραία....Ξέρεις
γιατί οι άνθρωποι κάνουν γενέθλια και
γιορτές;»</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Γιατί;»</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Γιατί έχουν
χάσει την επαφή τους με τις τελετές και
τα μυστήρια. Τα αντικαθιστούν με γενέθλια
και γιορτές. Καλούν φίλους και τέτοια».
</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Μάλιστα».</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Έτσι είναι».</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Κάναμε γεια μας
και γύρισα από την άλλη. Δίπλα υπήρχε
μια ξέμπαρκη γκόμενα. Πότε της μιλούσα
εγώ πότε ο Λούης και πότε ο <span lang="en-US">dj</span>.
Ήταν λεπτή γύρω στα είκοσι με καστανά
απείραχτα μαλλιά και ένα μέτριο λυπητερό
πρόσωπο. Το να έχει μια κοπέλα άβαφτα
μαλλιά εδώ μέσα ήταν λιγάκι παράξενο
εκτός κι αν είχε το όλο φυσικό στιλ με
μακριά φούστα, ταγάρι και άβγαλτο φρύδι.
Αυτή όμως φορούσε ένα στενό τζιν και
ένα μαύρο πουκάμισο. Το βλέμμα της έκτος
από μεθυσμένο ήταν και κάπως αφελές.
Μύριζε φτηνό άρωμα αναμεμειγμένο με
φτηνή τσίχλα. Η αλήθεια είναι ότι και
εγώ αν φορούσα άρωμα και μασούσα τσίχλα
θα ήταν και τα δυο της χαμηλότερης
ποιότητας αλλά καλύτερα να μη μυρίζεις
τίποτα παρά να μυρίζεις φτηνά. Την
πιάναμε με τον Λούη από τη μέση και
χορεύαμε. Πότε πότε ο Λούης της έπιανε
και το κώλο. Αυτή δεν έλεγε τίποτα άπλα
διασκέδαζε.
</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Πως σε λένε
δεσποινίς;» Την ρώτησα.</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Μαρία. Εσένα;»</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Ιάσονας».</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Εσένα;» Ρώτησε
τον Λούη που δεν είχε ακούσει τι είχα
πει εγώ.</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Ιάσονας».</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Και οι δυο
Ιάσονες;»</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Ναι»</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Είστε ξαδέρφια;»</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Ναι δίδυμα».</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Δίδυμα ξαδέρφια;»</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Ναι»</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Εσύ τι κάνεις
Μαρία;» Ρώτησε ο Λούης.</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Είμαι γκαρσόνα
στο Μπρεχτ».</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Οκ»</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Θα έρθουμε να
μας κεράσεις καμιά φορά», είπα.</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Να έρθετε»,
απάντησε.
</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Ο Λούης της
έπιασε ξανά το κώλο για να την ευχαριστήσει
που μας προσκάλεσε.
</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Συνεχίσαμε να
κουνιόμαστε δήθεν. Μετά
από καμιά ώρα η Μαρία φόρεσε το ζακετάκι
της, χάρηκε που μας γνώρισε και έφυγε.
Θυμήθηκα χωρίς προφανή λόγο τον πάτερα
μου που έλεγε ότι το πιο δύσκολο πράγμα
στην Ελλάδα είναι να βρεις μια σωστή
Μαρία. Το μαγαζί είχε αρχίσει να αδειάζει.
Ύστερα από ένα μισάωρο φύγαμε κι εμείς.
Έξω ήταν οριακά νύχτα και αποφασίσαμε
να πάμε να φάμε ένα τοστ πριν καταλήξουμε
ο καθένας σπίτι του. Το μηχανάκι δεν το
είχα πάρει καθώς ψιλόβρεχε όταν ξεκινήσαμε
από το σπίτι .</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br />
</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="text-align: left;"><span style="font-size: large;">Όπως</span></span><span style="font-size: large;"> βγαίναμε
από το στενό, είδαμε την Μαρία αλαφιασμένη
να γυρνάει προς το <span lang="en-US">Swan</span>.</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Ρε Ιάσωνες
έχασα το κινητό μου. Πρέπει να το έχασα
μέσα στο μαγαζί», έκανε γρήγορα με μια
ανάσα.</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Κάτσε να πάρω
τηλέφωνο.» <span lang="el-GR">Ο Λούης έβγαλε το
κινητό του, ζήτησε τον αριθμό της Μαρίας
και κάλεσε.</span> «Χτυπάει αλλά δε το
απαντάνε». Είπε μετά από λίγο.</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Να ξαναπάρουμε;»
έκανε παρακλητικά η Μαρία.</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Ναι. αλλά για
να καλεί ίσως έπεσε κάπου στο μαγαζί.
Ας προχωράμε κιόλας προς το <span lang="en-US">Swan</span>»,
είπα. Είμαστε καλά παιδιά και ιππότες.
Ο Λούης πήρε άλλες δυο-τρεις φορές
τηλέφωνο καθώς περπατούσαμε.</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Φτάσαμε στο
μπαρ. Η Μαρία μας εξηγούσε ότι αυτό το
κινητό το είχε πάρει πρόσφατα δώρο στον
εαυτό της . Τα λεφτά τα μάζευε τρεις
μήνες δουλεύοντας σκληρά ως γκαρσόνα.</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Θα το βρούμε
μη στεναχωριέσαι.» Την καθησύχασα εγώ.
«Αν το είχαν κλέψει θα το είχαν κλείσει».</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Είχε πάρει να
ξημερώνει. Ο ήλιος σιγά- σιγά σηκωνόταν
από τη θάλασσα σπρώχνοντας τις
πολυκατοικίες. Τα περιγράμματα από δυο
εμπορικά πλοία αχνοφαινόταν στον γαλανό
ορίζοντα. Ελάχιστα πράγματα στη γη
συγκρίνονται με την αυγή. Φτάσαμε στο
<span lang="en-US">Swan.</span> Είχαν αρχίσει να
βάζουν τα σκαμπό πάνω στο μπαρ για να
σκουπίσουν. Χαιρετήσαμε τον υπεύθυνο
του μαγαζιού και τον ρωτήσαμε αν βρήκανε
κανένα κινητό. Μας απάντησε αρνητικά.
Είχε καρέ μαλλί, γαμψή μύτη, γύρω στα
τριάντα και βάρια φωνή που έβγαινε με
βια από το φάρυγγα του. Ο Λούης ξανακάλεσε.</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Ναι. Ποιος
είναι;» Τον ακούσαμε να λέει και βγήκε
από το μαγαζί να ακούσει καλύτερα. Βγήκα
κι εγώ και η Μαρία και ο υπεύθυνος/
μαρκαδόρος Μάκης που αν και τον χαιρετούσα
που και που, σήμερα μόλις έμαθα το όνομα
του.
</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Δώσε να μιλήσω».
Η Μαρία του πήρε το κινητό από τα χέρια.</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Ναι. Ναι. Όχι
δικό μου είναι το κινητό. Σε παρακαλώ.
Στο <span lang="en-US">Swan</span> ναι. Σε παρακαλώ
δούλευα τρεις μήνες για... Ναι. Θέλεις....
Εντάξει τα έχω. Εντάξει σύμφωνοι. Που
είσαι; Στο Πάρκο του Θ... Έρχομαι. Σε 5
λεπτά θα είμαι εκεί. Ευχαριστώ». Το
έκλεισε.</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Μου ζήτησε 50
ευρώ για να μου το δώσει. Θα περιμένει
στο Πάρκο του Θεάτρου».</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Πάμε όλοι
μαζί», έκανε ο Λούης.</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Πάμε», συμφώνησε
και ο Μάκης <span lang="en-US">o</span> υπεύθυνος.
«Θα το κλείσει ο μπάρμαν το μαγαζί και
εγώ έτσι κι αλλιώς δεν έχω τι να κάνω».
</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Ξεκινήσαμε με
γοργό βήμα. Ο Μάκης έβγαλε ένα πακέτο
τσιγάρα. Εγώ που καπνίζω καπνό πάντα
ζηλεύω αυτούς που καπνίζουν πακέτο. Του
ζήτησα ένα και μου έδωσε.
</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Κοιτάξτε».
Άρχισε να λέει ο Λούης και κοίταξε την
αγχωμένη Μαιρούλα. « Πριν το φανάρι για
να περάσουμε στο πάρκο θα σταματήσουμε.
Εσύ θα πας μονή σου. Εμείς θα μείνουμε
πίσω. Και μόλις τον συναντήσεις... σκάμε
εμείς μπαμ-μπαμ από απέναντι, τον
αρχίζουμε στις μπάτσες και του παίρνουμε
το κινητό».
</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Συμφωνήσαμε
όλοι με αυτή την τακτική.</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br />
</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Φτάσαμε πριν
το φανάρι του Πάρκου. Ο κόσμος πήγαινε
στις πρωινές σαββατιάτικες δουλείες
του. Το πάρκο ήταν ένα μεγάλο πλακόστρωτο
που στην άκρη του είχε ένα επιβλητικό
ανοιχτό αρχαίο αμφιθέατρο του 3<sup>ου</sup>
αιώνα. Ήταν το κέντρο της πόλης και
χαρακτηριστικό μέρος για ραντεβού. Αν
πας και κάθεσαι με τις ώρες εκεί μόνος
σου, κάνεις δε θα σε παρεξηγήσει. Θα
νομίζουν όλοι ότι περιμένεις κάποιον.
Αν τύχει και περάσω από εκεί, σταματάω
και κάθομαι σε ένα πεζουλάκι πάνω-πάνω
στο αμφιθέατρο που μπορείς να βλέπεις
τα πάντα. Αγοράζω μια μπίρα και παρατηρώ
αυτούς που περιμένουνε. Είναι κυρίως
νέοι. Είναι αρκετά διασκεδαστικό να
στοιχηματίζεις με τον εαυτό σου, πως θα
είναι αυτός που περιμένει κάποιος, από
τη φυσιογνωμία και τη συμπεριφορά του
ραντεβού του. Καταλαβαίνεις σιγά -σιγά
ότι οι άνθρωποι είναι ευπρόβλεπτοι στις
συναναστροφές τους . Μια κοπελίτσα η
οποία είναι νέα όμορφη και ντυμένη με
τα καλά της, αν και είναι μικρή, είναι
σίγουρο ότι περιμένει ένα αγόρι. Το
αγόρι έρχεται και το καταλαβαίνεις ότι
είναι το ραντεβού της από τότε που τον
έχεις δει να περιμένει στο απέναντι
φανάρι. Φοράει προσεγμένα ρούχα και
είναι ψήλος και αυτός, σαν και αυτήν,
για να τη περνάει. Αυτή δε θα μπορούσε
να είναι με έναν πιο κοντό. Δεν είναι
στο χαρακτήρα της. Μετά, βλέπεις 4 κορίτσια
διαβαστερά που περιμένουν και
χαριεντίζονται. Με τα γυαλάκια τους, τα
χαριτωμένα σπυράκια τους, τα πουλεβεράκια
τους και τις μεγαλίστικες τσάντες που είναι η υπόσχεση του εαυτού τους πως θα γίνουν σύντομα νεαρές επιτυχημένες
επαγγελματίες, είναι σίγουρο ότι
περιμένουν ακόμα μια που τους μοιάζει
για να μιλήσουν για τα μαθήματα. Ύστερα
έχεις έναν νέο ο οποίος ο καημενούλης
δε ξέρει πως να φερθεί. Είναι σίγουρα
φοιτητής από άλλη πόλη και έχει κάνει
ντύσιμο τάχα μάγκικο με δερμάτινο τζάκετ
και πλυμένο, σιδερωμένο τζιν από τη μαμά
του να πιέζει τα χοντρά μπούτια του.
Έχει ένα πρόσφατα αφημένο μουσάκι γύρω
από το στόμα του για να μοιάζει ωριμότερος.
Το μαλλί του το έχει επιμεληθεί με τις
ώρες μπροστά στον καθρέπτη και είναι
φανερό ότι περιμένει κάποιον που μόλις
έκανε φίλο στη σχολή για να πάνε να βρούνε γκόμενες.
Δε καπνίζει πολύ καιρό. Ίσως αυτό που
βγάζει από την τσέπη του να είναι και
από τα πρώτα πακέτα που αγοράζει. Ο φίλος
που έρχεται είναι και αυτός ίδιο στιλ
αλλά συμπεριφέρεται λες και ξέρει λίγο
παραπάνω. Θα του έχει πει «ξέρω εγώ, θα
σε βγάλω και θα σε πάω σε κάτι γαμάτα
μέρη που είναι γεμάτα μουνιά». Τελικά
συναντιούνται. Κολλάν τα χέρια στον
αέρα και αποχωρούν με βιαστικό βήμα
προς τη σίγουρη αποτυχία. Μια ηλικιωμένη
κυρία, ξανθιά με μαραζωμένο κορμί, γύρω
στα 75 που όλοι όμως της λένε ότι δε
μοιάζει πάνω από 70, περιμένει. Κάθεται
σε ένα παγκάκι με τα χέρια αφημένα στα
γόνατα. Σίγουρα περιμένει την κόρη της
που θα είναι και αυτή ξανθιά γύρω στα
55 αλλά όλοι θα της λένε ότι δε μοιάζει
πάνω από 50. Η γιαγιά μόλις πλησιάσει η
κόρη της θα την πιάσει από τον καρπό, θα
στηριχτεί, και θα σηκωθεί με περισσότερη
δυσκολία από αυτή που πραγματικά μπορεί.</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Καμιά φορά έτσι
πως κάθομαι και πίνω τη μπίρα μου πάνω
στο αμφιθέατρο σκέφτομαι ότι μπορεί να
βρεις και κανένα ραντεβού από το πουθενά
αν είσαι αρκετά θαρραλέος και τυχερός.
Δηλαδή βλέπεις μια ωραία κοπελίτσα, την
οποία, μάλλον την έχει στήσει η φίλη
της. Είναι λεπτή, το μαλλί της είναι
ξανθό, ίσιο και το έχει κοτσίδα ψηλά
πάνω στο κεφάλι. Έχει χρωματιστά σχεδιάκια
μανικιούρ που αυτό δείχνει ότι είναι
από κάποια φτωχή γειτονιά και σταυρώνει
τα χέρια της στο στήθος όλο και περισσότερο
καθώς περνάει η ώρα και η φίλη δεν
έρχεται. Το πρόσωπο της έχει αρκετό μέικ
απ, μασκαρά και προσεγμένες γραμμές με
μολύβι για τα μάτια. Κραγιόν δε φοράει.
Ή ίσως φοράει ένα ελαφρύ φυσικό που δε
φαίνεται. Ανοιγοκλείνει αργά τα βλέφαρα
της και έχει σφιγμένα χείλη. Θέλει τα
ρούχα της να δείχνουν ακριβά και στην
μόδα, αλλά το μόνο που καταφέρνει είναι
να δείχνει φτωχοτρέντι. Σε έναν ενδεχόμενο
πόλεμο ταξικής ανακατάταξης θα έπαιρνε
σίγουρα το μέρος των πλουσίων και αυτοί
χωρίς άλλο θα την βάζαν στην αναλώσιμη
πρώτη γραμμή, νεκρή τις πρώτες κιόλας
ώρες με τα σχέδια των νυχιών σπασμένα
στο χώμα. Παρατηρεί χωρίς να το δείξει
τους διπλανούς της και νιώθει άσχημα
που των άλλων τα ραντεβού έρχονται και
το δικό της όχι.
</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Ξεκλειδώνει τα
χέρια της από το στήθος και βγάζει το
κινητό της από το τσαντάκι, πρώτα κοιτάει
την ώρα και ύστερα καλεί έναν αριθμό
αλλά δε φαίνεται να της απαντάει κάνεις.
Δεν το ξαναβάζει μέσα αλλά το κρατάει
στο χέρι της. Γέρνει λίγο το κεφάλι και
στενεύει τα μάτια δήθεν ότι αναγνώρισε
κάποιον να έρχεται από την άλλη άκρη
της πλατείας. Ασυναίσθητα σηκώνει λίγο
το πηγούνι σαν να λέει σε κάποιον όχι.</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"> Τώρα είναι η
ευκαιρία μου. Θα αφήσω στο παρατηρητήριο
μου τη μισοτελειωμένη μπίρα για να μη
με περάσει για μισοτελειωμένο και θα
πάω να της μιλήσω.</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Γεια σου», θα
της πω. Θα τεντώσει το λαιμό της με κάποια
απορία. Θα φτιάξει με τα μάτια μια άβολη
έκφραση και θα απαντήσει «Γεια», με μια
ελαφρά ερωτηματική αίσθηση στο τελείωμα
της λέξης. Μετά δε ξέρω τι πρέπει να πω.
Να κάνω πως την πέρασα για κάποια που
ξέρω. Ας πούμε να πω. «Η Κατερίνα δεν
είσαι;» Και έτσι να πιάσω μια συζήτηση.
Ή μπορώ να πω. «Σε παρατηρώ εδώ και ώρα
και ένιωσα να έρθω να σου μιλήσω. Μήπως
θες να πάμε να κάτσουμε για ένα καφέ.»
Η θα μπορούσα να πω κάτι έξυπνο όπως.
«Με λένε Ισμαήλ. Και είμαι το βήτα σχέδιο
για αυτούς που τους στήνουν στα ραντεβού
οι φάλαινες». Έξυπνο είναι αυτό ή λίγο
τρομακτικό; Οι γυναίκες μυρίζονται το
φόβο και ο φόβος είναι το μεγαλύτερο
ελάττωμα του αρσενικού σε όλα τα είδη
του ζωικού βασιλείου. Τελικά ήρθε ο
σωτήρας μου που με γλίτωσε από όλη αυτή
την άβολη διαδικασία. Ήταν ψήλος φορούσε
ένα γκρι παντελόνι και ένα καλοκαιρινό
σακάκι με ένα μοντέρνο μαϊμού μάρκα
<span lang="en-US">t</span>-<span lang="en-US">shirt</span> από
μέσα. Έπαιζε τα κλειδιά του αυτοκίνητου
του στο χέρι και μόλις πλησίασε έβαλε
το χέρι του στο μέρος της καρδιάς και
κάτι της είπε από κοντά. Της έπιασε το
μπράτσο, αυτή κούνησε δεξιά αριστερά
το κεφάλι σαν να του έλεγε «Κατεργαράκο.
Άργησες.» Βρέθηκαν αγκαζέ και αποχώρησαν
με συρτά βήματα συνεχίζοντας την αέναη
προσπάθεια των προγόνων τους να αλλάξουν
κοινωνική τάξη.</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br />
</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Την είχαμε
στήσει δίπλα στο φανάρι πίσω από το
ψυγείο αναψυκτικών ενός περιπτέρου και
παρακολουθούσαμε την Μαρία που πήγαινε
πέρα δώθε στην ανοιχτή πλατεία. Πέρασαν
δέκα λεπτά. Δεν έχει κόσμο να περιμένει
έκτος από δυο γιαγιάδες που ήταν
καθισμένες και τρώγανε από ένα κουλούρι.
</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Τι ώρα είναι;»
Ρώτησε ο Λούης. Έβγαλε ο ίδιος το κινητό
του. «7 και 5».
</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Να!» Έκανε ο
Μάκης. Γυρίσαμε όλοι προς τα εκεί που
έδειξε. Είδαμε ένα τύπο με πηδηχτό βήμα,
στενό τζιν παντελόνι, γκρι αθλητικό
μακρυμάνικο φούτερ και αθλητικά
παπούτσια. Κοίταξε την Μαρία και
κατευθύνθηκε προς το μέρος της. Φορούσε
χαλαρωμένη την κουκούλα από την αθλητική
μπλούζα μισοκρύβοντας το κεφάλι του
και είχε τα χέρια στις τσέπες.
</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Πάμε, πάμε».
</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Περάσαμε γρήγορα
απέναντι. Πριν τους φτάσουμε, ο τύπος
είχε βγάλει το κινητό και της το έδινε.
Τον περικυκλώσαμε. Έβγαλε την κουκούλα.
Ήταν γύρω στα 20 με σκαμμένο πρόσωπο και
καθαρό βλέμμα. Στο μαλακό μέρος του
αντίχειρα είχε ένα πράσινο μικρο τατουάζ
ερωτηματικό. Τα μαλλιά του ήταν ανοιχτά
κάστανα και τα είχε καρφάκια.</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Σόρρυ ρε
κοπέλια.» Έλεγε. «Στο πήρα μέσα από τη
τσάντα. Δε θέλω να τα κάνω αυτά αλλά η
ανάγκη με έχει φέρει».</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Δε πιστεύω να
θες λεφτά;» Του είπε ο Λούης.</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Όχι ρε παιδιά
σόρρυ. Ναρκομανής είμαι».</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Δε μου φαίνεσαι
για ναρκομανής», είπα εγώ.</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Γιατί πως είναι
οι ναρκομανείς;»
</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Πολύ χάρηκα»,
είπε η Ελένη και περιεργαζόταν το κινητό
της. «Δούλευα τρεις μήνα γκαρσόνα για
να το αγοράσω.»</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Σόρρυ ρε
κοπέλια», ξανάπε ο ναρκομανής.</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Μαρία», είπε
η Μαρία. Ο τύπος έγειρε το κεφάλι.</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Εμένα Γκρέγκ.»</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Λοιπόν θα πάμε
να σας κεράσω;» Πρότεινε η Μαρία.</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Τι λέτε ρε;
Πάτε καλά;» Έκανε ο Λούης. «Εγώ τη κάνω.
Άντε πάμε».
</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Εγώ θα κάτσω.
Αν κεράσει κάθομαι», απάντησα. Ο Λούης
χαιρέτησε και απομακρύνθηκε σκυφτός
να πάρει λεωφορείο για το σπίτι.</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Έρχομαι κι εγώ
αν κεράσεις», γκάριξε και ο Μάκης ο
υπεύθυνος με τη φωνή του βγαλμένη από
τα έγκατα του φάρυγγα.
</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Εσύ δε θα
έρθεις;» Ρώτησε η Μαρία τον Γκρεγκ.</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Να έρθω κι
εγώ;» Ρώτησε συνεσταλμένα ο ναρκομανής
Γκρεγκ.</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Ναι».</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Εντάξει. Που
θα πάμε;»</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Να, πάμε εδώ
δίπλα», η Μαρία έδειξε μια καφετέρια
με κάτι μπεζ ακριβές άνετες πολυθρόνες.</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Μπήκαμε μέσα
και βολευτήκαμε σε ένα τραπέζι. Εγώ στο
καναπέ με τον Μάκη και η Μαρία με τον
Γκρεγκ στις αντικρινές πολυθρόνες.</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Ήρθε η πρωινή
γκαρσόνα.</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Πάρτε ότι
θέλετε. Τα πενήντα ευρώ τα είχα για
χαμένα έτσι κι αλλιώς».</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Εγώ παράγγειλα
ένα κονιάκ, ο Μάκης ένα ουίσκι και ο
Γκρεγκ μια μπίρα για να μην την πολυξοδέψει.
Η Μαρία πήρε μια βότκα λεμονάδα.</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Το μαγαζί είχε
μόνο τρεις πελάτες ακόμα. Έναν τύπος
σε ένα τραπέζι δίπλα στη τζαμαρία γύρω
στα σαρανταπέντε διάβαζε πρωινή εφημερίδα
και ρουφούσε προσεχτικά τον αχνιστό
ελληνικό καφέ του. Σε ένα άλλο τραπέζι
καθόταν δυο κυρίες στα εξήντα καλοντυμένες
και έπιναν το φραπέ τους συζητώντας.
</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"> Ο Γκρεγκ μας
εξήγησε ότι έπινε καπνιστές εδώ
και δύο χρόνια. αλλά βαρούσε μόνο τους
τελευταίους 3 μήνες. Ότι τα πράγματα στο
σπίτι του είναι σκατά και ότι ο πατέρας
του είναι μεθύστακας και η οικογένεια
του χρωστάει σε όλο το κόσμο.</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Μετά πήρε η
Μαρία το λόγο και είπε πως και η δικιά της οικογένεια είναι φτωχή και πάλι
καλά που ο Γκρεγκ βλέπει τον πάτερα του
γιατί τον δικό της έχει να τον δει από
τότε που ήταν 5 χρονών. Ο Μάκης είπε ότι
είναι φοιτητής εδώ και πολλά χρόνια ότι
μένει μόνος του με την αδερφή του και
ότι τον τελευταίο χρόνο δουλεύει μάρκα
στο <span lang="en-US">Swan</span> γιατί αυτός που το
έχει, είναι γνωστός με ένα θείο του. Εγώ
είπα ότι με λένε Ιάσονα, είμαι ακροβάτης
σε τσίρκο και οι γονείς μου ζουν στο
Μεξικό.
</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Κοίταξα έξω από
τη τζαμαρία. Η πόλη είχε ξυπνήσει για
τα καλά. Είχε πιάσει κίνηση στο δρόμο
και οι άνθρωποι σαν τα μυρμηγκάκια. που
μόλις έχουν βγει από την φωλιά τους,
τρέχαν από εδώ κι από εκεί για να
διεκπεραιώσουν της διαδικασίες που
τους τυραννούσαν. Καμιά φορά όταν είμαι
στην εξοχή μου αρέσει να σκύβω στο χώμα
και να παρατηρώ τις φωλιές των μυρμηγκιών.
Ως συνήθως προσπαθώ να ανακαλύψω αν
υπάρχει κανένα τεμπέλικο μυρμήγκι που
απλά αράζει. Ένα μυρμήγκι που στέκεται
εκεί χαλαρό και την ξαπλάρει χωρίς να
νοιάζεται για τίποτα. Δεν έχω βρει ποτέ.
Αλλά αν όντως υπάρχει, τι κάνουν τα
άλλα μυρμήγκια όταν το πάρουν χαμπάρι,
το αφήνουν να αράζει ή μαζεύονται και
το λιντσάρουν. Ποιος να ξέρει;. Στην
πλατεία θεάτρου άρχισαν να συναντιούνται
τα πρώτα ραντεβού των επτά και μίση.
</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Θα τα κόψω όλα.
Το πήρα απόφαση. Μέχρι και το τσιγάρο
θα κόψω», είπε ο Γκρεγκ αποφασισμένος
και έδειξε το τσιγάρο που κρατούσε στο
χέρι του.</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Α! Το τσιγάρο
είναι εύκολο να το κόψεις. Εγώ το έχω
κόψει καμιά εφτά- οχτώ φορές.» Αστειεύτηκε
ο Μάκης, χαχανογκάριξε και μας κοίταξε
έναν- έναν αλλά δε γέλασε κάνεις.</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Κακόμοιρο
παιδί», είπε η Μαιρούλα στον Γκρεγκ τον
ναρκομανή και του χάιδεψε τον ώμο. Κάτι
του ψιθύρισε στο αυτί. Κάτι της αντιψυθίρισε
αυτός και ύστερα έτσι πως ήταν καθισμένοι
άρχισαν να φιλιούνται. Κοίταξα το Μάκη
και χαμογελάσαμε. Το νεόσυστατο ζευγαράκι
έσιαξε τις πολυθρόνες για να βολεύετε
καλύτερα και συνέχισαν να φιλιούνται
με περισσότερη ευκολία.
</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Γουστάρεις να
πάμε κεράσω καμιά τυροπιτά,» Με ρώτησε
ο Μάκης</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Ναι».</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Σηκωθήκαμε και
ήπια την τελευταία γουλιά από το κονιάκ
στο όρθιο, το παγάκι είχε γίνει μικρό
και ολοστρόγγυλο αλλά δεν είχε λιώσει
ακόμη εντελώς. Κούνησα το ποτήρι κυκλικά
για να το δω να κάνει το γύρο του θανάτου
στα τοιχώματα. Έτσι χωρίς λόγο.
</span></div>
<br />
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Χαιρετίσαμε το
ζευγαράκι και βγήκαμε στο δρόμο με τον
Μάκη. Δεν ήθελα τυρόπιτα. Μάλλον θα του
πω να με κεράσει καμιά σπανακόπιτα, αν
δεν έχει αντίρρηση.</span></div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/09976561098799270570noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8374304492597246968.post-68403513194723021702015-10-01T23:00:00.000+03:002015-10-27T22:18:53.609+02:004) Η φτωχή Τζούντι.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi9pTcSbpYeD9ZeP7G2OCG_frxhdVD6hjKry6N0rQZ1d1MRGn696TQKH1gDRC01dGf5xnFX9-zu4TAoSMxJK4SB8ceaRsEy8KJXlGS1zPbPtx5D4PokQXJX2DFEiLvy06IKBeha9JgvIwq0/s1600/3+%25CF%2584%25CE%25B6%25CE%25BF%25CF%2585%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25B9.png" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em; text-align: justify;"><img border="0" height="180" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi9pTcSbpYeD9ZeP7G2OCG_frxhdVD6hjKry6N0rQZ1d1MRGn696TQKH1gDRC01dGf5xnFX9-zu4TAoSMxJK4SB8ceaRsEy8KJXlGS1zPbPtx5D4PokQXJX2DFEiLvy06IKBeha9JgvIwq0/s200/3+%25CF%2584%25CE%25B6%25CE%25BF%25CF%2585%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25B9.png" width="200" /></a></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Η φτώχεια είναι
κάτι παραπάνω από μια κατάσταση. Η φτώχεια είναι μια αχόρταγη θεά που κατασπαράζει
κάθε συναίσθημα και σκέψη. Μια θεά που
όταν είναι παρούσα δε μπορείς να κάνεις
τίποτα παρά να γονατίζεις μπροστά της,
να την λατρεύεις και να την παρακαλάς
να σε αφήσει ελεύθερο. Όπου κι αν γυρίσεις
είναι εκεί. Ότι και να αγγίξεις, με ότι
και να καταπιαστείς, είναι χαραγμένο
πάνω του το σύμβολο της. Αν όμως φτάσεις
σε σημείο να την αποδεχθείς, σου φέρεται
καλά. Σε κάνει να περνάς όλα τα εμπόδια
, σε κάνει έναν ατρόμητο, δυνατό ηρώα
που δε μπορεί να σε σταματήσει τίποτα.
Σε στεγνώνει από κάθε οίκτο για τους
άλλους. Σε μετατρέπει σε ένα αισιόδοξο
και φιλόδοξο ων, σου προσφέρει όνειρα
πρωτόγνωρα και σε τοποθετεί στο κέντρο
από δοκιμασίες ζωής.
</span></div>
<div lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br />
</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Τέλη Οκτωβρίου
είναι πάντα μια μεταβατική περίοδος
που περνάνε όσοι αγαπούν το καλοκαίρι.
Τα τέλη του Οκτωβρίου είναι η εποχή που
τελειώνουν και τα τελευταία αποθέματα
του καλοκαιριού μέσα μας και είναι κάπως
δύσκολα τα πράγματα. Ζω για το καλοκαίρι,
αυτό είναι μια αλήθεια. Ο χειμώνας είναι
απλή αναμονή. Σε μερικούς αρέσει ο
χειμώνας αλλά ως συνήθως αυτοί είναι
τίποτα μαλάκες. Τον χειμώνα κρυώνεις ,
βρέχεσαι, είσαι κακόκεφος λόγω του
καιρού, συναχώνεσαι, σου πονάνε τα
κόκαλα, παγώνουν τα πόδια και η άκρη της
μύτης. Καταραμένος χειμώνας. Δε μπορώ
να δω τίποτα θετικό στο χειμώνα. Η μέρα
είναι υγρή, μουντή και αργοκίνητη σαν
γεωσκώληκας. Το επόμενο καλοκαίρι απέχει
αρκετά. Ίσως πρέπει να κανονίσω κάπως
τι ζωή. Ίσως να βρω μια δουλειά.
</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Η ζάχαρη στο
βαζάκι τέλειωνε και την έξυσα από τα
τοιχώματα με το κουτάλι. Άνοιξα την
τηλεόραση και ξάπλωσα στο καναπέ. Όταν
κάθεσαι μέρες μέσα στο σπίτι, σε ρουφάει
στο διαβρωτικό, υπνωτιστικό του στομάχι.
Δεν έχεις όρεξη για τίποτα. Κάθεσαι
άπραγος περιμένοντας να ξυπνήσεις από
τον λήθαργο. Πέτυχα μια ταινία με νέους
Αμερικάνους μέσα στην επιτυχία. Ρούφηξα
λίγο φραπέ από το μακαρόνι που είχα για
καλαμάκι. Καλαμάκια δεν είχα, αλλά
χρησιμοποιούσα χοντρά μακαρόνια
παστίτσιου νούμερο 1 , αφημένα στο
ντουλάπι από τον παππού. Ευτυχώς είχε
φτάσει η ζάχαρη. Αναρωτιέμαι ποιοι
γράφουν αυτά τα σενάρια για αυτές τις
ταινίες; Αυτοί οι νέοι ούτε καν το
θεωρούσαν σημαντικό που έχουν χρήματα
για να τριγυρνάνε με τα αμαξάκια τους,
να παρεξηγούνται για μικροπράγματα και
να ερωτεύονται. Μια χαρά όλα. Ίσως επειδή
πάντα για τους νέους γράφουν οι γέροι.
Βάζουν τα γεροντικά , πασαλειμμένα,
ξυλιασμένα, σαλιάρικα λόγια τους στα
νεανικά στοματάκια. Οι νέοι στις
περισσότερες ταινίες είναι το κακέκτυπο
της εντύπωσης των γερασμένων σεναριογράφων.
Ζηλιάρηδες γέροι κάθονται στις
γραφομηχανές τους σκαρώνοντας
ψευτονεανικούς διαλόγους με κακεντρέχεια
και φθόνο για τα νιάτα που έχασαν. Τόσο
θλιβεροί διάλογοι και συμπεριφορές.
Μου τι δίνουν οι γέροι. Θα έπρεπε να
έχουμε μια κοινωνία που να παίρνεις
σύνταξη μέχρι τα τριάντα και μετά να
αρχίζεις να δουλεύεις σαν το γαϊδούρι
μέχρι να ψοφήσεις και να πέσεις κάτω
από την δουλειά. Ποιο είναι το νόημα να
είσαι νέος και να δουλεύεις; Ποιο είναι
το νόημα να είναι αναγκασμένο ένα παιδί
επί 12 χρόνια , 6 ώρες την ημέρα να κάθετε
σκυμμένο σε ένα θρανίο; Να μάθει τι,
εκτός από το πως να υπακούει τους
μεγαλύτερους; Όλοι αυτοί οι κανόνες
κατασκευάζονται από ζηλόφθονους γέρους.
Είσαι νέος, θα πληρώσεις. Θα παρακολουθεις
χωρίς να μπορείς να κάνεις τίποτα τους
άνευρους καθηγητές, θα προσκυνήσεις
τους ρυτιδιασμένους διευθυντές, τους
ανέραστους σκηνοθέτες, τους καμένους
προϊστάμενους και υπευθύνους.
</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Κάθε επιτυχία
ενός νέου κρύβει τη συμβολή ενός γέρου.
Θα πληρώσεις με τα νιάτα σου βρομονέε
μέχρι να γίνεις σαν κι εμάς. Μέχρι να
σκέφτεσαι σαν κι εμάς, μέχρι να
συμπεριφέρεσαι σαν κι εμάς, ίσως τότε
θα σε αφήσουμε ελεύθερο να τυραννάς
τους επόμενους. Θα μάθεις τι σημαίνει
να θες να εκδικηθείς και να μη μπορείς.
Θα μάθεις πως μπορώ να σε καταστρέψω αν
μου αντιμιλήσεις. Παλιοκαθίκι νέε.
Άπληστε. Αχάριστε. Έξω από το γραφείο
μου και μην ξαναπατήσεις μέχρι να σε δω
γονατιστό ή πιο ρυτιδιασμένο.
</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br />
</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Ψηλάφισα το
σακουλάκι του καπνού, έδειχνε άδειο.
Βρήκα μέσα λίγα τρίμματα και ένα
ξεχασμένο, λερωμένο φιλτράκι. Προσπάθησα
να το στρίψω προσεχτικά αλλά τα χέρια
μου έτρεμαν και το μισό πήγε κάτω. Έστριψα
ένα λεπτό και άνοστο τσιγαράκι, το
τελευταίο μου. Εχθές μου τέλειωσαν και
τα τελευταία χαρτονομίσματα. Πήγαν όλα
στο αλκοόλ, ήταν μια καλή επένδυση, δεν
έγινε τίποτα σημαντικό και γύρισα
χειρότερος άνθρωπος από αυτόν που ήμουν
πριν βγω από το σπίτι. Κάθε μέρα που
περνά γίνομαι χειρότερος. Όλοι οι
άνθρωποι ότι και να καταφέρουν όσο
απομακρύνονται από την παιδική τους
ηλικία γίνονται χειρότεροι. Το να μην
έχεις μία βεβαία, κάνει αυτήν την
διαδικασία πιο επίπονη. Από την άλλη
εμείς που έχουμε ζήσει τα νιάτα μας στις
χρυσές στιγμές της ελληνικής μεταπολίτευσης
και τα έχουμε βρει όλα έτοιμα δεν έχουμε
τόσο μεγάλο πρόβλημα να ξοδέψουμε τα
τελευταία λεφτά μας στο αλκοόλ. Όπως
και να το κάνεις είναι μεγάλη και
σημαντική στιγμή όταν τελειώνουν τα
χαρτονομίσματα. Είναι το όριο της φτώχειας. Στον ορισμό του φτωχού του
δυτικού κόσμου πάντα υπάρχει το πριν
και το μετά από το τελευταίο χαρτονόμισμα.
Μετά έχει κι άλλα στάδια. Πριν και μετά
την τελευταία στέγη. Πριν και μετά το
τελευταίο πιάτο φαγητό που μπορείς να
πληρώσεις μόνος σου και πάει λέγοντας.
</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Αυτό ήταν, δεν
έχω φράγκο. Πιθανόν να έχω κάτι κέρματα
αραδιασμένα από εδώ κι από εκεί. Ίσως
είχε παραπέσει κανένα πενηντάλεπτο σε
κανένα μπουφάν ή γιατί όχι και κανένα
δίευρω, ποιος μπορεί να το αποκλείσει;
Ακόμα και πίσω από το κρεβάτι. Κάτι
μπορεί να βρεθεί εκεί πέρα. Ή ανάμεσα
στα μαξιλάρια του καναπέ. Όλο και κάτι
θα βρεις στα μαξιλάρια του καναπέ. Έχει
αρχίσει και η ψύχρα. Σε λίγες μέρες θα
χρειαστώ φιάλη για την γκαζόσομπα. Αυτό
είναι, ούτε δουλειά, ούτε λεφτά. Αλλά
είμαι νέος. Θα δουλέψω και θα τα καταφέρω.
Θυμάμαι έναν τύπο που είχα γνωρίσει ένα
καλοκαίρι πριν από αρκετά χρόνια. Ήταν
χαμογελαστός, χοντρούλης, με πονηρά
μάτια, γύρω στα τριανταπέντε. Είχε κάτσει
τυχαία στη παρέα μας. «Εγώ παιδιά» είχε
αρχίσει να λέει και βάρεσε σιγανά το
στήθος του με τη παλάμη.
</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Εγώ άρχισα από
το τίποτα. Μόνο με τα χέρια μου. Με τα
γυμνά μου χέρια ξεκίνησα όταν ήμουν
στην ηλικία σας. Δεν πήρα από κανέναν
βοήθεια, ούτε από γονείς, ούτε συγγενείς.
Δούλεψα και δούλεψα. Άρχισα από το μηδέν.
Και τώρα....» Μας είχε κοιτάξει θυμάμαι
έναν- έναν, σηκώνοντας με νόημα τα φρύδια
του. « Και τώρα...μετά από τόσα χρόνια
δουλειάς, χρωστάω τριάντα χιλιάδες
ευρώ...»</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br />
</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br />
</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Το καλοκαιράκι.
Τι ωραίο που είναι το καλοκαιράκι; Ήθελα
κάποιον να μου το θυμίσει. Έψαξα επίτηδες
στο καλοκαιρινό μου τσαντάκι για μια
χαρτονένια κομμένη γωνία συσκευασίας
από αντικουνουπικό φιδάκι. Την βρήκα.
Έγραφε με ένα μπλε μαρκαδόρο «Τζούντι»
το μέιλ και το τηλέφωνο <span lang="el-GR">της</span>.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgvVn2oB1BHvMiKgPo0sR5UMp2-BfYCX44t2zRks1SykchqigCGxYI_W0pgnSPuvJ1sGgBoacifD0d4gVNUNL5EgRpRwxnNvRe-ZwZmBNfgUpBOhzn30hgE1TbjN9767pWKL8LCaAh8VD5y/s1600/%25CF%2584%25CE%25B6%25CE%25BF%25CF%2585%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25B9.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="77" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgvVn2oB1BHvMiKgPo0sR5UMp2-BfYCX44t2zRks1SykchqigCGxYI_W0pgnSPuvJ1sGgBoacifD0d4gVNUNL5EgRpRwxnNvRe-ZwZmBNfgUpBOhzn30hgE1TbjN9767pWKL8LCaAh8VD5y/s200/%25CF%2584%25CE%25B6%25CE%25BF%25CF%2585%25CE%25BD%25CF%2584%25CE%25B9.png" width="200" /></a></div>
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"> Έστειλα μειλ. Μέσα σε μια ώρα πήρα τρεις
απαντήσεις. Φαίνεται η Τζούντι δεν είχε
τι να κάνει και περνούσε όλο τον καιρό
της στο ίντερνετ.
</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Το όνομα της
κανονικά ήταν Μάρθα αλλά σε κάποια φάση
την είπα Τζούντι για πλάκα και το κράτησε.
Της άρεσε. Πάντα υπάρχει μια Τζούντι-
Μάρθα που θα μας κατατρέχει. Όλοι οι
άνθρωποι ανακαλύπτουν και από μια
Τζούντι στη ζωή τους για να κυνηγάνε.
Το έχουν ανάγκη. Την κυνηγάνε με υπομονή
και σύνεση, βήμα βήμα, ακολουθώντας τα
ίχνη της για μέρες και μήνες και χρόνια.
Το σώμα του χόμο σάπιενς είναι φτιαγμένο
για να κυνηγάει με υπομονή. Είμαστε
προικισμένοι με τρία πράγματα, να
τρέχουμε με δυο πόδια τεράστιες
αποστάσεις , να έχουμε πόρους για τον
ίδρωτα και υπομονή. Διάβαζα προχθές πως
οι επιστήμονες έχουν αποδείξει ότι
όποιο ζώο και να κυνηγήσουμε στην ξηρά
θα το φτάσουμε, μπορεί να μας πάρει
καιρό αλλά θα το φτάσουμε. Έκτος βέβαια
και αν πρόκειται για έναν άλλον άνθρωπο.
</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"> Είχαμε γνωριστεί
το καλοκαίρι. Ανάβλυζε νεότητα, μόλις
19 χρονών. Χαμογελαστή, μελαχρινή με
μακριά κατάμαυρα μαλλιά, καθαρά μαύρα
στρόγγυλα μάτια, ψηλή, ευθυτενής, με
δυνατές γάμπες, μικρά στήθια και ένα
κώλο από τη κόλαση. Ήταν μαζί με μια φίλη
της. Οι δυο τους διακοπές σε ένα
παραθεριστικό μέρος καμιά 100 χιλιόμετρα
από την πόλη. Γνωριστήκαμε αρχικά σαν
παρέες αλλά σιγά-σιγά ερχόμασταν όλο
και πιο κοντά οι δυο μας. Από την δεύτερη
μέρα, περνούσαμε όλο τον καιρό μαζί.
Το πρωί πίναμε μαζί καφέ, το μεσημέρι
πηγαίναμε στη θάλασσα, το απόγευμα
μαγειρεύαμε και τρώγαμε μαζί και το
βράδυ πίναμε και χορεύαμε μαζί. Ποτέ
όμως μόνοι, όλο και κάποιος άλλος θα
ήταν μαζί μας για να μας επιβάλει την
ανισορροπία του.</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Πότε θα
φιληθούμε;» Της είχα ψιθυρίσει μια φορά
στο αυτί έτσι πως καθόμασταν στις
διπλανές καρέκλες, πίναμε κρασί σε μια
ταβέρνα και είχε αφημένο το χέρι της
πάνω στο ωμό μου. «Ποτέ!», μου είχε
απαντήσει κάθετα . Και όλο ερχόταν πιο
κοντά μου. Την κοιτούσα μέσα στα μάτια
μεθυσμένος και ύστερα με παρατούσε.
</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Φεύγει η φίλη
μου», μου έλεγε όταν άρχιζε να ανάβει
το κέφι στα μπαρ και όλοι άφηναν το
καλοκαιρινό γλέντι να τους συνεπαίρνει.
«Πρέπει να πηγαίνω».
</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Γιατί πρέπει
να φύγεις κι εσύ;» Ρωτούσα θαυμάζοντας
την ομορφιά της.</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Δε μπορώ να
την αφήσω μονή».</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Δε θες να είσαι
μαζί μου;»</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Θέλω αλλά δε
γίνετε, θα τα πούμε αύριο». Χαμογελούσε
με ένα παιδικό χαμόγελο σήκωνε το
γυναικείο χέρι της και με αποχαιρετούσε.
Εγώ συνέχιζα να πίνω, δεν είχα σθένος
να μιλήσω με άλλη γυναίκα. Τα έδινα όλα
στη Μάρθα και αυτή άπλα έφευγε. Με άφηνε
έτσι εξουθενωμένο συναισθηματικά να
κάθομαι στο μπαρ μόνος. Σκεφτόμουν ότι
αν μια γυναίκα θέλει να είναι μαζί με
έναν άντρα δεν υπολογίζει ούτε φίλες
ούτε τίποτα, άπλα είναι μαζί του. Αλλά
μου άρεσε μόνο και μόνο που ήμουν δίπλα
της, δε μπορούσα να κάνω αλλιώς, λες και
ήμουν στριμωγμένος σε μια γωνία και
προβαλλόταν μόνο αυτή μπροστά μου. Ήμουν
αναγκασμένος να πάρω ότι μου δίνει.
</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Τις κενές ώρες
του μεσημεριού, μετά τη θάλασσα,
καθόμασταν σε δυο αντικριστές καρέκλες,
στριμώχναμε τα πόδια μας ο ένας στη
καρέκλα του άλλου, διαβάζαμε τα βιβλία
μας και πίναμε φτηνό κόκκινο κρασί σε
μικρά πλαστικά ποτηράκια. Εγώ είχα μαζί
μου ένα λογοτεχνικό και αυτή είχε ένα
χοντρό, ιστορικό βιβλίο που φανερά τη
δυσκόλευε και όλο αφαιρούνταν.
</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
</div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Περίμενα ότι
θα με πάρεις τηλέφωνο για να σου πω που
σου έχω κρύψει το γράμμα που σου άφησα».
Μου έγραψε στο μέιλ.
</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Τι γράμμα»
ρώτησα;
</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Σου άφησα ένα
γράμμα για να το διαβάσεις όταν θα
ξαναγύριζες».
</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br />
</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Τα γεγονότα
είχαν ως έξης. Θυμάμαι ήταν ένα καυτό
αυγουστιάτικο Σάββατο. Όχι ότι το
καλοκαίρι στα παραθαλάσσια μέρη παίζει
και μεγάλο ρολό τη μέρα είναι. Ξύπνησα
πρωί-πρωί πριν από όλους με μια κακή
διάθεση και το σώμα γεμάτο αλκοόλ. Το
προηγούμενο βράδυ είχε συμβεί ξανά το
ίδιο με τη Μάρθα. Με πλησίαζε, με πλησίαζε
και στο τέλος με παράτησε. Σηκώθηκα σαν
ζόμπι χωρίς καν να πιω καφέ και πήγα να
<span lang="en-US">βγάλω</span> εισιτήριο με το
πλοίο από το παραδιπλανό λιμάνι που
πήγαινε απευθείας στο απέναντι νησί.
Το πλοίο έφευγε τα χαράματα, είχα ακόμα
καμιά 18 ώρες. Γύρισα πίσω και δεν είπα
σε κανέναν τίποτα ούτε καν στον Λούη. Η
Μάρθα θα έφευγε την Τετάρτη.
</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Το βράδυ της το
είπα κατά τη μια μετά από ένα διασκεδαστικό
χορό σουίνκ.
</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Δε το πιστεύω».</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Αλήθεια είναι».
Της έδειξα το εισιτήριο. Άνοιξε
λαχανιασμένη διάπλατα τα μάτια και με
κοίταξε.</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Σε παρακαλώ
μη φύγεις. Μη φύγεις», μου έλεγε.</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Τώρα πάει. Το
έβγαλα το εισιτήριο.»</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Και τι έγινε;
Σε παρακαλώ. Μη φύγεις», έλεγε και μου
σφράγιζε τα δάχτυλα με τις δυο παλάμες
της.
</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Έκτος αυτού,
έχω γενέθλια την Τρίτη. Δε μπορείς να
φύγεις. Δε θα είσαι εδώ στα γενέθλια
μου; Και την Τετάρτη φεύγω. Φύγε την
Τετάρτη δε μπορείς να φύγεις σήμερα το
πρωί. Τι ώρα φεύγει το πλοίο;»</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Στις 7 το πρωί.»</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Σε 6 ώρες; Όχι
ρε.... Σε παρακαλώ. Δε μπορείς να φύγεις.»</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Πρέπει».</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Καλά... Πάω λίγο
στην Ιωάννα».</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Οκ. Εγώ πάω
λίγο έξω».</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br />
</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Βγήκα έξω από
το παραθαλάσσιο μπαρ. Έκατσα σε ένα
πεζούλι απέναντι από το μικρό λιμάνι. Από πάνω
με κοιτούσαν δισεκατομμύρια άστρα.
Ένιωθα μόνος. Έκανα ένα τσιγάρο. Είχε
κάποιος άλλος εκεί πάνω την νοημοσύνη
να νιώθει μόνος; Έκανα ένα δεύτερο
τσιγάρο. Θυμάμαι πόσο ήθελα να είμαι
δίπλα στη Μάρθα-Τζούντι. Αλλά τι νόημα
είχε αν δεν ήθελε αυτή να είναι δίπλα
μου; Πως γίνεται αυτό; Την ίδια στιγμή
να λέει άλλα και άλλα να κάνει. Πριν 15
λεπτά με παρακαλούσε να μείνω, γιατί;
Και τώρα ούτε καν έρχεται να με βρει.
Κάπνισα ακόμα ένα τσιγάρο κοιτώντας
την ήσυχη μπλαβισμένη νυχτερινή θάλασσα
με τα φωτάκια του χωρίου να αντανακλώνται
χοροπηδηχτά πάνω της. Πήγα ξανά μέσα.
Πλησίασα τη Μάρθα. Κάπνιζε και έπινε
από ένα θολό μακρουλό ποτήρι με καλαμάκι.
Το μοιραζόταν με τη φίλη.</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Που είσαι εσύ;»
Μου είπε όταν πλησίασα.</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Έξω ήμουν.
Γιατί δεν ήρθες να με βρεις;»</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Πήρε μια έκφραση
απορίας.</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Νόμιζα... ήθελες
να μείνεις μόνος.»</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Όχι ρε Τζούντι.
Έτσι το είπα... Για να έρθεις».</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Δε το κατάλαβα.
Α... ακούς. Πριν ήρθε αυτός ο βλάκας και
μου την έπεσε».
</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Ποιος;»</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Αυτός μωρέ με
τα ράστα. Που την έχει δει ωραίος. Ο
χαζός.»</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Άντε πάλι σου
'φεξε».</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Τι λες μωρέ.
Δε μου αρέσει καθόλου.»</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Γιατί σου
αρέσει και κανένας;»</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Μπορεί.... Αχ
αυτό το τραγούδι το γουστάρω πολύ», είπε
και με έπιασε και από τα δυο τα χέρια,
όπως πιάνουν αυτούς που βοηθούν να
περπατήσουν για πρώτη φορά μετά από
χρόνια.</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Χορέψαμε. Ήταν
ένα τραγούδι του 60. Ωραίο. Ανεξίτηλο.
Αυτή χόρευε με χάρη κυματίζοντας τους
καρπούς της κοντά στο κεφάλι και με
κοιτούσε στα μάτια.</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Την παρέσυρα
λίγο παράμερα πίσω από μια κολόνα του
μαγαζιού.
</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Έλα να δοκιμάσουμε
κάτι», της είπα και πήγα να τη φιλήσω.
Γύρισε το κεφάλι.</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Δε θέλω. Όχι.
Δε θέλω».</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br />
</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Ύστερα θυμάμαι
να πίνω και να πίνω. Από την αρχή της
βραδιάς είχα πάρει 3-4 τζιν με τόνικ.
Είναι ωραίο καλοκαιρινό ποτό το τζιν
με τόνικ. Ρώτησα τον μπάρμαν τι ώρα
είναι. 5 μίση μου είπε.
</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Την κάνω ρε»,
του είπα.</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Θα τα πούμε
αύριο», μου απάντησε και μου έδωσε το
χέρι του στον αέρα. Τον είχα συστήσει
να τον πάρουν σε αυτή τη δουλειά και με
κερνούσε.
</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Όχι... Την
κάνω... πάω απέναντι για καμιά βδομάδα.
Αλλά θα ξαναγυρίσω».</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Αλήθεια;. Που
θα πας ρε... Κάτσε εδώ».</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Ε... έβγαλα
εισιτήριο».</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Του άφησα ένα
πεντάευρω. Δεν θα ήταν ούτε 20. Σωματώδης
και όμορφος με διάφορα πίρσινκ στο
πρόσωπο. Το πήρε και το έβαλε στο ταμείο.
Με κοίταξε συγκαταβατικά, άπλωσε το
χέρι του και μου έδωσε δυο φιλικές
σφαλιαρίτσες στο μάγουλο.</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Μη τυχόν και
δε ξανάρθεις μαλάκα μου», είπε και
γύρισε πάλι σε μια υπέρ βαμμένη τριαντάρα
με μαλλί κομμωτηρίου που μιλούσαν από
πριν. Την παρατήρησα και αναρωτιόμουνα
που το βρήκε το κομμωτήριο σε αυτό το
απομονωμένο παραθαλάσσιο μέρος; Μπορεί
να είχε καμιά φίλη κομμώτρια που ήρθαν
μαζί, θα μένουν μάλλον στο ίδιο δωμάτιο
και η άλλη θα έφερε όλα τα σύνεργα
κομμωτικής, ή δε γαμιέται.
</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Η Μάρθα μιλούσε
με τη φίλη της και είχε ένα φιλτράκι
στην δεξιά άκρη των χειλιών ενώ με τα
δάχτυλα της έσιαχνε τον καπνό μέσα στο
τσιγαρόχαρτο. Την πλησίασα.</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Πάω σιγά- σιγά
προς το κάμπινγκ».</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Κάτσε θα έρθω
κι εγώ σε λίγο».</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Πρέπει να
ξεστήσω σκηνές και τέτοια».</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Περίμενε πάμε
μαζί».</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Την κάνω μωρέ»,
είπα και έφυγα.
</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Περπατούσα προς
το κάμπινγκ και άκουσα τη φωνή της.</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Περίμενε!»
Γύρισα και την είδα να τρέχει άτσαλα
στην άμμο προς το μέρος μου. Οι περισσότερες
γυναίκες όταν προσπαθούν να τρέξουν το
κάνουν άτσαλα.
</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Περπατήσαμε
μαζί. Ήταν η πρώτη φορά στις οκτώ μέρες
που μέναμε εντελώς μονοί οι δυο μας.
</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Γιατί το κάνεις
αυτό στον εαυτό σου;» Την ρώτησα.</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Τι κάνω;»
</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Αφού ρε γαμώτο
μου πρέπει να είμαστε μαζί. Γιατί το
κάνεις αυτό;»</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Δεν απάντησε.
Ούτε με κοίταξε. Παρατηρούσε κάτω τη
νοτισμένη άμμο της παράλιας από την
βραδινή δροσιά καθώς βούλιαζαν τα πόδια
μας μέσα της σε κάθε βήμα.</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Δηλαδή ρε
πούστη μου. Θέλουμε όλη μέρα να είμαστε
μαζί. Καθόμαστε μιλάμε κάνουμε τα πάντα
και τι... Γιατί αρνείσαι;»</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Δε θέλω», μου
είπε άπλα. «Δε σε θέλω», συμπλήρωσε.
</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Δεν είχα τι να
πω. Όταν στο λένε αυτό καίγεται η φύση
σου.
</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Θέλω πίσω το
μπλουζάκι που σου έδωσα», της είπα
απότομα.</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Τα μάτια της
φάνηκαν να βουρκώνουν.
</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Το μεσημέρι της
είχα δώσει να φορέσει ένα μπλουζάκι μου
και το βραδάκι της είπα να το κρατήσει
για να με θυμάται.
</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Φτάσαμε στο
κάμπινγκ.</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Άρχισα να μαζεύω
με απότομες κινήσεις την σκηνή. Αυτή
κάθισε με σταυρωμένα τα χέρια σε ένα
κούτσουρο και κοιτούσε.
</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Τι έγινε με το
μπλουζάκι;»</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Περίμενε θα
στο φέρω», ψέλλισε ανάμεσα σε κάτι
μικρούς λυγμούς και σηκώθηκε.</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Είδα από απέναντι
τον Λούη να έρχεται με μεθυσμένο βήμα.</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Έλα να με
βοηθήσεις με τη σκηνή», του φώναξα.</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Τι φεύγεις ρε
μαλακά;» Απάντησε κοιτώντας τη σκηνή
και υπολογίζοντας πόσο δύσκολο θα ήταν
να με βοηθήσει στο ξεστήσιμο τέτοια
ώρα. «Άραξε. Που να τρέχεις τώρα;»</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Έλα βοήθα λίγο
με τη σκηνή.»</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Ρε μαλακά .
Θέλω να φάω μια λουκανόπιτα πρώτα. Ε; Να
πάω να φάω μια λουκανόπιτα και μετά θα
έρθω να σε βοηθήσω. Ε; Εντάξει;» Χαχάνισε
και έφυγε παραπατώντας.</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Είχα γίνει
λέτσος από τη σκόνη που ήταν κολλημένη
στο κάτω μέρος της σκηνής. Είδα την Μάρθα
να ξανάρχεται με κοκκινισμένα μάτια
</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Μου έδωσε πίσω
καλοδιπλωμένο το γαλάζιο μπλουζάκι
μου. Πρώτη φορά το έβλεπα έτσι. Το πήρα
και το πέταξα στη βαλίτσα. Κάθισε στο
ίδιο κούτσουρο με πριν και άρχισε να
κλαίει.</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Έσπασα στα δυο.
Μετά στα δυο εκατομμύρια.</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Γονάτισα δίπλα
της.</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Καλά κλαις; Μη
κλαις.»</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Της έπιασα τα
μαγουλά με τις παλάμες και την χάιδεψα.</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Πλησίασα το
πρόσωπο μου και την φίλησα ελαφρά στα
χείλη, δεν έφερε αντίρρηση αλλά ούτε
γύρισε το φιλί μου. Σηκώθηκα και της
ξανάδωσα το μπλουζακι. Το βλέμμα της
έδειχνε ότι δεν ήταν αυτή η ίδια εκεί,
σαν να έβλεπε τον εαυτό της από τρίτο
πρόσωπο. Κράτησε αδύναμα το μπλουζάκι
με κοιτούσε και συνέχιζε να κλαίει με
λυγμούς.</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Κατάφερα να
διπλώσω, να τυλίξω και να ζουπιξω τη
σκηνή μέσα στη μακρόστενη θήκη της.
Ήταν μια θήκη από αυτές που είναι
ειδικά κατασκευασμένες για να χάνεις
το πλοίο.
</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Πάω να δέσω τα
πράγματα στο μηχανάκι».
</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Με ακολούθησε
αμίλητη σαν μαριονέτα.</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Φεύγω», είπα.</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Χαμογέλασε με
κοκκινισμένα μάτια.</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Να με πάρεις
τηλέφωνο. Στα γενέθλια μου την Τρίτη,
καλά;»
</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Καλά. Αλλά δε
το έχω»</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Το έχεις. Στο
έδωσα».</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Δεν μου το
έδωσες».</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Στο έκρυψα
κάπου». Χαμογέλασε μέσα από τα δακρυσμένα
μάτια της.</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Κι αν δεν το
βρω».</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Θα το βρεις
σίγουρα».</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Σίγουρα ε; Στα
τσιγάρα μου μήπως;»</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Ναι».</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Αγκαλιαστήκαμε
και την αποχαιρέτησα. Λίγο αργότερα
είχα κοιτάξει μέσα στο πακέτο του καπνού
και είχα βρει μια γωνίτσα από ένα
αντικουνουπικό φιδάκι με το τηλέφωνο
και το μέιλ της.
</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br />
</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Δεν την πήρα
τηλέφωνο στα γενέθλια της. Δεν είχα να
διαθέσω λεφτά ούτε για ένα μήνυμα.
</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Τώρα μετά από
δυο μήνες από εκείνο το Σάββατο μου
έγραφε σε ένα καινούργιο μέιλ, πως μου
είχε αφήσει ένα γράμμα κάτω από μια
μεγάλη πέτρα δίπλα στο κούτσουρο που
καθόταν με σκοπό να το διαβάσω όταν
γυρίσω. Το γραμμα μάλλον θα το είχε φάει
η γη όπως όλα.
</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br />
</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Το έχω αντιγράψει
σε χαρτί. Θα στο στείλω μια από αυτές
τις μέρες».</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Πήρα το γράμμα
σε μέιλ μετά από μερικές μέρες. Έγραφε
ότι πέρασε υπέροχα μαζί μου και με όλη
την παρέα, ότι της λείπω εγώ και όλα αυτά
που κάναμε, μα περισσότερο αυτά που δε
κάναμε. Ότι νιώθει μια πραγματική
νοσταλγία για τα μέρη που δε πήγαμε, για
αυτά που δεν συζητήσαμε, για τα φαγητά
που δε μαγειρέψαμε, για το φιλί που ποτέ
δεν δώσαμε και για τα αγγίγματα που ποτέ
δεν ανταλλάξαμε.
</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Τα φιλί και τα
αγγίγματα που δε ανταλλάξαμε... Από
μακριά μια χαρά μπορούσε να μιλάει για
αυτά. Είμαι σίγουρος ότι αν την είχα
τώρα δίπλα μου, θα τα έπαιρνε όλα πάλι
πίσω. Μου ξανάρθε στη μνήμη σαν πέτρα
στο κεφάλι ο πόθος για το κορμί της. Όταν
πραγματικά νιώθεις πόθο για ένα κορμί
μοιάζει απόκοσμο. Νομίζεις πως το άγγιγμα
του θα σε φέρει στα ουράνια να τυλίγεσαι
μαζί του στα σύννεφα και ότι οι αισθήσεις
σου θα είναι πολύ μικρές για να χωρέσουν
τόση ηδονή. Και όλα αυτά τα νιώθεις μόνο
για τα κορμιά των ανθρώπων που δε θα
χαρείς ποτέ πάνω σου, και έτσι απλά
συνεχίζεις να είσαι φτωχός.
</span></div>
<br />
<br />
<a href="http://likeanarmadillo.blogspot.gr/2015/09/5.html"><span style="font-size: large;">ΠΑΤΑ ΓΙΑ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΟ 5) Ο Αλέκος!</span></a><br />
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<br /></div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/09976561098799270570noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8374304492597246968.post-11224008868608350532015-10-01T22:30:00.000+03:002015-10-22T15:20:14.512+03:005) Ο Αλεκος<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhudveAFjVUno5ALGnVWUYd6CR3OMiAkhQUic8RqqDAb1AUPQ0B_MSdalkEvG6LFXuhEIiWec9Bj1LO1TsVckErtyY787hmTHQbNPddI2rvggrRDFTGj7jtkGV7ce-jqkkQJnnurK4HIsYr/s1600/3+%25CE%25B1%25CE%25BB%25CE%25B5%25CE%25BA%25CE%25BF%25CF%2582.png" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em; text-align: justify;"><img border="0" height="180" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhudveAFjVUno5ALGnVWUYd6CR3OMiAkhQUic8RqqDAb1AUPQ0B_MSdalkEvG6LFXuhEIiWec9Bj1LO1TsVckErtyY787hmTHQbNPddI2rvggrRDFTGj7jtkGV7ce-jqkkQJnnurK4HIsYr/s200/3+%25CE%25B1%25CE%25BB%25CE%25B5%25CE%25BA%25CE%25BF%25CF%2582.png" width="200" /></a></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Σήμερα το πρωί
με πήραν τηλέφωνο και με πληροφόρησαν
πολύ ευγενικά ότι επιλέχτηκα για το
δεύτερο μέρος της συνέντευξης σε εκείνη
τη διαφημιστική εταιρία. Δεν είχα πολλές
προσδοκίες, σίγουρα θα ήταν καμιά
κωλοδουλειά. Όταν δε σου λένε από την
αρχή περί τίνος πρόκειται... δεν υπάρχει
περίπτωση, κωλοδουλειά θα είναι. Τι είχα
να χάσω<span lang="en-US">;</span> Ξαναντυθηκα ,
ξαναφτιάχτηκα, ξαναχτενιστηκα, δρόμο
πήρα, δρόμο άφησα, ώσπου έφτασα πάλι στα
γραφεία, πέρασα μέσα, είδα την ίδια
γραμματέα, είπα το όνομα και μου είπε
ότι με περιμένουν στο γραφείο 206.
</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Έχετε και άλλο
όροφο;» ρώτησα</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Όχι. Εδώ πέρα
στα δεξιά είναι το γραφείο 206», απάντησε
η γραμματέας σπάζοντας τον καρπό της
σε ορθή γωνία προς τα δεξιά. Είχε ομορφύνει
τις τελευταίες δυο βδομάδες. Μπορεί να
χώρισε.
</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Ως συνήθως»,
κοντοστάθηκα και επιμήκυνα το επιχείρημα
μου, «... ως συνήθως τα γραφεία που αρχίζουν
από διακόσια είναι στον δεύτερο όροφο.»
</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Και εδώ στο
δεύτερο είμαστε».</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Ναι αλλά ο
πρώτος όροφος δεν είναι δικός σας».</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Όχι»<span lang="en-US">.</span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Όλα τα γραφεία
σας αρχίζουν από διακόσια;»</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Όχι».</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Δεν είναι
σωστό, διότι πάντα ο πρώτος αριθμός
σημαίνει τον αριθμό του ορόφου και...»</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Σας περιμένουν».
Με έκοψε με ένα χαμόγελο.</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Βρήκα το 206, η
είσοδος του ήταν μια γυάλινη φιμέ πόρτα.
Χτύπησα, άκουσα ένα <span lang="el-GR">γυναικείο</span>
«περάστε» και πέρασα. Αυτές ήταν δυο.
Η μια καθισμένη μέσα στο γραφείο και η
άλλη απ’ έξω. Η <i>απ’εξω</i> ήταν η ίδια
που μου είχε πάρει συνέντευξη την πρώτη
φορά που ήρθα.
</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Καθίστε»
πρότεινε η απομέσα. Κάθισα.</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Όλη αυτή η
κατάσταση που δε σου λένε τι δουλειά
είναι, σε αγχώνει. Ποιος ξέρει τι μπορεί
να είναι αυτοί; Μπορεί να είναι καμιά
θρησκευτική οργάνωση που ασκεί
ανθρωποθυσίες. Ίσως έτσι πως καθόμουν
στην καρέκλα άνετος και χαλαρός, να
άνοιγε ξαφνικά από κάτω μου μια καταπακτή
και να βρισκόμουν μέσω μια γλιστερής
τσουλήθρας σε ένα μισοφωτισμένο υπόγειο
με γύρω μου τύπους με κουκούλες , κεριά,
στριφογυριστά στιλέτα και αρχαία
μυστικιστικά σύμβολα στους τοίχους.
Όλοι θα ήταν πάμπλουτοι και κάτω από
τις κουκούλες θα ήταν γκριζομάλληδες
με χαλαρά μάγουλα. Για να παραμείνουν
πάμπλουτοι θα έπρεπε να θυσιάζουν
μερικούς εκατοντάδες ανέργους κάθε
βδομάδα. <span lang="en-US"> </span><span lang="el-GR">Ο
καθένας από αυτούς τους γκριζομάλληδες,
είναι καλός άνθρωπος, παίζει με τα
εγγόνια του, πάει τις </span><span lang="en-US">K</span><span lang="el-GR">υριακές
στην εκκλησιά και συμμετέχει σε
φιλανθρωπίες, δεν θέλει το κακό σου,
δεν θέλει να θυσιάζει άνεργους. Αλλά
όταν είναι όλοι μαζί, </span> δεν μπορούν
να κάνουν αλλιώς. Δε φταίνε αυτοί.
</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Έψαξε σε ένα
χάρτινο φάκελο και έβγαλε μια κόλλα
χαρτί που μάλλον θα ήταν τα στοιχεία
μου. Φορούσε ένα μαύρο σακάκι με ένα
λευκό πουκάμισο και χωρίς αμφιβολία
στο πίσω μέρος από το σακάκι θα κρυβόταν
η τελετουργική κουκούλα της.
</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Έχετε απολυτήριο
λυκείου και έχετε κάνει και κάποια
εξάμηνα φιλοσοφία σε πανεπιστήμιο της
Γερμανίας».</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Μάλιστα».</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Και γνωρίζεται
αγγλικά και γερμανικά».</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Ναι γνωρίζω».</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Τι άλλο έχετε
να μας πείτε για τον εαυτό σας.» Πετάχτηκε
η απέξω. Τι ερώτηση ήταν αυτή πάλι; Τι
να πω για τον εαυτό μου; Τα καλύτερα
πράγματα που θεωρώ για τον εαυτό μου,
δε μπορώ να τα πω σε μια συνέντευξη για
δουλειά. Προφανώς έπρεπε να πω ότι είμαι
εργατικός, συνεπής και συνεργάσιμος
μέσα στα πλαίσια της ομάδας.
</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Με ρωτάτε τι
άλλα ενδιαφέροντα έχω ας πούμε;»</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Που αλλού έχετε
δουλέψει κυ-ρίως», τονισε το “κυ-ρίως”,
«αλλά πέστε μας και για τα ενδιαφέροντα
σας...»</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Δούλευα για
καιρό στο κυλικείο σε κάμπινγκ νάνων
γυμνιστών».</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Αλήθεια;»,
έκανε η “απέξω”.
</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Ναι ναι. Οι
γονείς μου είναι νάνοι και μέσω αυτών
βρήκα την δουλειά».</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Και που έχει
τέτοιο κάμπινγκ».</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Είναι σε ένα
μικρο νησάκι, Αντιφολέγανδρος λέγεται».</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Α μάλιστα το
έχω ακουστά</span><span style="font-size: large;">»</span><span style="font-size: large;">, είπε η απομέσα, με κοίταξε
καχύποπτα και έσιαξε τα χαρτιά μπροστά
της. «Εμείς...» Άρχισε να λέει μετά από
λίγο και σκέφτηκα ότι όποτε αρχίζει
κάποιος με το <b>“εμείς”,</b> κάτι κακό σου
ετοιμάζει. «Εμείς... είμαστε μια μεγάλη
εταιρία που δίνουμε ευκαιρίες σε νέους
ανθρώπους να μας αποδείξουν πόσο αξίζουν
και στη πορεία να εξελιχθούν. Η εταιρία
μας λειτουργεί σε πολλές χώρες του
κόσμου, κινείται στο χώρο της διαφήμισης
και αυτή τη στιγμή χρειαζόμαστε προσωπικό
στις πωλήσεις».</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Η ακριβής
εργασία ποια είναι;»
</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Κοιτάξτε, το
μότο της εταιρίας, είναι ότι αρχίζουμε
από χαμηλά και με αξιοκρατικά κριτήρια
ανεβαίνουμε σιγά-σιγά τα σκαλοπάτια.
Και εγώ - και η Ελπίδα...» είπε και έδειξε
την απέξω. «Από τις πωλήσεις ξεκινήσαμε
και είμαστε τώρα στο διοικητικό».</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Ωραία», είπα.
«Όμως τι ακριβώς είναι οι πωλήσεις; Τι
πρέπει να κάνει ένας πωλητής;»</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Η κύρια δουλειά
ενός πωλητή είναι να βρίσκει ανθρώπους
που θέλουν να διαφημιστούν».</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Μάλιστα. Με το
βασικό μισθό ας πούμε;»</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Στην αρχή είναι
με ποσοστά αλλά πολύ σύντομα, αν είστε
εργατικός και αποτελεσματικός, θα έχετε
και βασικό μισθό και ποσοστά και μπόνους».</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Θα έχω κάποιο
πελατολόγιο που θα πηγαίνω ας πούμε
ή.... πως είναι ακριβώς;»</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Όχι, έχετε την
ελευθέρια να βρίσκετε εσείς τους
πελάτες».</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Κατάλαβα...
αλλά με τις πωλήσεις δε τα πάω καλά. Δεν
έχετε κάτι στο δημιουργικό τμήμα
παραδείγματος χάριν;»</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Δημιουργικό
τμήμα έχουμε τους γραφίστες μας αλλά
δεν χρειαζόμαστε εκεί».
</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Δημιουργικό
εννοώ ας πούμε δε θέλετε κανένα να
βρίσκει στιχάκια για διαφημίσεις. Είμαι
καλός στο γράψιμο, έχω<span lang="el-GR"> σκεφτεί
και ένα σενάριο για σήριαλ</span>». Έγινε
μια παύση. Κοιτάχτηκαν μεταξύ τους.</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Ας είναι....»
Συμπλήρωσα και σηκώθηκα. « Δεν με
ενδιαφέρουν οι πωλήσεις. Ευχαριστώ. Να
πηγαίνω καλύτερα».</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Όπως νομίζετε»,
είπε η “απομέσα”.</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Καλό γράψιμο»,
είπε η απέξω.
</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Αν μου ερχόταν
μια κλανιά εκείνη την ώρα θα την άφηνα
δυνατά με ευχαρίστηση αλλά δεν έρχονται
πάντα όλα όπως τα θέλεις.
</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br />
</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Όλα δείχνουν
πως είμαι ένας άνεργος. Ένας φτωχός
άνεργος με κανένα πόρο αλλά με σπίτι
δικό μου. Δεν είναι κακό. Είμαι νέος και
θα δουλέψω. Είχα μαζέψει γύρω στα
πεντακόσια ευρώ το καλοκαίρι ως γκαρσόνι
και πίστευα ότι θα έφταναν μέχρι τα
Χριστούγεννα αλλά παπάρια. Πριν λίγο
καιρό στα μέσα Οκτωβρίου ήμουν στον
μηδέν. Τώρα τα μονά έσοδα μου, ήταν
καμιά νίκη σε ιντερνέτ πόκερ ή καμιά
ψευτοδουλειά που θα τύχει στο άσχετο,
όπως προχθές που πέτυχα στο <span lang="en-US">Bar</span>
<span lang="en-US">Swan</span> τον Αλέκο.
</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Πολύ μούτρο<span lang="en-US">
o </span>Αλέκος. Τον είχα γνωρίσει σε ένα
άλλο μπαρ που πήγαινα πριν από χρόνια
και τώρα πια έχει κλείσει. Εκείνη την
εποχή ο Αλέκος δούλευε αυτοφοράκιας.
Όταν ερχόταν η αστυνομία και ρωτούσε
ποιος είναι υπεύθυνος. Εμφανιζόταν
αυτός με προτεταμένο το στήθος και
φώναζε με τη στεντόρεια φωνή του: «Τι
τρεχει; Εγώ είμαι ο ανεύθυνος!» και
ύστερα περνούσε τη νύχτα στο κρατητήριο.
Την είχε παρατήσει αυτή τη δουλειά εδώ
και καιρό. Τώρα όποτε τον πετύχαινα
καθόμαστε μιλούσαμε και τον έκανα να
γελάει ή μου έλεγε τα δικά του και εγώ
τον άκουγα. Ως συνήθως με κερνούσε κανένα
ποτό και μου λέγε διάφορα, είχε μια
μεγάλη τσόπερ μηχανή με κρόσσια στις
μανέτες και φορούσε κάτι υπερβολικά
δερμάτινα τζάκετ με φανταχτερά ραφτά
στη πλάτη. Ψήλος μελαχρινός, με μεγάλα
μήλα σαν ινδιάνος και δυο τεραστία
μπράτσα. Στις ανοιχτές πλάτες του έπεφτε
μια μακριά ολόισια κοτσίδα και όλη μέρα
γυρνούσε στα γυμναστήρια και στους
δρόμους. Είχε πάντα λεφτά πάνω του.
</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Προχθές χαράματα
τον πέτυχα στο <span lang="en-US">Swan</span>, με
κέρασε ένα κονιάκ και τα λέγαμε. Έπιασε
μέσα από το γιακά του πουκάμισου του
ένα καινούργιο μενταγιόν που είχε πάρει
με δόντι καρχαρία και μου το έδειξε με
καμάρι.</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Ωραίο;»
</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Καλό».</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Ξέρεις έχω
τρέλα με δόντια από σαρκοβόρα. Έχω πόσα
δόντια από τίγρεις, από κροκόδειλους,
αυτό του καρχαρία είναι σπάνιο. Αρχαίο.
Το βρήκα στο ιντερνέτ».</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Ποσό;»</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«120 ευρώ. Αλλά
μαζί με το δέσιμο και το μενταγιόν και
τα μεταφορικά. από Αυστραλία μου ήρθε.
Πιάσε λίγο να δεις πως κόβει». Πέρασα
το δάχτυλο μου από τα πλάγια μέρη του
δοντιού. Ήταν κοφτερά.</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Όντως», είπα.
Χαμογέλασε.</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Αφού σου λέω
ρε φίλε. Αξίζει τα λεφτά του».</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Εντάξει αν τα
έχεις. Εγω ούτε για τσιγάρα δεν έχω».</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Εσύ ρε μαλάκα
θα μπορούσες να κάνεις τα πάντα. Μου
φαίνεται παράξενο.»</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Λες ε;»</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Εμ»<span lang="en-US">.</span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Τέλος πάντων.
Άντε γεια μας», είπα και τσουγκρίσαμε
τα ποτήρια. Σταμάτησε και με κοίταξε
από πάνω ως κάτω.
</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Άφραγκος ε;
Χμ... Να σου πω... Έχεις μηχανάκι; Δεν έχεις
μηχανάκι;»
</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Κούνησα το
κεφάλι καταφατικά.</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">« Θες να βγάλεις
50 ευρώ;» ρώτησε.</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Ναι για πες»<span lang="en-US">.</span></span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Θα πάμε να
εκβιάσουμε κάτι τύπους».</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Εντάξει».</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br />
</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Μου έδωσε
ραντεβού την άλλη μέρα το μεσημέρι στην
εκκλησία της Αποκάλυψης στο κέντρο. Στο
σπίτι δυσκολεύτηκα κάπως να διαλέξω τα
ρούχα που έπρεπε να βάλω, δεν ήξερα τι
ρούχα φοράει κάποιος που πάει να εκβιάσει
κάτι τύπους. Φόρεσα κάτι πρόχειρο και
ελαφρύ για να μπορώ να τρέξω και καθώς
ήταν μια ηλιόλουστη μέρα, απόλαυσα τη
βόλτα με το μηχανάκι. Έφτασα στην εκκλησία
και πάρκαρα. Βρήκα εκεί τον Αλέκο και
άλλους δυο. Ο ένας σαραντάρης με κοντό
μαλλί, μεγάλη φαβορίτα, σπασμένη
πλακουτσωτή μύτη και τεράστιο λαιμό.
Ύποπτος. Ο άλλος ήταν ένας εικοσάρης
ψηλόλιγνος με <span lang="en-US">trendy</span> στενά
ρούχα που έσφιγγαν το καλλίγραμμο
κορμάκι του. Είμαι σίγουρος ότι και τους
δυο θα τους είχε ψαρέψει σε κανένα
συνοικιακό γυμναστήριο. Δημιουργήσαμε
κάτι σαν συνωμοτικό πηγαδάκι.
</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Λοιπόν», είπε
ο Αλέκος χωρίς να με συστήσει στους
άλλους δυο. «Πρώτα θα πάμε σε ένα
σουβλατζίδικο. Αυτός ο τύπος χρωστάει
κάτι ενοίκια και κάτι ρεύματα από το
προηγούμενο μαγαζί που είχε. Εσείς δε
θα μιλάτε . Άπλα θα είστε σοβαροί. Όχι
χαμογέλα και τέτοια».</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Συμφωνήσαμε.</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Άφησε εδώ το
μηχανάκι. Εδώ δίπλα είναι».</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Περπατήσαμε
τσαμπουκαλεμένοι στο κέντρο της πόλης
λες και παίζαμε σε γουέστερν. Ο Αλέκος
μπροστά και εμείς οι άλλοι τρεις από
πίσω. Μας έδειξε με το βλέμμα το μαγαζί.
Ήταν ένα σουβλατζίδικο που από τον ισχνό
γύρο που γυρνούσε στη βιτρίνα καταλάβαινες
ότι δεν είχε και πολύ δουλειά. Μπήκαμε
μέσα. Ο μαγαζάτορας φορούσε μια λερωμένη
άσπρη ποδιά ήταν μόνος του και αναποδογύριζε
αφηρημένος κάτι πίτες με μια μασιά. Ο
Αλέξης χτύπησε με δύναμη τη γροθιά του
στο πάγκο δίπλα στη ταμιακή.
</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Κατάστημα...»
</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Ο σουβλατζής
τρόμαξε και γύρισε απότομα.</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Ναι...»</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Τι θα γίνει ρε
με αυτά που χρωστάς;»</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Ποια χρωστάω;»</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Ρε μη μου κάνεις
το χαζό», επέμεινε ο Αλέκος και με μια
απότομη κίνηση παρέσυρε με το χέρι του
ένα μπουκαλάκι κέτσαπ, μια μουστάρδα
και ένα πλαστικό κεσεδάκι με χαρτοπετσέτες,
Αυτά έπεσαν κάτω στο λιγδιασμένο πάτωμα
με θόρυβο.
</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Φύγετε από δω» φώναξε ο σουβλατζής.</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Ρε θα στα κάνω λίμπα», έκανε
ο Αλέκος ατάραχος και τον έκοψε άσχημα
με το βλέμμα.</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Καλά», υποχώρησε
ο σουβλατζής. «Πες στον κυρ Αργύρη θα
περάσω από το καφενείο αύριο. Θα τα
βρούμε».</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Δεν θες να μας ξαναδείς εδώ», είπε ο Αλέκος και τον
έδειξε απειλητικά με το δάχτυλο. Ύστερα
σήκωσε απότομα το πόδι του με την μπάικερ μπότα του και κλότσησε την ταμιακή που
έφυγε από τη θέση της και έπεσε με ένα
κρότο από τη μέσα πλευρά του πάγκου.
</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Τσογλάνια»,
μουρμούρισε ο μαγαζάτορας.</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Τι είπες;»
φώναξε ο Αλέκος. Ο άλλος δεν απάντησε
και χάθηκε πίσω από τον πάγκο να μαζεύει
την ταμιακή μηχανή.</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Ο Αλέκος μας
έκανε ένα νόημα με το μάτι ότι φεύγουμε.
Βγήκαμε έξω.
</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Δεν θες να μας ξαναδείς εδώ», επανέλαβε ο Αλέκος καθώς
έβγαινε τελευταίος από τη πόρτα.</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Δεν το θες αυτό!», είπε και ο ψηλόλιγνος.
Βγήκαμε έξω.</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Δεν είπαμε
εσείς δεν θα μιλάτε;»</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Σόρρυ», ειπε
ο ψηλόλιγνος.
</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Ωραία. Πάμε να
πάρουμε τα μηχανάκια και πάμε πάνω στη
Καλλιθέα να βρούμε έναν άλλον».
</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Τον πλησίασα
καθώς περπατούσαμε στο δρόμο.</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Εγώ δε το έχω
πολύ ρε Άλεξ».</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Μα γιατί ρε;
Άραξε, δε κάνεις τίποτα. Άπλα στέκεσαι
να φαινόμαστε πολλοί, δε θα κάνεις
τίποτα».</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Καλά».</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br />
</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Ανεβήκαμε στα
μηχανάκια και διασχίσαμε όλη τη πόλη
κατά πάνω στο κάστρο. Στο τέλος καταλήξαμε
σε μια μικρή γειτονιά έξω από μια
πολυκατοικία, φάτσα στα χαλάσματα. Το
κάστρο ήταν το σήμα κατατεθέν της πόλης
μας και το διέκρινες σχεδόν από παντού.
Είχα μπει μέσα στο κάστρο μόνο μια φορά
τυχαία όταν ήμουν μικρός, όπως άλλωστε
συνηθίζεται σε όλο τον κόσμο, κανείς
δεν πηγαίνει τόσο συχνά να θαυμάσει τα
αξιοθέατα της δίκης του πόλης. Είχε
μέσα κάτι ανόμοια πέτρινα σκαλιά
αραδιασμένα εδώ κι εκεί, χαμηλοτάβανα
μισογκρεμισμένα δωματιάκια και
χορταριασμένα, παρατημένα πλακόστρωτα.
Από ένα σημείο πάνω-πάνω στο τοίχος,
φαινόταν όλη η άσχημη πόλη μας μέχρι τη
θάλασσα. Το κάστρο το είχαν φτιάξει
λέει, για να προστατεύονται από τις
εισβολές των πειρατών. Τα τείχη βέβαια
δεν ήταν και τόσο ψηλά, εγώ αν ήμουν
πειρατής, και ειδικά τη νύχτα, δε θα
δυσκολευόμουν να μπω μέσα και να λουτέψω
τις περιουσίες των κατοίκων. Έκτος
βέβαια και αν μου πετούσαν τίποτα καυτά
λάδια. Θα ήμουν όμως πειρατής; Δε νομίζω.
Όλοι ταυτίζονται με τους πειρατές και
παίρνουν το μέρος τους. Στην πραγματικότητα
αν ζούσαμε τότε, κάνεις μας δε θα ήταν
πειρατής. Θα ήμασταν οι οικογενειάρχες
που θέλουν να προστατέψουν τη μικρή
τους περιούσια. Αν μπορούσαμε να ήμαστε
πειρατές τότε, θα ήμασταν και τώρα.
</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Παρκάραμε τα
μηχανάκια απέναντι από το κάστρο και
περιμέναμε. Άναψα ένα τσιγάρο. Ο Αλέκος
μας εξήγησε ότι περιμένουμε ένα τύπο
που μένει σε αυτή τη πολυκατοικία και
όπου να ‘ναι θα γυρίσει από τη δουλειά
του. Χρωστούσε λεφτά από παράνομο
στοίχημα. Εμείς δε θα κάναμε τίποτα,
άπλα θα τον κυκλώναμε για να μη φύγει.
</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Ήταν ένα στενό
δρομάκι με αφημένα αυτοκίνητα και από
τις δυο πλευρές του δρόμου και ίσα- ίσα
χωρούσε να περάσει στριμωχτά ένα όχημα.
Οι πολυκατοικίες αραδιασμένες γύρω μας
και στοιβαγμένες η μια δίπλα στην άλλη,
όλες παλιές, φτιαγμένες κάπου στη
δεκαετία του εξήντα, με στραπατσαρισμένα
θυροτηλέφωνα, γδαρμένα αυτοκόλλητα
κλειδαράδων και βρόμικες εισόδους. Είχε
όμως ωραία θέα από εδώ πάνω, λες και
έβλεπες ένα μάτσο πεταμένα μπάζα
τσιμέντου. Για αυτό την λέγαν και
Καλλιθέα. Η πόλη μας είναι άσχημη αλλά
η θέα είναι ωραία. Περιμέναμε κανένα
μισάωρο ώσπου πέρασε από πίσω μας ένα
άντρας με βαρύ βήμα, έκανε να βγάλει τα
κλειδιά για να ανοίξει την εξώπορτα της
πολυκατοικίας.</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Γιαννέλος!»
Φώναξε ο Αλέκος. Αυτός ο ταλαίπωρος
γύρισε και μας κοίταξε. Ήταν χοντρός με
καράφλα, ενώ πίσω το μαλλί του ήταν
λιγδωμένο και πιασμένο στο ύψος του
σβέρκου με ένα λαστιχάκι σε μια ασθενική
κοτσιδούλα σαν πινελάκι πουαντιγισμού.
Στο αριστερό του αφράτο αυτί ψευτογυάλιζε
ένα σκουλαρίκι απομίμηση διαμαντάκι.
Από πάνω φορούσε ένα ιδρωμένο κάτω από
τα στήθη μοβ πουκάμισο που ήταν μισό
έξω από το φαρδύ του παντελόνι και μισό
μέσα. Τα βλέφαρα του ήταν παχιά και
χαμηλωμένα κρύβοντας τα μισά ασπράδια
των ματιών.
</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Ρε Τζέρι. Εσύ
είσαι ρε;» Είπε ο Αλέκος με έκπληξη.
</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Άλεξ!»</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Εσύ είσαι ο
Γιαννέλος ρε μαλακά;» Τον ρώτησε ο Αλέκος</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Ναι ρε μαλακά.
Γεράσιμος Γιαννέλος».</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Ήρθα να σε
δείρω ρε μαλακά».</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Όχι ρε μαλάκα...
Από ποιον;»</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Από το κυρ
Αργύρη.»</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Φτου... Γαμώτι
μου. Ρε μαλάκα όχι» Είπε αγανακτισμένος
ο Τζέρι και χτύπησε το μπούτι του με τη
παλάμη. Έβγαλε ένα τσιγάρο με γρήγορες
αγχωτικές κινήσεις, ψάρεψε μέσα από το
πακέτο έναν αναπτήρα, το άναψε και μας
πλησίασε. Εμείς περιμέναμε «Δεν έχω
μια», είπε στο τέλος.</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Ε για αυτό ήρθα
να σε δείρω ρε μαλάκα».</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Ο Τζέρι μας
κοίταξε έναν- έναν παραπονεμένος.</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Ρε μαλάκα όχι.
Τι να πω... Όχι ρε παιδιά. Δεν έχω μία αυτή
τη στιγμή».</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Μαλακίες... ρε
πούστη», έκανε ο Αλέκος και γύρισε δεξιά
αριστερά το κεφάλι του απογοητευμένος
και έκανε ένα βήμα προς τον Τζέρι.
</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Τι να κάνουμε;
Πες του θα έχω δυο χιλιάρικα την άλλη
βδομάδα. Ρε Αλέκο... Όχι ρε Αλέκο. Μη
κάνεις μαλακίες. Περιμένω κάτι λεφτά
την άλλη βδομάδα ρε Αλέκο», είπε ο Τζέρι
και σήκωσε αμυντικά την παλάμη του στο
ύψος του στήθους του Αλέκου.</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Ποια άλλη
βδομάδα ρε μαλακά. Εγώ κάνω μαλακίες ή
εσύ;»
</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Μα δεν έχω
μια», ξανάπε ο Τζέρι. Ο Αλέκος με μια
απότομη κίνηση του έχωσε μια σχεδόν
γεμάτη γροθιά στο πρόσωπο κάπου ανάμεσα
στη μύτη και το μάγουλο. Ο Γεράσιμος
έπιασε το πρόσωπο του και έσκυψε.
Μουρμούριζε και έβριζε. Απομάκρυνε το
κεφάλι και κοίταξε τα χέρια του. Η μύτη
του έτρεχε αίμα.</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Είσαι μαλάκας
ρε Αλέκο. Είσαι μαλάκας ρε Αλέκο. Είσαι
μαλάκας...»</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Τι να κάνω κι
εγώ ρε;» Απολογήθηκε ο Αλέκος.
</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Ε, τι, τι να
κάνεις ρε μαλάκα Αλέκο;» Γκρίνιαξε ο
Τζέρι. « Τι να σου πω τώρα... Πες του την
άλλη βδομάδα»,</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Εντάξει. Άντε
πήγαινε να πλυθείς.»</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Ναι. Άντε τα
λέμε παιδιά», μας χαιρέτισε ο Τζέρι
κρατώντας τη μύτη του και μπήκε στη
πολυκατοικία.
</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br />
</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Μαλακίες»,
είπε ο Αλέκος μέσα στα δόντια του και
καβάλησε την τσόπερ. Οδηγήσαμε μέχρι
το κέντρο. Η φασαριόζα εξάτμιση ξεσήκωνε
τις γειτονίες. Σταματήσαμε στην εκκλησιά
της Αποκάλυψης. Με πλησίασε και έβγαλε
ένα πάκο χαρτονομίσματα από τη τσέπη
του. Μου έδωσε ένα πενηντάρικο.
</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Ευχαριστώ».
</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Τίποτα. Να σου
πω; Ψήνεσαι για μεθαύριο ίδια φάση».</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Μπα.» Απάντησα.
«Έχω κανονίσει κάτι άλλο.»</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«θα είναι πιο
χαλαρά», επέμεινε.</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Μπα μωρέ. Έχω
κανονίσει κάτι άλλο. Έχω να πάω σε μια
παρουσίαση βιβλίου».
</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Α... Εντάξει.
Θα τα πούμε αν είναι».
</span></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">«Τα λέμε». Έκανα
ένα νεύμα και στους άλλους δυο, έβαλα
μπρος το μηχανάκι και πήρα το δρόμο για
το σπίτι. Είχε αρχίσει να απογευματιάζει
όλο και πιο σύντομα. Το φθινόπωρο είχε
μπει για τα καλά και δεν με είχαν καλέσει
καν σε μια παρουσίαση βιβλίου μέχρι
τώρα.</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="margin-bottom: 0cm; text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><a href="http://likeanarmadillo.blogspot.gr/2015/10/6.html">Πάτα για 6 ) Τζέι </a></span><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiWMZFBCPPRYmn-gO5F2spuqg01tGDtyTauSR9sdMziU7lcws1WG8lZZtg5bqE2HYolmJOeijSzMKZZTrms33Cq97J1z27na4tTGjDKra5rmT5pn0qiEwwWcfSZS3udJVy9yPhzLjlzpr7F/s1600/armad.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="176" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiWMZFBCPPRYmn-gO5F2spuqg01tGDtyTauSR9sdMziU7lcws1WG8lZZtg5bqE2HYolmJOeijSzMKZZTrms33Cq97J1z27na4tTGjDKra5rmT5pn0qiEwwWcfSZS3udJVy9yPhzLjlzpr7F/s320/armad.png" width="320" /></a></div>
<br /></div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/09976561098799270570noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8374304492597246968.post-14588363325850334262015-10-01T21:00:00.000+03:002015-10-21T13:22:31.560+03:006) Τζέι<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg8-0e1GtAZdo_DLtGkLYi2Az56Ps2LCFFBoPGWjXihrzhGxq1BXUKsQdGwgFEROS_FwGQpWH4YPdG-E6teHastFubTpUUyfOFGzgyk3X-2qO1NNPi9DsCmj9PAMaZvt8Wmn9-loh67-s9-/s1600/6%25CE%25B1.png" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="131" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg8-0e1GtAZdo_DLtGkLYi2Az56Ps2LCFFBoPGWjXihrzhGxq1BXUKsQdGwgFEROS_FwGQpWH4YPdG-E6teHastFubTpUUyfOFGzgyk3X-2qO1NNPi9DsCmj9PAMaZvt8Wmn9-loh67-s9-/s200/6%25CE%25B1.png" width="200" /></a></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: white; font-size: large;">Ξύπνησα
κατά τις εννιά το πρωί από παιδικές
φωνές. Βγήκα στον κήπο και είδα τα
παιδάκια του κοντινού σχολείου που
περνούσαν από τον κεντρικό δρόμο
πηγαίνοντας εκδρομή . Μερικά χοροπηδούσαν,
μερικά μιλούσαν, άλλα γελούσαν. Ποιος
δε θα ζήλευε ένα παιδί που πηγαίνει
εκδρομή; Μια στιγμή παιδικής ευτυχίας
δε φτάνει όλη την ευτυχία μιας ολόκληρης
ενήλικης ζωής. Συχνά<span lang="el-GR"> </span>
βλέπω κάτι όνειρα πως είμαι παιδί και
παίζω. Παίζω με μια βαθιά χαρά που σου
τρυπάει τα στήθια. Λες και ανοίγει μια
χαραμάδα στο ηλιακό πλέγμα και ξεχειλίζει
φως. Καθώς ξυπνάω μου έχει μείνει η γεύση
από αυτήν την ευτυχία. Μια ευτυχία
πολύ διαφορετική από αυτήν που έχω ως
ενήλικας. Η ίδια έννοια, ο ίδιος άνθρωπος
αλλά άλλο συναίσθημα, λες και μου
γλίστρησε από τα χέρια και έπεσε στις
λάσπες.
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: white; font-size: large;">Έφτιαξα
έναν καφέ, έκατσα στον κήπο και παρατήρησα
λίγο ακόμη τα παιδάκια. Στον απέναντι
τοίχο είχε ζωγραφίσει κάποιος πρόσφατα
με σπρέι και στένσιλ έναν τύπο με μανδύα,
ανέμελα μαλλιά και μούσια που τον
κυνηγούσε ένας δεινόσαυρος. Δεν ήταν
άσχημο. Τελείωσα τον καφέ και μπήκα να
κλειστώ πάλι μέσα στο σπίτι, άνοιξα την
τηλεόραση και έκατσα μπροστά στον
υπολογιστή. Ένας ειδήμονας προπαγανδιστής,
μεσήλικας, με σμικτά χείλη και κοστουμάκι,
μιλούσε σε μια πρωινή εκπομπή και έλεγε
ότι το ιντερνέτ είναι σατανικό και
θέλει πολύ προσοχή. «Προστατεύστε τα
παιδιά σας! Ουυυυ!» Φώναζε με την
τρεμουλιαστή φωνή του. Οι παρουσιαστές
τον έπαιρναν πραγματικά στα σοβαρά και
έδειχναν κάτι στοιχεία για το πόσες
ώρες περνούν οι νέοι στο ιντερνέτ και
πόσο εθισμένοι είναι.</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: white; font-size: large;">«Ουστ!»
τους φώναξα και άλλαξα σε ένα κανάλι
με βίντεο κλιπ.</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: white; font-size: large;">Τσέκαρα
τα μέιλ και βρήκα ένα πρωινό μέιλ από
τη Τζούντι. Φαίνεται πως είχε ξυπνήσει
νωρίς σήμερα. «Τι κάνεις;» Με ρωτούσε.
«Πως πέρασες εχθές; Βγήκες;»</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: white; font-size: large;">Δεν
απάντησα αλλά έκανα <span lang="en-US">log</span>
<span lang="en-US">in</span>
και την βρήκα μέσα στο τσατ. Η επαρχιακή
πόλη που σπούδαζε απείχε καμιά 500
χιλιόμετρα από μένα. Βάλαμε κάμερες, τα
είπαμε κανένα δίωρο φλερτάραμε και
γελάσαμε. Ύστερα μου είπε ότι έπρεπε να
πάει σε ένα σπίτι με τις συμφοιτήτριες
της. Θα μαζευόντουσαν 5 κορίτσια θα
αγοράζανε πάστες , θα νοικιάζανε μια
αισθηματική ταινία και θα μιλούσαν για
αγόρια. Ύστερα θα πηγαίναν σε μια πορεία.
Δεν ακουγόταν κακό αν ήσουν μια
δεκαεννιάχρονη φοιτήτρια. Πάστες,
αγόρια και επανάσταση. Υποσχεθήκαμε ο
ένας στον άλλον παντοτινή αγάπη και
στείλαμε φιλιά. Σκέφτηκα το χάσμα των
γενεών και πείνασα. Έφτιαξα τηγανητά
αυγά με λίγο τυρί και κοιμήθηκα για
μεσημέρι.
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: white; font-size: large;">
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: white; font-size: large;"><br />
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: white; font-size: large;"><br />
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: white; font-size: large;">Σήμερα στις
δώδεκα το βράδυ είναι η λήξη της προθεσμίας
για το διαγωνισμό διηγήματος. Έπρεπε
να γράψω ένα διήγημα περίπου στις 1000
λέξεις και να το στείλω. Σε ένα μοβ
χαρτονένιο φάκελο παρατούσα διάφορα
χαζό-διηγήματα που έγραφα.
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: white; font-size: large;">Πρόσεξα
σε ένα χαρτί μια ιστορία που λεγόταν ο
Τζέι.
Την διάβασα και την ξαναδιάβασα. Με
μερικές μεταβολές, διορθώσεις και μια
μικρή επιμήκυνση ίσως είχε πιθανότητα
να σταθεί σε ένα διαγωνισμό με θέμα το
κρασί. Άνοιξα ένα καταχωνιασμένο ξηρό
κόκκινο κρασί της γιαγιάς και ασχολήθηκα
κανένα τετράωρο με την ιστορία. Έγραψα
τέλος,
την ξαναδιάβασα, απογοητεύτηκα, πρόσθεσα
μερικές βρισιές και πήρα τηλέφωνο τον
Μάνο να έρθει από το σπίτι να πιούμε
καφέ.</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: white; font-size: large;"><br />
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: white; font-size: large;"><br />
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: white; font-size: large;"><br />
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: white; font-size: large;"><i><br />
</i></span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: white; font-family: Cambria, serif; font-size: large;"><i>Για
τον διαγωνισμό διηγήματος με θέμα το
κρασί.</i></span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: white; font-size: large;"><i><br />
</i></span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: white; font-size: large;"><i><span style="font-family: Cambria, serif;">Τίτλος:
<b>Ο Τζέι δεν μπορεί να δουλέψει πίνοντας
κρασί. </b></span>
</i></span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: white; font-size: large;"><i><br />
</i></span></div>
<div align="JUSTIFY" lang="en-US" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: white; font-size: large;"><i><span style="font-family: Cambria, serif;">O
<span lang="el-GR">ήχος που κουδουνίζει το παλιό
μαύρο τηλέφωνο φαίνεται πως αλλάζει
ανάλογα με τις προσδοκίες αυτού που
τηλεφωνεί. Καθώς ο Τζέι σήκωνε το
ακουστικό το είχε μετανιώσει ήδη. Από
την άλλη άκρη της γραμμής άκουσε πρώτα
να ανάβει ένας αναπτήρας και μετά το
φύσημα του καπνού. “Στις εννιά να είσαι
εκεί” του είπε ο άλλος και το έκλεισε.
</span></span>
</i></span></div>
<div align="JUSTIFY" lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: white; font-size: large;"><i><span style="font-family: Cambria, serif;">Δεν
είχε σταματήσει να ψιχαλίζει εδώ και
τρεις μέρες και οι πρόβες του σαξοφωνίστα
στο διπλανό διαμέρισμα δεν βοηθούσαν
καθόλου. Ο Τζέι άναψε ένα τσιγάρο και
κοίταξε από το θολό παράθυρο. Η νέον
καλλιγραφική μονοκοντυλιά του απέναντι
θλιβερού ξενοδοχείου αντανακλούσε στον
βρεγμένο δρόμο. Η Τζέλα, μια από τις
πουτάνες της γειτονιάς, μια μοντέρνα
σειρήνα με κρυμμένα τα γαμψά της νύχια,
μόλις είχε βγει για πιάτσα περπατώντας
αργά και αποφεύγοντας τις λακκούβες.
Ένας τύπος διαγώνια στον πρώτο όροφο
με λευκή τιραντένια φανέλα και χαρακωμένο
μούτρο πέταξε το πιάτο του στα ντουλάπια
της κουζίνας και φαινόταν να ουρλιάζει
βρισιές σε κάποιον που παλιά αγαπούσε.
</span>
</i></span></div>
<div align="JUSTIFY" lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: white; font-size: large;"><i><span style="font-family: Cambria, serif;">Χτύπησε
η πόρτα. Ο Τζέι δεν περίμενε κανέναν κι
όταν δεν περιμένεις κανέναν αποκλείεται
ένα χτύπημα στη πόρτα να είναι για καλό.
Ξεκλείδωσε προσπαθώντας να υπολογίσει
πόσο κοστίζουν τα τρία ενοίκια. </span>
</i></span></div>
<div align="JUSTIFY" lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: white; font-size: large;"><i>“<span style="font-family: Cambria, serif;">Γεια
σου Τζέι. Δε με περίμενες;”, του είπε
Λόνα και έβαλε το μακρύ τσιγάρο της στα
χείλη. Αυτός άφησε ανοιχτή την πόρτα
και ξαναπήγε στο παράθυρο. “ Δε θα μου
πεις να περάσω;”</span></i></span></div>
<div align="JUSTIFY" lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: white; font-size: large;"><i><span style="font-family: Cambria, serif;">Άκουσε
την πόρτα να κλείνει πίσω του και τα
τακουνιά της να χτυπάνε στο σανιδένιο
πάτωμα. Γύρισε να την κοιτάξει. Αυτή ήδη
είχε κάτσει σταυροπόδι στον καναπέ και
άφηνε δίπλα της το μικρο της τσαντάκι.
</span>
</i></span></div>
<div align="JUSTIFY" lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: white; font-size: large;"><i>“<span style="font-family: Cambria, serif;">Σου
έχω μια πρόταση Τζέι.” </span>
</i></span></div>
<div align="JUSTIFY" lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: white; font-size: large;"><i><span style="font-family: Cambria, serif;">Την
τελευταία φορά που του το είχε πει αυτό,
έκανε δυο χρόνια να ξεμπλέξει. </span>
</i></span></div>
<div align="JUSTIFY" lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: white; font-family: Cambria, serif; font-size: large;"><i>Πέρασε
από μπροστά της απότομα, και άρχισε να
χτυπά τον τοίχο με το εσωτερικό της
γροθιάς.</i></span></div>
<div align="JUSTIFY" lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: white; font-size: large;"><i>“<span style="font-family: Cambria, serif;">Θα
σκάσεις καμιά φορά!” Φώναξε. </span>
</i></span></div>
<div align="JUSTIFY" lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: white; font-size: large;"><i><span style="font-family: Cambria, serif;">Το
σαξόφωνο σταμάτησε. </span>
</i></span></div>
<div align="JUSTIFY" lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: white; font-size: large;"><i><span style="font-family: Cambria, serif;">Η
βροχή συνέχιζε και ο Τζέι το ήξερε ότι
ήταν αδύναμος να αρνηθεί οτιδήποτε σε
μια γυναίκα με τέτοια ζυγωματικά. </span>
</i></span></div>
<div align="JUSTIFY" lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: white; font-size: large;"><i>“<span style="font-family: Cambria, serif;">Λοιπόν;”
Επέμεινε αυτή.</span></i></span></div>
<div align="JUSTIFY" lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: white; font-size: large;"><i>“<span style="font-family: Cambria, serif;">Πως
με βρήκες;”</span></i></span></div>
<div align="JUSTIFY" lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: white; font-size: large;"><i>“<span style="font-family: Cambria, serif;">Δεν
χρειάστηκε παραπάνω από ένα χαμόγελο
στον μπαρ του γερο-Ματ”. Είπε η Λόνα
και άλλαξε σταυροπόδι. </span>
</i></span></div>
<div align="JUSTIFY" lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: white; font-size: large;"><i>“<span style="font-family: Cambria, serif;">Αν
έχει να κάνει με τον πρώην άντρα σου
και τα καθάρματα του να το ξεχάσεις
Λόνα, το ξέρεις καλά ότι δεν πρόκειται
να ξαναμπλεχτώ με δαύτους”. </span>
</i></span></div>
<div align="JUSTIFY" lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: white; font-size: large;"><i>“<span style="font-family: Cambria, serif;">Όχι
Τζέι δεν έχει να κάνει με αυτό. Και
πίστεψε με ούτε αυτοί θέλουν να ασχοληθούν
μαζί σου. Θέλω απλά να παρακολουθεις
μια γυναίκα, εύκολη δουλειά” είπε η
Λόνα κι έβγαλε ένα φάκελο από την τσάντα
της. “Εδώ έχει μια φωτογραφία, τα
στοιχειά της και αρκετά λεφτά για να
πληρώνεις έξι μηνών ουίσκι.” </span>
</i></span></div>
<div align="JUSTIFY" lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: white; font-family: Cambria, serif; font-size: large;"><i>Τον
κοίταξε χαμηλώνοντας τα βλέφαρα στα
μεγάλα πράσινα μάτια της. “Λοιπόν; Να
αφήσω τον φάκελο;”</i></span></div>
<div align="JUSTIFY" lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: white; font-size: large;"><i><span style="font-family: Cambria, serif;">Της
έκανε ένα καταφατικό νεύμα. Η Μαίρη
σηκώθηκε, τον πλησίασε αργά, σήκωσε το
χέρι της και χάιδεψε ελάχιστα το αξύριστο
μάγουλο του με το αντίστροφο από τα
δάχτυλά της. </span>
</i></span></div>
<div align="JUSTIFY" lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: white; font-size: large;"><i>“<span style="font-family: Cambria, serif;">Αντίο
Τζέι. Τηλεφώνησε μου” </span>
</i></span></div>
<div align="JUSTIFY" lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: white; font-size: large;"><i>“<span style="font-family: Cambria, serif;">Έγινε.”</span></i></span></div>
<div align="JUSTIFY" lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: white; font-size: large;"><i><span style="font-family: Cambria, serif;">Η
Λόνα άνοιξε την πόρτα και κοντοστάθηκε.
</span>
</i></span></div>
<div align="JUSTIFY" lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: white; font-size: large;"><i>“<span style="font-family: Cambria, serif;">Τζέι,
να ξέρεις ότι εκείνους τους δυο μίση
μήνες δεν θα τους ξεχάσω ποτέ.”</span></i></span></div>
<div align="JUSTIFY" lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: white; font-size: large;"><i>“<span style="font-family: Cambria, serif;">Έγινε”,
επανέλαβε αυτός και κοίταξε πάλι από
το παράθυρο. </span>
</i></span></div>
<div align="JUSTIFY" lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: white; font-size: large;"><i><span style="font-family: Cambria, serif;">Η
πόρνη της γειτονιάς φαινόταν να ήταν
έτοιμη να βγάλει το πρώτο μεροκάματο
της ημέρας καθώς απομακρυνόταν αγκαζέ
με έναν νεαρό ναύτη. Ο Τζέι τους παρατηρούσε
καθώς εξαφανιζόντουσαν αργά πίσω από
τους ατμούς ενός υπονόμου. </span>
</i></span></div>
<div align="JUSTIFY" lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: white; font-size: large;"><i><span style="font-family: Cambria, serif;">Η
Λόνα κατάλαβε ότι δε θα έπαιρνε άλλη
απάντηση και έφυγε κλείνοντας την πόρτα.
</span>
</i></span></div>
<div align="JUSTIFY" lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: white; font-family: Cambria, serif; font-size: large;"><i>Ήπιε
μια γουλιά ουίσκι και κοίταξε τον φάκελο
που ήταν αφημένος στο τραπέζι. Ύστερα
σχεδόν ασυναίσθητα έβαλε τα δάχτυλα
του στο πίσω μέρος από το κεφάλι του
και ψαχούλεψε τα ράμματα από τα χτύπημα
που του είχαν καταφέρει οι μπράβοι του
πρώην άντρα της. Ήταν ακόμα εκεί, ανάγλυφα
και ζωντανά.</i></span></div>
<div align="JUSTIFY" lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: white; font-size: large;"><i><span style="font-family: Cambria, serif;">Άνοιξε
τον φάκελο και μέτρησε τα λεφτά. Η
φωτογραφία έδειχνε μια καλοζωισμένη
γυναικά γύρω στα 60 που δεν του θύμιζε
τίποτα, από πίσω είχε γραμμένα με στύλο
ένα γυναικείο όνομα και μια διεύθυνση
στα ακριβά προάστια της πόλης. </span>
</i></span></div>
<div align="JUSTIFY" lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: white; font-size: large;"><i><span style="font-family: Cambria, serif;">Σέρβιρε
στον εαυτό του ακόμα ένα ποτήρι ουίσκι,
άναψε ένα τσιγάρο και άνοιξε το ραδιόφωνο.
Το ημισκότεινο δωμάτιο γέμισε με τους
ήχους από μια ελαφρά σουίνκ- τζαζ
μουσική. Η γλυκιά, ερωτική φωνή της
τραγουδίστριας, επαναλάμβανε το ρεφρέν
ανάμεσα στα χτυπήματα του κοντραμπάσο:
</span>
</i></span></div>
<div align="JUSTIFY" lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
</div>
<div align="JUSTIFY" lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: white; font-size: large;"><i>“<span style="font-family: Cambria, serif;"><b>Ποιητές
και κριτικοί </b></span>
</i></span></div>
<div align="JUSTIFY" lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: white; font-family: Cambria, serif; font-size: large;"><b><i>βαρετά
σκύλας γεννήματα,</i></b></span></div>
<div align="JUSTIFY" lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: white; font-family: Cambria, serif; font-size: large;"><b><i>δώστε
μου το κωλοβραβείο</i></b></span></div>
<div align="JUSTIFY" lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: white; font-family: Cambria, serif; font-size: large;"><i><b>να
ταξιδέψω σε άλλα κλίματα”</b>.</i></span></div>
<div align="JUSTIFY" lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: white; font-size: large;"><i><br />
</i></span></div>
<div align="JUSTIFY" lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: white; font-size: large;"><i><span style="font-family: Cambria, serif;">Σίγουρα
κάτι βρομούσε σε αυτή την υπόθεση,
σκέφτηκε ο Τζέι κοιτώντας την ροδισμένη
στο φίλτρο γόπα που κειτόταν μέσα στο
σταχτοδοχείο του. Τα λεφτά ήταν πολλά
για μια απλή παρακολούθηση και όντως
έφταναν για το ουίσκι μισού χρόνου.
Βεβαία αν το γύριζε στο κρασί θα του
έφταναν για το διπλάσιο ίσως και για το
τριπλάσιο, αλλά πως μπορείς να παρακολουθεις
κάποιον πίνοντας κρασί; </span>
</i></span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: white; font-size: large;"><i><br />
</i></span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: white; font-family: Cambria, serif; font-size: large;"><i> Τέλος</i></span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: white; font-size: large;"><br />
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: white; font-size: large;"><br />
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: white; font-size: large;"><br />
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: white; font-size: large;">Μετά
από κανένα μισάωρο ήρθε ο Μάνος. Του
έφτιαξα καφέ με τα δυο φακελάκια που
έφερε μαζί του. Ζάχαρη είχα αγοράσει.
Του εξήγησα ότι είχα στείλει μια ιστορία
σε διαγωνισμό. Άνοιξα το κείμενο στον
υπολογιστή έβαλα να παίζει ένα κομμάτι
με σαξόφωνο για να μπει στο κλίμα και
τον ανάγκασα να το διαβάσει.
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: white; font-size: large;">«Για
πες...» του είπα όταν τέλειωσε και
βολεύτηκε καλύτερα στη καρέκλα.</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: white; font-size: large;">«Δεν
είναι κακή, αλλά η Μαίρη πια είναι;»</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: white; font-size: large;">«Ποια
Μαίρη;»</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: white; font-size: large;">«Εδώ
λες Μαίρη».</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: white; font-size: large;">«Α,
την Λόνα στην αρχή την είχα Μαίρη. Καλά
που το είδες. Θα το αλλάξω. Γενικά σου
άρεσε;»</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: white; font-size: large;">«Εκτός
από το στιχάκι και ότι δεν έχει καμιά
σχέση με το θέμα, όλα τα άλλα είναι Οκ».</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: white; font-size: large;">«Ναι
ε;»</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: white; font-size: large;">«Ε
αυτή είναι η προσωπική μου γνώμη. Τι να
σου πω, μπορεί να αρέσει...»
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: white; font-size: large;">«Θα
δούμε».</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: white; font-size: large;">«Εγώ
λέω να μη το στείλεις. Τέλος πάντων ο
άλλος τι κάνει δεν τον πήρες να έρθει
για καφέ;» Όταν λέει ο
άλλος εννοεί τον Λούη.
Όταν είμαι με τον Λούη και λέμε ο
άλλος, εννοούμε τον
Μάνο. Είμαι σχεδόν σίγουρος όταν είναι
οι δυο τους και λένε ο
άλλος εννοούνε εμένα.
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: white; font-size: large;">«Δεν
τον πήρα μωρέ».</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: white; font-size: large;">«Εντάξει,
ασ’ τον, έτσι κι αλλιώς για λίγο θα
κάτσω».
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: white; font-size: large;">«Τι
λέει άλλο εσύ; Πως τα πάτε με τη Ναυσικά;»</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: white; font-size: large;">«Πως
να τα πάμε; Εντάξει τα πάμε σε γενικές
γραμμές, αλλά ξέρεις. Πολύ φτώχεια.
Γκρινιάζει, θέλει να μείνουμε μαζί ,
αλλά που να νοικιάσεις ρε <span lang="en-US">μαλάκα;
Δε</span> βγαίνουμε με τίποτα. Τι να κάνω
δε ξέρω;»</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: white; font-size: large;">«Κοίτα,
τώρα που θα κερδίσω στο διαγωνισμό θα
σας δώσω τα λεφτά να νοικιάσετε σπίτι».</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="color: white; font-size: large;">«Έγινε».</span></div>
<br />
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<br />
<a href="http://likeanarmadillo.blogspot.gr/2015/10/7.html"><span style="font-size: large;">Πάτα εδω για 7) Χριστούγεννα</span></a></div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/09976561098799270570noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8374304492597246968.post-19864142610433379462015-10-01T20:30:00.000+03:002015-10-21T13:31:12.668+03:007) Χριστούγεννα<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjX-QYpKNW-kbxFMk0siH9uIYscYF1Nw65lZju1WTksNdTXNILxB4xWzWdZTw0Ic5CQN0o0vOhPd2hb1WUX6TkunA6z2CWSmNoZe33mN1fgPDzRD6YUg5CY1-WsmnZaIIvFLXKkpERYUlgj/s1600/7%25CE%25B1.png" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="131" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjX-QYpKNW-kbxFMk0siH9uIYscYF1Nw65lZju1WTksNdTXNILxB4xWzWdZTw0Ic5CQN0o0vOhPd2hb1WUX6TkunA6z2CWSmNoZe33mN1fgPDzRD6YUg5CY1-WsmnZaIIvFLXKkpERYUlgj/s200/7%25CE%25B1.png" width="200" /></a></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Ήταν Χριστούγεννα
όταν χτύπησε το τηλέφωνο.
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">« Είχαμε κανένα
νέο;» <span lang="el-GR">Με ρώτησε ο πατέρας μου.
</span>
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Τι νέο;»</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Να από καμιά
δουλειά τίποτα. Πήρες καμιά απάντηση
από τα βιογραφικά.»</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Του είχα πει
ότι είχα στείλει βιογραφικά σε δουλείες.
Σε πάρα πολλές δουλείες. Ότι όλη μέρα
το μόνο που έκανα είναι να στέλνω
βιογραφικά. Όχι μόνο στην Ελλάδα, έστελνα
βιογραφικά σε όλο το κόσμο για κάθε
είδους δουλειά. Από αίτηση για
μεγαλοστέλεχος σε εταιρία σφενδαμοσιροπιού
στον Καναδά, μέχρι κουκλοποιός σε
βιοτεχνία στην Ινδοκίνα. Τσομπάνος σε
αλπάκας στις Άνδεις και οδηγός ελκήθρου
σε τουριστικό θέρετρο για νάνους στη
Λαπωνία. Η αλήθεια ήταν ότι το μόνο που
είχα κάνει είναι να κατεβάσω μια φόρμα
από το ίντερνετ για το πως γίνονται τα
βιογραφικά, κάπου εκεί να τα παρατήσω.
Πολύ αγχωτική διαδικασία να γράψεις
βιογραφικό, ειδικά αν δεν έχεις κάνει
τίποτα παραγωγικό στη ζωή σου, δεν έχεις
καμιά εργασιακή εμπειρία και κανένα
ένσημο. Καμιά επιστολή, καμιά προϋπηρεσία
και κανένα πτυχίο. Τι να έγραφα στο τίτλο
του βιογραφικού μου; Να βγεις, να μεθάς
και να μαλώνεις; Είμαι ένα μυρμήγκι
μπροστά στο θηρίο της κοινωνίας. Η
κοινωνία αν είσαι λιγάκι τυχερός δεν
σε ενοχλεί αν δεν την προκαλείς άμεσα.
Σε αφήνει να υπάρχεις και να κάνεις του
κεφαλιού σου. Αν όμως την απαρνιέσαι
για καιρό και ξαφνικά ζητήσεις την
βοήθειά της, σε γονατίζει κάτω. Γιατί
δεν δούλευες τόσο καιρό σε ρωτάει; Πως
ζούσες; Τώρα που αρρώστησες θες ασφάλεια;
Που είναι οι φόροι σου; Τι έχεις προφέρει;
Σε αυτές τις κενές περιόδους στο
βιογραφικό σου τι έκανες; Και ίσως τελικά
έχει δίκιο. Καμιά φορά όταν βαριέμαι
τον υπολογιστή και κάθομαι να διαβάσω
τους ήρωες του Στάινμπεκ θα ήθελα να
ήμουν κι εγώ εκεί, στα κουρασμένα χωράφια
της Αμερικής. Να μαζεύω μήλα με σηκωμένα
τα μανίκια του πουκαμίσου ή να οργώνω
τη γη με τα χέρια, να φουχτιάζω ένα σβόλο
γης και να τον ευχαριστώ μέσα από την
ψυχή μου για τα προς το ζην. Μετά να
ανοίγω τη πετσετούλα με το τυρί, το ψωμί
και την ντομάτα και να τρώω ξαποσταίνοντας
κάτω από την σκιά μια καστανιάς. Αλλά
μόνο στη φαντασία. Υποθέτω ότι δε θα τα
κατάφερνα ούτε μια ώρα στα χωράφια.
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Μπα τίποτα ρε
πάτερα. Δε μου έστειλαν καμιά απάντηση».</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Θέλει μια
δουλειά ρε τ’ αγόρι μου. Δε γίνετε έτσι,
σου έχουν μείνει καθόλου λεφτά από τη
δουλειά το καλοκαίρι;»</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Κάτι<span lang="el-GR">
ψιλά», του απάντησα λέγοντας ψέματα για
να μην του αποκαλύψω ότι τα τελευταία
λεφτά τα είχα μετατρέψει σε κονιάκ πριν
ενάμιση μήνα και τον στεναχωρήσω. </span>
</span></div>
<div align="JUSTIFY" lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Θέλει
μια δουλειά ρε αγόρι μου», επανέλαβε.
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Δεν είχε άδικο.
Η ζωή μου ήταν πικρή γιατί δεν είχα λεφτά
να πάρω ζάχαρη και αισθανόμουν βρόμικος
γιατί δεν είχα λεφτά να αγοράσω
απορρυπαντικό για τα πιάτα. Γέμιζα το
μπουκάλι του απορρυπαντικού με νερό
έβγαζε λίγο αφρό και ξανά και ξανά μέχρι
που πλύθηκε εντελώς και δε μπορούσε να
πλύνει τίποτε άλλο.
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Ψάχνω, κάτι θα
βρεθεί», έκανα με αισιόδοξο τόνο.</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Είναι και οι
καιροί δύσκολοι... Το ξέρω... Αλλά σε λίγο
γίνεσαι 30 χρονών τι θα γίνει; Άκου. Έχω
ένα φιλαράκο τον Κυριάκο. Είναι
προϊστάμενος σε μια μεταφορική εταιρία.
Είχαμε πιάσει μια συζήτηση προχθές που
καθίσαμε σε μια ταβέρνα και είπε ότι
ψάχνουν ένα άτομο για μια θέση».</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Τι θέση;»
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;"> «Εκεί στη
επιχείρηση. Σε γραφείο μέσα. Καλή δουλειά
για αρχή και από ότι είπε έχει εξέλιξη».</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;"><br />
</span></div>
<br />
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;"> Ένα πρωινό στις
επτά του Γενάρη, όπου από την παγωνιά
έβλεπες τα χνώτα σου να ατμίζουν, επτά
και μίση το πρωί, έπιασα δουλειά. </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"><a href="http://likeanarmadillo.blogspot.gr/2015/10/8.html">Πάτα εδω για 8) Πρωινό ξύπνημα</a></span></div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/09976561098799270570noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8374304492597246968.post-44768292903606435022015-10-01T20:00:00.000+03:002015-10-28T11:20:07.458+02:008) Πρωινό ξύπνημα<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjwD50zn7IRhD7qN9CLHsLTLOPWnRg_iZZ0jMm64h1pPHnC5nB7xoGmwjIDDCqC6SfJ2LolE7cRt1ZLxtbQaUapSko0xvaVFHj26sHUs-SM04WFBy7-tb_myUPRK_a2efWJtVYT4KOBPws3/s1600/8%25CE%25B1.png" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="131" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjwD50zn7IRhD7qN9CLHsLTLOPWnRg_iZZ0jMm64h1pPHnC5nB7xoGmwjIDDCqC6SfJ2LolE7cRt1ZLxtbQaUapSko0xvaVFHj26sHUs-SM04WFBy7-tb_myUPRK_a2efWJtVYT4KOBPws3/s200/8%25CE%25B1.png" width="200" /></a></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Το πρωινό ξύπνημα
για <span lang="el-GR">να πας στη </span> δουλειά
είναι μια τραυματική διαδικασία. Αυτό
το ξύπνημα νομίζεις ότι <span lang="el-GR">σου
</span>τρώει σιγά-σιγά την ψυχούλα. Αν
πιστεύεις φυσικά ότι έχεις ψυχή και δεν
είσαι απλά ένα τυχαίο σύμπλεγμα αυτόνομων
κυττάρων που όταν μαζεύονται δίπλα-
δίπλα σου δίνουν την ψευδαίσθηση της
ύπαρξης. Όπως<span lang="el-GR"> και να ΄χει,
κ</span>άθε φορά που ξυπνάς πρωί για να πας
στη δουλειά είναι σαν να αποσπάται ένα
κομματάκι αυτής της ύπαρξης , ένα
κομματάκι που δε θα ξαναβρεί<span lang="el-GR">ς</span>
ποτέ, όσο και να ψάχνεις αδίκως στο
βούρκο του χρόνου.
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;"><br />
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Σκούπισα την
πάχνη με το μανίκι από το δερμάτινο
τζάκετ και έβαλα μπρος το μηχανάκι. Ο
Φεβρουάριος φαίνεται τελικά να είναι
ο πιο κρύος μήνας. Η αχλή της εξάτμισης
σιγόσβηνε στο<span lang="el-GR">ν</span> κρύο αέρα
της μέρας και μια γκρίζα γάτα με κοιτούσε
πάνω από ένα κάγκελο.
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Ακόμα ένας
γείτονας πήγαινε στη δουλειά. Είχε κάνει
μια πρωινή υγρή χωρίστρα . Εμένα το μαλλί
μου πετούσε. Έβαλα το κράνος για να το
διορθώσω.
</span></div>
<div align="JUSTIFY" lang="el-GR" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Από την
πρώτη μέρα που πήγα στη δουλειά κατάλαβα
ότι δε χρειαζόταν να περιποιούμαι και
τόσο τον εαυτό μου καθώς δεν υπήρχε
καμιά καλή γκόμενα. Έστω και ένα αόριστο
μικρο ερωτικό ενδιαφέρον να υπάρχει
στη δουλειά σου, μια μικρή υπόνοια
σεξουαλικότητας, σου αλλάζει την
καθημερινότητα. Σε κάνει να διαλέγεις
τα ρούχα που θα βάλεις το πρωί, να
περιποιείσαι τα μαλλιά σου και να
στέκεσαι κανένα τέταρτο μπροστά στον
καθρέπτη. Στην συγκεκριμένη δουλειά
όμως δεν υπήρχε τίποτα. Δούλευαν εκεί
20 άτομα και όλοι ήταν πάνω από πενήντα
χρονών εκτός από τον συνάδελφο μου τον
Σωτήρη που ήταν στην ηλικία μου. Ο Σωτήρης
ήταν ένας τύπος που αν μας κλείδωναν σε
ένα δωμάτιο μόνους μας για τρεις μήνες
δε θα βρίσκαμε ούτε ένα κοινό ενδιαφέρον.
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;"><br />
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Πάρκαρα και
μπήκα στο κτήριο. Πήγα στο κυλικείο.
Μικρό και αχρείο. Με ένα χιλιοακουμπισμένο
από βραχίονες πάγκο, έξι - εφτά καρέκλες,
δυο τραπεζάκια και ένα τεράστιο παλιό
ραδιοκασετόφωνο από αυτά με τα δεκάδες
ικουαλάιζερ που φωτίζουν πολύχρωμα
και δε χαλάνε με τίποτα. Γερές κράσεις.</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Μερικοί μεσόκοποι
συνάδελφοι είχαν αρχίσει τα κονιάκ και
τα ουίσκια. Στο κυλικείο δε χαιρετάς
κανέναν. Όταν τους πετύχεις μετά έναν-έναν
στους διάδρομους τους χαιρετάς αλλά
στο κυλικείο δε λες καλήμερα. Έτσι είναι
ο κάνονας. Ο καφές ετοιμάζεται από τον
κυλικιάρχη. Όλο κάτι θέλει να πει αυτός.
Σήμερα δε μίλησε. Του τέλειωσαν οι
πρωινές ατάκες. Τελικά όχι.</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Τώρα ξύπνησες;»
Με ρώτησε.</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Ναι».
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Εγώ από τις
πεντέμισι. Α ρε νεολαία...»</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Μαζί με τον
διευθυντή είναι ο μόνος που με ρωτάει
που ήμουν αν λείψω καμιά μέρα.</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Γιατί δεν ήρθες
εχθές », μου λέει σαν να με μαλώνει που
έχασε ένα καφέ και ίσως ένα προμεσημβρινό
τοστ.
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Τους παρακολουθεί
όλους ο κυλικιάρχης. Είναι ψήλος με
μικρές πλάτες, άσπρα μαλλιά και μια
μεγάλη κοιλιά. Όλη<span lang="el-GR"> μέρα
μ</span>ασουλάει <span lang="el-GR">σκόρδα, </span>κουλούρια
και παστές σαρδέλες. Προχθές μου είχε
πει: « Τι <span lang="el-GR">καλά</span> να είχες
δυο βαγόνια να μου έδινες το ένα!»</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Τι να το κάνεις
το βαγόνι;»</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Γιατί εσύ τι
θα το κάνεις;» Μου είπε σοβαρά.
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;"><br />
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Ανέβηκα στο
γραφείο μου. Πέρασα μπροστά από το
γραφείο του διευθυντή που έχει πάντα
ανοιχτή την πόρτα. Ερχόταν πρώτος και
έφευγε τελευταίος.</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Καλήμερα σας
κύριε Στέλιο».</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Καλήμερα».</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Δεν απαντάει
πάντα. Άλλα είναι ο διευθυντής. Έτσι
πρέπει να κάνει ο διευθυντής μια να λέει
καλήμερα μια να μη λέει. Τι σόι διευθυντής
θα ήταν αν σου απαντούσε κάθε φορά;</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Μπήκα στο γραφείο
που ήταν το χώρος μου. Άνοιξα το παράθυρο
για να φύγει η μουχλίλα από τους
στοιβαγμένους φακέλους. Καθάρισα με
ένα πανί την καρέκλα, και άνοιξα το
ραδιόφωνο σε κάτι σλόου του 80. Για πρωί
είναι ότι πρέπει. Άναψα ένα τσιγάρο και
ρούφηξα καφέ. Το τσιγάρο απαγορεύεται,
αλλά εδώ μέσα δε μπαίνουν πελάτες. Δε
μου λέει και κάνεις τίποτα.
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Η δουλειά μου
είναι να καταχωρώ τις πωλήσεις της
προηγουμένης μέρας. Δε μου παίρνει πάνω
από δυο μίση ώρες. Μέχρι της 9 μίση πίνω
καφέ, καπνίζω, μπαίνω στο ίντερνετ και
ακούω τα σλόου από το ραδιόφωνο. Μετά
αρχίζω την καταχώρηση. Πότε -πότε με
φωνάζει ο διευθυντής να του κάνω καμιά
δουλειά.
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Ανάλογα με το
τόνο της φωνής έχω μάθει και τι με θέλει.
Είναι τρεις οι τόνοι. Ένας είναι ο δυνατός
και ευθύς. Αυτός είναι για κάποια
ψιλοδουλειά. <span lang="el-GR">Κ</span>αμιά
φωτοτυπία στο διπλανό γραφείο, να φέρω
τίποτα υλικά, στυλό, φακέλους, να
διακορεύσω τίποτα χαρτιά, να του πάω
κανένα συνδετήρα γιατί έχουν τελειώσει
και διάφορα τέτοια.
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Ο δεύτερος τόνος
είναι όταν με φωνάζει δυο φορές. Μια
σιγά μια δυνατά. Αυτό είναι για μια πιο
δύσκολη ίσως και πιο επείγουσα εργασία.
Να πάω κάπου με το μηχανάκι, να συνοδεύσω
κανένα πελάτη σε καμιά υπηρεσία, ή να
πάω γράμματα στο ταχυδρομείο. Η τρίτη
φωνή ακούγεται κάθε Παρασκευή κατά τις
δυόμιση. Ήπια με ανάλαφρο τελείωμα.
Πηγαίνω μέσα στο γραφείο του και μου
λέει: “Φέρε ένα ποτήρι”. Φέρνω ένα
ποτήρι, ανοίγει το ντουλάπι και μου
βάζει ανάλογα. τσίπουρο , κονιάκ, ούζο
,ουίσκι ότι πίνει κι αυτός . Είναι το
δώρο μου για την εβδομάδα.</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Μόλις τελειώνω
την καταχώρηση κατά τις 12 αλλάζω το
σταθμό στα ροκ και παίζω σκάκι στον
υπολογιστή. Ύστερα βάζω κλασική κατά
τις 1 και πιάνω κανένα λογοτεχνικό
βιβλίο. Κατά τις δυόμισι ετοιμάζομαι.
Τα κλείνω όλα αργά –αργά και παρακολουθώ
το ρολόι. Τρεις πάρα δέκα φεύγω. Κανονικά
είναι τρεις που σχολάω. Άλλα κλέβω δέκα
λεπτά. Πόσο θλιβερό είναι αυτό; Περνάω
ξανά από το γραφείο του διευθυντή.
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Καλό μεσημέρι
κύριε Στέλιο».
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Γεια σου», μου
λέει ο διευθυντής αν έχει όρεξη.</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Πότε-πότε κατά
τη διάρκεια της μέρας ο διευθυντής
μπαίνει στο γραφείο μου. Αφήνω ότι κάνω
και τον κοιτάω έτοιμος να εκπληρώσω
κάθε επιθυμία του. Συνήθως με πιάνει να
παίζω στο ίντερνετ ή να διαβάζω βιβλίο.
Αυτή είναι μια σχεδόν μεταφυσική
ικανότητα που αποκτάς μόνο όταν γίνεις
διευθυντής, να τσακώνεις δηλαδή τους
υπαλλήλους σου πάντα την στιγμή που δε
δουλεύουν. Μπορεί ένας υπάλληλος να
εργάζεται για 7 ώρες με σκυμμένο το
κεφάλι και μόνο μόλις σταματήσει για
δέκα δευτερόλεπτα θα εισχωρήσει ο
διευθυντής για να τον πιάσει να κάνει
κάτι άσχετο. Είναι μαγικό.
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Κλείνω τη σελίδα
του ίντερνετ ή του βιβλίου και περιμένω.
Περνάει από μπροστά μου και κατευθύνεται
στο παράθυρο. Ποτέ δε ανοίγω κουβέντα
γιατί όποτε το επιχείρησα δεν μου
απάντησε πάνω στο θέμα. Έτσι τον αφήνω
να πει αυτός. Συνεχίζει να κοιτάει από
το παράθυρο.
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Πάλι το τράκαρε
και από αυτή τη μεριά το αμάξι. Δε πάει
καλά αυτός».</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Αναφέρεται στον
διευθυντή του άλλου κτηρίου. Μια φορά
<span lang="el-GR">εκείνος</span> έξυσε το αμάξι
στη πόρτα του πάρκινγκ. Από τότε ο δικός
μου διευθυντής όλο βλέπει καινούρια
τρακαρίσματα που δεν υπάρχουν.</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Ναι ε;» Ρωτάω
εγώ τάχα από ενδιαφέρον.</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Ε δε το βλέπεις;»</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Εγώ φυσικά
καθισμένος στο γραφείο δε μπορώ να δω
κάτω το παρκαρισμένο αμάξι αλλά συμφωνώ.</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Ύστερα καθώς
φεύγει με ρωτάει κάτι για αθλητικά.
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Τελικά ποιος
νίκησε εχθές;»
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Ο τάδε», του
απαντάω εγώ, καθώς το πρωί έχω μπει και
έχω μάθει τα αποτελέσματα των αγώνων
για αυτό το λόγο.</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Μα δεν έχουν
ομάδα μου λέει».</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Συμφωνώ και
φεύγει. Δεν είναι κακός άνθρωπος.</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Καμιά φορά
δέχομαι και άλλες επισκέψεις στο γραφείο.
Κυρίως από την κλητήρα την Νίτσα. Είναι
καμιά 55 χρονών και δουλεύει από 25 χρονών
εκεί. Παίρνει μια καρέκλα, κάθεται από
την εξωτερική πλευρά του γραφείο μου
και κάνει κάνα δυο τηλεφωνά επειδή δεν
έχει δικό της γραφείο. Τηλεφωνεί στη
μάνα της και την κόρη της ως συνήθως.
Ύστερα αρχίζει και μου λέει κουτσομπολιά.
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Ξέρεις η Στέλλα.
Η απέναντι της γραμματείας στον 3ο
όροφο;»</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Ναι».</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Τα έχει με έναν
ταχυδρόμο».</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Αλήθεια;»</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Ε τι πλάκα; Και
να δεις ένα ωραίο παλικάρι. Ψήλος
καστανομάλλης μπορεί να τον έχεις δει,
έρχεται καμιά φορά να αφήσει γράμματα.
Και αυτός παντρεμένος αλλά πιο μικρός.
Είδες... τρία παιδιά αυτή αλλά όλους τους
καταφέρνει. Άλλα τι να πεις, καλά κάνει
η γυναίκα. Τι να κάνει; Όχι σαν κι εμένα.
Εντάξει η αλήθεια είναι ότι μεγάλωσαν
τα παιδιά της. Και ο άντρας της; Αχ ο
αντρας της. Ένας μουντρουυύχης είναι ο
άντρας της. Πα-πα-πα-πα μακρυά από μας.
Δεν τον έχεις γνωρίσει; Αν τον δεις θα
καταλάβεις. Βέβαια εγώ και τέτοιον άντρα
να είχα δε θα πήγαινα με τον ταχυδρόμο.
Άλλα λέμε τώρα».</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Από ότι έχω
μάθει από άλλους η Νίτσα η κλητήρας τα
φτιάχνει συνέχεια με παντρεμένους από
τη δουλειά. Καμιά φορά μου δείχνει
φωτογραφίες πως ήταν νέα. Ύστερα μου
λέει για τις αρρώστιες της και πόσο την
παιδεύουν τα παιδιά της και ο άντρας
της ο κατάκοιτος από τα εγκεφαλικά. Όλο
θυσίες και θυσίες. Μετά σηκώνεται
αναστενάζοντας με ένα «Τι να κάνεις...Ουφ.»
και με αφήνει στην ησυχία μου. Καλή
γυναίκα.
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;"><br />
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Πότε- πότε πάω
και στον πρώτο όροφο του άλλου κτηρίου
για να αφήσω τίποτα έγγραφα. Δουλεύουν
τρεις άντρες και μια γυναίκα εκεί μέσα
και όλη μέρα φωνάζουν, βρίζονται και
γελάνε. Το χαρακτηριστικό είναι ότι
μόλις φεύγει ένας να πάει έστω και δυο
λεπτά κάπου, οι άλλοι τον θάβουν πίσω
από τη πλάτη του. Ο ένας είναι καμιά
σαράντα χρόνων. Ψήλος αθλητικός με
γκρίζα μαλλιά και γαμψή μύτη. Μιλάει
γρήγορα και μπουρδουκλώνει της λέξεις.
Είναι ο πρώτος που με χαιρετάει όταν
μπαίνω στο γραφείο.</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Ο δεύτερος είναι
ένας αετονύχης. Πιθανότατα βουτηγμένος
στη παρανομία εκτός δουλειάς. Έχει αραιό
σγουρό μαλλί, παχιά χείλια και οι μασχάλες
του μυρίζουν από το μισό μέτρο. Είναι
από τους ανθρώπους που όταν βγαίνει από
την τουαλέτα δεν πλένει τα χέρια του
αλλά ανοίγει την βρύση μερικά δευτερόλεπτα
μόνο και μόνο μήπως τον ακούει κανείς.
Την ανοίγει και δεν πλένεται. Τον έχω
δει να το κάνει. Κατά τα άλλα είναι πολύ
ευχάριστος και όλο απαντάει «Μάλιστα»
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Το λέει γρήγορα-
γρήγορα διακόπτοντας τον άλλον. Κοροϊδεύει
δηλαδή.</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«<span lang="el-GR">Προφέσορ</span>
σου έφερα να υπογράψεις εκείνα τα
χρεόγρ....
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Μάλιστα κύριε».
Απαντάει γρήγορα πριν καν τελειώσω την
πρόταση. Τον φωνάζουν Προφέσορ γιατί
κάνει όλες τις αριθμητικές πράξεις στο
μυαλό του και ποτέ δεν κάνει λάθος.
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Ο τρίτος είναι
νεαρός, στην ηλικία μου. Ο Σωτήρης. Μας
είχαν προσλάβει μαζί με μια βδομάδα
διάφορα πιο νωρίς αυτός, και φυσικά
είναι λόγος για να μου το παίζει παλιός.
Δουλεύει σαν το μουλάρι. Πηγαίνει από
το ένα γραφείο στο άλλο και κάνει όλες
τις δουλειές. Φωνάζει σε όλους και
νομίζεις ότι είναι το αφεντικό. Καλό
παιδί. Με κατηγορεί συνέχεια όταν δεν
είμαι παρών. Ότι έρχομαι αργά, ότι δε
δουλεύω, ότι κάθομαι, ότι κάνω λάθη και
τι δε μου κατεβάζει. Στα περισσότερα
δεν πέφτει και πολύ έξω. Μου τα λέει η
Νίτσα.
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Το κύριο
χαρακτηριστικό του Σωτήρη είναι ότι
επιμένει ότι έχει δίκιο για διάφορα
γελοία θέματα. Παραδείγματος χάρη
αγοράζει ένα καπέλο τζόκεϊ που πιστεύει
ότι είναι ωραίο. Θα εκθειάσει αυτή την
επιλογή του με χίλια-δυο απίθανα
επιχειρήματα. Θα πει για το λάστιχο που
εφαρμόζει τέλεια και για το ιδανικό
μέγεθος του γείσου. Τις αψεγάδιαστες
ραφές. Ύστερα μέσα στη συζήτηση είναι
πολύ αστείο όταν του κολλάει μια τέτοια
επιλογή. Γυρνάει όλη τη συζήτηση στο
κόλλημα του και αρχίζει και το ανεβάζει
στους ουρανούς. Προχθές του ζήτησα ένα
συρραπτικό. Αυτός άνοιξε το συρτάρι και
είχε μέσα δυο. Του είπα θέλω το κόκκινο.
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Το κόκκινο;
Είσαι σοβαρός!»</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Ναι....»</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Το μαύρο θα
πάρεις.»</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Ίδια δεν είναι;»</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Τι λες ρε, πάτε
καλά;» όταν νευριάζει μου μιλάει λες
και είμαστε πολλοί. Λες και έχει να
αντιμετωπίσει μια πλειοψηφία που δε
γνωρίζει την αλήθεια και αυτός, ο ήρωας
της μειονότητας, ήρθε να της ανοίξει τα
μάτια. Δε πιστεύω καν να ξέρει ποιος
είμαι εκείνη την ώρα. Με μεταμορφώνει
σε μια παραλογή ιδέα που δε μπορεί να
χωρέσει στο κόσμο του. Βάζει τα δυνατά
του να παλέψει με τον παραλογισμό της
κοινωνίας που για κάποιο λόγο, που
βρίσκει αδιανόητο, αυτή η κοινωνία έχει
προκαλέσει ένα μέλος της να χρησιμοποιήσει
το κόκκινο συρραπτικό και όχι το μαύρο.
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Κοίτα το μαύρο
, έχει ασφάλεια και παίρνει τα χοντρά
τα συρματάκια. Το άλλο είναι λεπτό και
δεν πατάει καλά. Κοίτα τη βάση του. Κοίτα
και το μαύρο. Πρώτα από όλα το ένα είναι
Αιρονστίπλ <span lang="el-GR">Mάστερ</span> και το
άλλο δεν έχει ούτε μάρκα επάνω. Καμιά
σχέση σου λέω. Το μαύρο να παίρνετε».</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Καλά», συμφωνώ
εγώ.</span></div>
<br />
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Η τελευταία η
κυρία που εργάζεται εκεί είναι γύρω στα
50. Την φωνάζουν Λένα, είναι κοντή χοντρή
και κοκκινομάλλα με μεγάλο κώλο, φουντωτό
μαλλί, αποφασιστικό βήμα και παίρνει
τα ψυχοφάρμακα σαν τα ποπ κορν. Τα είχε
με το διευθυντή για καμιά 10 χρονιά από
ότι έμαθα. Τελικά αυτός δε χώρισε τη
γυναίκα του, αλλά αυτήν, και από τότε
της την έχει δώσει. Όλα αυτά σύμφωνα με
τη Νίτσα. Πότε- πότε την πιάνει υστερία
για ασήμαντα πράγματα και αρχίζει να
ουρλιάζει και να πετάει φακέλους και
μολύβια σε οποίον βρει μπροστά της. Όλοι
φεύγουν από το γραφείο σαν να μην τρέχει
τίποτα και επιστρέφουν ύστερα από
κανένα δεκάλεπτο, γιατί τόσο της παίρνει
της Λένας να ηρεμήσει. Όταν γυρνάνε τους
χαμογελάει και τους ζητάει συγνώμη με
ένα πράο χαμόγελο που είναι ακόμη πιο
τρομακτικό από την υστερία. Καλή
γυναίκα. </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"><a href="http://likeanarmadillo.blogspot.gr/2015/10/9-o.html">Πατα εδώ για Συνέχεια! 9) Ο κεφτές</a></span></div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/09976561098799270570noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8374304492597246968.post-2755709188880078592015-10-01T18:00:00.000+03:002015-10-28T11:22:41.636+02:009) O Κεφτες<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhUgV9vlV65WaweUP-SQo6K8T7JL9ypxCSL2RrINpf2ZsSHzst4mmR-3yHdi_FhtW6T1YZKnciIigj4xh7H2aebi04OHUWgmD6zqsNHrsUF-zeo-Mmu3TbVHuOTJYab_FoXZbkK2ZoSaJmb/s1600/9%25CE%25B1.png" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-size: large;"><img border="0" height="159" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhUgV9vlV65WaweUP-SQo6K8T7JL9ypxCSL2RrINpf2ZsSHzst4mmR-3yHdi_FhtW6T1YZKnciIigj4xh7H2aebi04OHUWgmD6zqsNHrsUF-zeo-Mmu3TbVHuOTJYab_FoXZbkK2ZoSaJmb/s200/9%25CE%25B1.png" width="200" /></span></a></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Μόλις είχα
ξυπνήσει από τον απογευματινό ύπνο όταν
χτύπησε το κουδούνι. Είναι από αυτά τα
παλιά που κάνουν σαν ταραγμένα αηδονάκια.
Τσίουτσιου- τσίουτσιου<span lang="en-US">- </span>τσίου.
Ο απροειδοποίητος επισκέπτης ήταν ο
<span lang="el-GR">Γιατρος</span>, ένας φίλος που
τον ξέρω από το λύκειο. Καθόμασταν μαζί
στο ίδιο θρανίο και τα τρία χρόνια. Ήταν
ο καλύτερος μαθητής σε ολόκληρο το
σχολείο. Πολλές φορές μου έλεγε να δω
από το γραπτό του στα διαγωνίσματα αλλά
του έκανα νόημα πως δε πειράζει, έγραφα
ότι ήξερα και έβγαινα έξω να καπνίσω.
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Καλό παιδί .
Επιτυχημένο. Τώρα πλέον έχει πτυχίο
ιατρικής, μάστερ, κάνει διάφορες έρευνες
και τον προορίζουν για καθηγητή
πανεπιστήμιου. Εδώ και κανένα χρόνο
είναι παντρεμένος και επειδή η γυναίκα
του δεν τον αφήνει να καπνιζει μέσα στο
σπίτι, πάει σε άλλους. Σήμερα ήταν η
σειρά μου. Τον συμπαθώ πολύ. Με κάνει να
νιώθω και εγώ επιτυχημένος, μόνο και
μόνο που τον έχω φίλο. Σαν μόλις μιλάμε
και μου απευθύνει το λόγο να αποκτώ μια
πελώρια ποιότητα ζωής. Ύστερα μου
περνάει.</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Έφτιαξα από μια
κούπα χαμομήλι και αυτός έστριψε ένα
τσιγάρο.</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Τι λέει άλλο;»
Με ρώτησε.</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Καλά μωρέ όλα».</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Η καινούργια
δουλειά;»</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Μια μούφα αλλά
εντάξει ξέρεις...»</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Εντάξει... Έτσι
είναι.»</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Εσύ; Η οικογένεια,
τα πανεπιστήμια;»</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Τα ίδια μωρέ».
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;"><br />
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Η αλήθεια είναι
ότι δε μοιάζει με επιστήμονας. Έχει
στρόγγυλο πρόσωπο με μικρά κατσούφικα
χείλια και φαρδιά μύτη. Τα μαλλιά του
είναι μακριά σπαστά καστανά και τα
πιάνει κοτσίδα. Αυτήν την κοτσίδα την
έχει ίδια και απαράλλακτη, από το
λύκειο. Φοράει δερμάτινα μπουφάν και
κοτλέ παντελόνια ως συνήθως. Ούτε γυαλιά,
ούτε παπιγιόν, ούτε καρό πουκάμισα ούτε
τίποτα. Εμφανισιακά θα του ταίριαζε
περισσότερο να είναι περιπτεράς ή
ψυκτικός ή κάτι τέτοιο.
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Πότε θα
κουρευτείς να γίνεις άνθρωπος;» Τον
πείραξα.</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Δε κουρεύομαι.
Όλοι αυτό μου λένε. Ο πεθερός να δεις.
Τέλος πάντων μαλακίες. Σε ξύπνησα ε;»</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Απλά ξυπνάω
νωρίς το πρωί και για να συμπληρώσω ώρες
την πέφτω κάνα δυο ωρίτσες το μεσημέρι.»</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Ε ναι ρε...
Προχθές τι έπαθα... Μου το θύμισες τώρα
με τον ύπνο. Σου έχει τύχει ποτέ να ξυπνάς
και να μη ξέρεις που βρίσκεσαι;»</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Ναι».</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Ε... Ξυπνάω ρε
μαλάκα, και όχι δεν ήξερα που είμαι. Όχι
δεν ήξερα ποιος είμαι; Αλλά πρόσεξε...
δεν ήξερα.... Τι είμαι!»</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Χεχε»</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Ναι ρε σου λέω
ξυπνάω... τώρα μιλάμε έτσι... 16 ώρες ύπνο...
ξυπνάω, και για ελάχιστα κράτησε
φυσικά.... Δε ξέρω τι είμαι φίλε. Δε μου
περνούσε από το μυαλό ότι είμαι άνθρωπος
ας πούμε. Έλεγα τι είμαι; Τι;»</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Ωραίο...»
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Πήρε μια τζούρα.</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Ίσως ξέρεις
τι; Κάθε φορά που ξυπνάμε χτίζουμε τον
εαυτό μας. Δηλαδή μέσα σε δευτερόλεπτα.
Λες είμαι ο τάδε. Κάνω αυτό και εκείνο.
Δηλαδή για μια στιγμή δεν είμαστε τίποτα.
Και ξαφνικά γίνομαι ας πούμε άνθρωπος,
παντρεμένος και σκέφτομαι τις υποχρεώσεις
που έχω. Αλλά πριν από αυτό δεν είμαι
τίποτα σιγά-σιγά το χτίζω». Με κοίταξε
με απορία. «Δε το λέω καλά ε;»</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Όχι, όχι. Καλά
το λες. Μπορεί να έχεις δίκιο», απάντησα.</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Νομίζω ότι από
τότε που παντρεύτηκα και δεν βγαίνω
τόσο πολύ έξω να μιλάω με φίλους, έχω
χάσει την ικανότητα να εκφράζομαι όπως
παλιά. Δεν ξέρω».
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Γύρισε το κεφάλι
του και εστίασε λίγο στην τηλεόραση. Το
είχα αφημένο σε ένα κανάλι που έπαιζε
συνέχεια ντοκιμαντέρ. Έδειχνε ένα μικρο
θηλυκό τρωκτικό που έψαχνε τροφή για
να πάει στα παιδιά του.
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Να αυτό το ζώο
για παράδειγμα», συνέχισε. «Ξυπνάει
και λέει είμαι ποντίκι και είμαι θηλυκό
και αυτά τα μωρά είναι δικά μου και
πρέπει να πάω να βρω τροφή. Από που κι
ως που; Αλλά είναι σαν να χτίζει το εγώ
του κάθε πρωί. Ξυπνάει και σιγά-σιγά του
έρχονται».</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Ίσως ναι».</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Κάναμε μια
παύση. Παρατηρούσα το πρόσωπο του και
μου ήρθε να του ρίξω μια μπουνιά στα
χείλια. Το παθαίνω συχνά αυτό όταν
παρατηρώ πολύ το πρόσωπο κάποιου. Έτσι
μια γερή μπουνιά στα χείλη χωρίς
αντιπάθειες και μίση. Μου έρχεται συχνά,
μπορεί αντί με γροθιά να το πάθω και με
φιλί. Προχθές στην δουλειά ήρθε μια
γρια κυρία που μύριζε παλιό σαπούνι, με
καμπουριασμένη πλάτη, μαραμένο δέρμα
και ένα χρυσαφί μαντίλι στο λαιμό. Έτσι
πως μου μιλούσε φανταζόμουν να την φιλάω
στο στόμα, σιχαινόμουν αλλά δε μπορούσα
να αποφύγω να το σκέφτομαι. Είναι μια
σκέψη της στιγμής, μετά χάνεται.</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Τι άλλο... πως
περνάς τα απογεύματα σου στο σπίτι;» με
ρώτησε.</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Ε, να, κάθομαι
λίγο στο <span lang="en-US">pc</span>. Παίζω κανένα
ποκεράκι.»</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Μπαίνουμε να
παίξουμε καμιά παρτίδα;»</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;"><br />
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Του έφερα ένα
σκαμπό και καθίσαμε δίπλα-δίπλα στο <span lang="en-US">pc</span>.
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Ρε συ. 300 ευρώ
βλέπω μέσα.» Είπε ο Γιατρός και έδειξε
πάνω δεξιά στην οθόνη. Είχε δίκιο. 300
ευρώ ήταν εκεί και ήταν γραμμένα στο
λογαριασμό μου. Έχτισα σιγά-σιγά την
ανάμνηση.</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Ωχ.... Τώρα
θυμήθηκα. Προχθές γύρισα τύφλα και μπήκα
πρώτη φορά ρουλέτα. Και πρέπει να έπαιξα
6-7 φορές μαύρο κόκκινο και να νίκησα
συνεχόμενα.»</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Κώλε»</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;"><br />
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Παίξαμε τρία
παιχνίδια πόκερ και χάσαμε δεκαπέντε
ευρώ.
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;"><br />
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Έκανε ακόμη ένα
τσιγάρο και συνεχίσαμε το τσάι. Στη
τηλεόραση είχε βάλει ένα ντοκιμαντέρ
για τερμίτες. Και τι δε κάνουν αυτοί οι
τερμίτες; Επικοινωνούν μεταξύ τους με
χημικά, έχουν σκλάβους, φυτεύουν
μανιτάρια.
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«300 ευρώ είναι
καλά λεφτά πάντως», επισήμανε ο Γιατρός
ενώ είχα αρχίσει λίγο να βαριέμαι την
παρέα του. Αυτό πολλές φορές με κάνει
να συνειδητοποιήσω ότι αλλάζω ως
άνθρωπος. Ενώ μικρός ήθελα πάντα να έχω
ανθρώπους δίπλα μου, τώρα δεν αντέχω
και πολύ. Ως παιδί, έτσι και είχαμε καμιά
επίσκεψη σπίτι, ένιωθα απίστευτη χαρά.
Επίσης και όταν ήταν να πάμε εμείς
επίσκεψη. Ύστερα στην εφηβεία πάλι τα
ίδια. Παντού ήθελα να περιτριγυρίζομαι
από ανθρώπους. Να μιλάμε, να γελάμε, να
μαλώνουμε. Τα τελευταία χρόνια αναζητώ
περισσότερες ώρες μοναξιάς.</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Καλά λεφτά τα
300». Επανέλαβε ο Γιατρός.
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Τι να τα κάνω
λες;»</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Ξέρω 'γω. Πάρε
κανένα τζιν».</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Μπα. Βολεύομαι
από παντελόνια».</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">« Κάνε μια
αναβάθμιση το <span lang="en-US">pc</span>».</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Έχει ακόμα
μέλλον».</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Τι να σου πω.
Πάρε καμιά πουτάνα».</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Πουτάνα. Λες;»</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Ναι ρε μαλακά.
Είναι καλή φάση».</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Δεν έχω πάει
με πουτάνα».</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Πλάκα κάνεις;»</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Όχι ρε αλήθεια».</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Τι μαλάκας
είσαι. Εκεί θα τα φας τα λεφτά».</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Ξέρεις καμιά
που να έρχεται σπίτι και τέτοια;»</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Όχι αλλά ο
Γρηγόρης θα ξέρει στάνταρ».</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Ο κεφτές;»</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Ναι».</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Τι κάνει αυτός,
τον βλέπεις καθόλου;».</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Δεν τον βλέπω
συχνά, νομίζω με αποφεύγει».</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Γιατί αφού
θυμάμαι κάνατε πολύ παρέα».</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Εντάξει κάναμε
παρέα ξέρεις γιατί; Γιατί ήθελα να τον
ξεμπλέξω από τις πρέζες, μετά που έκοψε
με απέφευγε».</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Αχαριστία...»</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Όχι μη το λες.
Είναι πολύ συχνό κάποιος που βοηθάς σε
μια δύσκολη περίπτωση μετά να μη θέλει
να σε δει. Νιώθει αδύναμος να είναι με
κάποιον που ξέρει τι τράβηξε. Εγώ το
σκέφτομαι απλά. Όταν προσπερνάς μια
δύσκολη φάση πρέπει να προσπερνάς και
τους ανθρώπους που σου έκαναν κακό αλλά
και εκείνους που σου έκαναν καλό, αλλιώς
μένεις στάσιμος».</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Λες ε;»</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Ναι».</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Και τελικά που
βρεθήκατε;»</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Είχαμε πάει
για καφέ πριν κανένα τρίμηνο. Μου έλεγε
ότι έχει πιάσει μια δουλειά που συνοδεύει
κορίτσια».</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Δηλαδή;»</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Δηλαδή οδηγός
ρε παιδί μου. Τις παίρνει στο αμάξι, τις
μεταφέρει στα ραντεβού και μετά γυρνάει
και τις μαζεύει».</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Ρε το Γρηγόρη
τον κεφτέ. Και να σου πω. Αυτός είναι
τσιλιβήθρας. Τις προστατεύει κιόλας;»</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Κι εγώ τον
ρώτησα. Αν γίνει καμιά στραβή φωνάζει
άλλους, αυτός δεν μπλέκεται, μόνο οδηγάει.
Λέγε τώρα. Να τον πάρω;»</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Ξέρω ΄γω;»</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Μη μασάς ρε.
Τα λεφτά θα πάνε σε καλό σκοπό».
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Εντάξει ας
πάρουμε να ρωτήσουμε στο χαλαρό».</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;"> Έβαλε το
ακουστικό στο αυτί και το βλέμματα του
καρφώθηκε στο χάλι. Ύστερα άνοιξε τα
μάτια ξαφνικά και σηκώθηκε.</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Έλα ρε. Καλά.
Μια χαρά. Εσύ; Α. Ναι. Να σου πω . Είμαι
εδώ με ένα φίλο και ψάχνουμε καμιά
κοπέλα. Ξέρεις εσύ. Α. Σοβαρά; Γιατί ρε;
Α. Χαρτικά; Ωραίος. Εντάξει. Κανένα
τηλέφωνο δεν ξέρεις; Για ένα φίλο. Τον
κολλητό μου ρε».</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Πόσο έχει,
ρώτα», είπα στο Γιατρό που τον ακολουθούσα
καθώς περπατούσε πέρα δώθε μέσα στο
σπίτι . Κούνησε το κεφάλι καταφατικά.</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Πόσο είναι
περίπου ρε κεφτέ; Ξέρω ΄γω; Πόση ώρα
θέλεις;» ρώτησε γυρνώντας προς εμένα.</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Πως πάει αυτό
δε ξέρω. Πες... μια ώρα ας πούμε;»
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Μια ώρα. Κάτω
από 100. Εντάξει. Ναι. Α. Οκ. Από εσένα ναι.
Οκ. Εντάξει- εντάξει. Θα περιμένω. Ναι
ρε. Πάρε να πάμε για καφέ. Θα δώσω . Τα
λέμε.»</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Έκλεισε το
τηλέφωνο.</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Έχεις
χαιρετισμούς».</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Επίσης».</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Σταμάτησε το
ντελίβερι πουτάνας. Δουλεύει σε χαρτικά
τώρα».</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Ωραίος».</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Θα στείλει τον
αριθμό με μήνυμα. Αυτοί λέει δουλεύουν
μόνο με συστημένους. Όταν πάρεις, θα
πεις από το Γρηγόρη τον κεφτέ».</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Μάλιστα. Και
πόσο είπε; 100 την ώρα;»</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Κάτω από 100.
Τζάμπα πράμα».</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Μια χαρά. Λες
να έχει καμιά καλή;».</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Από ότι μου
έλεγε αυτές που κουβαλούσε ήταν όλες
καλές».</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Για να δούμε....»</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;"><br />
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Μέτα από δέκα
λεπτά ήρθε το μήνυμα με ένα αριθμό
κινητού. Το σημείωσα σε ένα πρόχειρο
χαρτάκι.</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Γιατρέ να σε
ρωτήσω... πότε πότε έχω κάτι εντόνους
πόνους στο στήθος».</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Που στο στήθος;»</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Να εδώ», είπα
και έδειξα αριστερά πάνω από την καρδιά.
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Τίποτα δεν
είναι».</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Οκ. Καμιά φορά
βήχω κιόλας έτσι στο άσχετο».</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Τίποτα δεν
είναι. Αλλά αν έπαιζες σε ταινία σίγουρα
θα σε σκότωνε αυτός ο βήχας».</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Γιατί το λες
αυτό;»»</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Δεν έχεις
παρατηρήσει ότι όποιος βήχει σε ταινία
πεθαίνει στο τέλος;»</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Όχι».</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Παρατήρησε το
και θα δεις».
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;"><br />
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;"> Τέλειωσε το
τσάι και το ντοκιμαντέρ για τους τερμίτες.
Η βασίλισσα λέει μπορεί να φτάσει και
το μισό μέτρο. Μισό μέτρο έντομο.
Τρομακτικό ακούγεται. Επίσης από ότι
έλεγε, η βασίλισσα γεννάει συνέχεια,
άρα δε κοιμάται για να ξυπνήσει και να
χτίσει τον εαυτό της. Μυστήρια περίπτωση.
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Κοίταξα το
χαρτάκι με τον αριθμό από τις πουτάνες.
Μπήκα στο λογαριασμό μου στο πόκερ και
εξαργύρωσα τα χρήματα. Με έπιασε ένα
άγχος. Μπορεί να έπαιρνα τηλέφωνο μέσα
στη βδομάδα.
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;"><br />
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Μέτα από τρεις
μέρες γυρνώντας από τη δουλειά πήγα
στη τράπεζα κι έβγαλα 250 ευρώ. Ύστερα
πήγα στο σούπερ μάρκετ και αγόρασα ένα
ουίσκι, τρία πατατάκια, χαρτί υγείας
ένα μακαρόνι βίδα, πάστα ντομάτας και
μια πιπεριά. Ξύπνησα το απόγευμα κατά
τις πέντε και μίση. Έκανα ένα φραπέ και
ξαναπήρα το χαρτάκι στα χέρια μου. </span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEin-IvP_uFa6aoRrzmaD572DolG1pOfmmF-IF0J3Bw_le9kGnp9MVv2ggLbLcyA3Y20VtkzilSMVo6zO-IKlcZ6Fg9-dT6lRhD_MJCgtObbB1WrfB-PEnjEFJueepM_aGlzSXWhZJt0AHwt/s1600/%25CF%2584%25CE%25B1%25CE%25BD%25CE%25B5%25CF%25829.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="168" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEin-IvP_uFa6aoRrzmaD572DolG1pOfmmF-IF0J3Bw_le9kGnp9MVv2ggLbLcyA3Y20VtkzilSMVo6zO-IKlcZ6Fg9-dT6lRhD_MJCgtObbB1WrfB-PEnjEFJueepM_aGlzSXWhZJt0AHwt/s320/%25CF%2584%25CE%25B1%25CE%25BD%25CE%25B5%25CF%25829.png" width="320" /></a></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Άναψα
ένα τσιγάρο και πήρα τηλέφωνο. Είναι
νόστιμος ο απογευματινός φράπες, τον
φτιάχνω πάντα λίγο πιο γλυκό από τον
πρωινό.
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;"><br />
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Παρακαλώ»,
ακούστηκε μια βάρια αλλά ευγενική
αντρική φωνή.</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Γεια σας . Είμαι
φίλος του Γρηγόρη».</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Ποιου Γρηγόρη;»</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Του κεφτέ».</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Μάλιστα. Πες
μου αγόρι μου. Ενδιαφέρεσαι για επίσκεψη
κατ οίκον;»</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Ναι».</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Λοιπόν. Η ώρα
πηγαίνει 90 ευρώ. Για σήμερα θες;»</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Για σήμερα
ναι. Κατά τις 9».</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Κάτσε να το
δούμε όμορφα. Πάνω κάτω τι προτιμήσεις
έχεις; Ψηλή; Κοντή; Ξανθιά; Στο περίπου
ας πούμε».</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Ψηλή ναι.
Μελαχρινή».</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Έχουμε και σε
ξανθό ψηλό. Πολύ καλές περιπτώσεις».</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Ναι ε; Δυο μαζί
πόσο είναι;»</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Τα δίπλα».</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Να σας πω. Με
200 παίζει να το κάνουμε διπλό και μια
μίση ώρα;»</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Αυτό που μου
λες τώρα είναι... 180 συν 90 τα μισάωρα. 270
ευρώ. Δε μπορώ να το κάνω 200. Δε βγαίνω».</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«220;»</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«220... Χμμμ...
Εντάξει . Έκλεισε. Λοιπόν μια ξανθιά και
μια μελαχρινή να βάλω;»</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Ναι».</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Περίμενε λίγο».
Ακούστηκε να γυρίζει κάτι σελίδες.
«Λοιπόν 11 και τέταρτο για σήμερα είναι
εντάξει;»</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Ναι».</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Το κινητό σου
είναι αυτό εδώ που παίρνεις;»</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Ναι».</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Οδός;»</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Αντινόου 18.
Μονοκατοικία είναι».</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Όμορφα. Έντεκα
και τέταρτο τα κορίτσια θα είναι εκεί.
Αν προκύψει καμιά καθυστέρηση ή τίποτα
άλλο θα σε πάρω σε αυτό το νούμερο».</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Εντάξει».</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Καλή διασκέδαση».</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Ευχαριστώ».</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;"><br />
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Μαγείρεψα τα
μακαρόνια και έφτιαξα μια σάλτσα ντομάτας
σβησμένη με λίγο ουίσκι, ίσα να μυρίσει
η αλκοόλη. Ύστερα έκανα μπάνιο και
συγύρισα το σπίτι. Πέταξα τα σκουπίδια,
ψέκασα αποσμητικό χώρου, άλλαξα σεντόνια
και μαξιλαροθήκες και έβαλα να πιω ένα
ουίσκι. Έπαιξα μερικά πόκερ στο ιντερνέτ,
κέρδισα 7 ευρώ. Είχα πιει σχεδόν μισό
μπουκάλι όταν χτύπησε το κουδούνι.
Κοίταξα το ρολόι, ήταν 11 και τέταρτο
νταν.</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Έσιαξα το μαλλί
στο καθρέφτη και άνοιξα τη πόρτα.
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Γεια σου», μου
είπαν τα κορίτσια με ξενική προφορά και
οι δυο.</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Γεια σας
κορίτσια».
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Ήταν και οι δυο
ψηλές. Με τα τακουνιά πάνω από 1.78. Η
μελαχρινή είχε φιλαριστό μακρύ ίσιο
μαλλί, πράσινα μάτια και λεπτή καλλίγραμμη
μύτη. Φορούσε ένα κολλητό τζιν, μπότες
και από πάνω ένα φουσκωτό μπουφανάκι
μέχρι το λαιμό έμοιαζε με κάποια που
συναντάς σε καντίνα στις 4 το πρωί. Η
ξανθιά είχε κοντό καρέ , μεγάλα χείλια,
φακίδες, πικραμένα κάστανα μάτια και
φορούσε ένα μίνι με μπότες και από πάνω
ένα κοντό χνουδωτό τζάκετ.
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Με φίλησαν
σταυρωτά με τη σειρά στο μάγουλο και
κρέμασα τα πανωφόρια τους στον καλόγερο.
Τους έδειξα να καθίσουν στο ντιβάνι που
το είχα ανοίξει και το είχα κάνει κρεβάτι.
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Έχω ουίσκι
κορίτσια;»</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Βάλε μου λίγο»,
είπε η μελαχρινή.</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Και μένα ένα»,
είπε η ξανθιά. «Έχεις σόδα μήπως;»</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Όχι δυστυχώς.»</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">« Νεράκι τότε
αρκετό μέσα».</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Εντάξει».</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Και μένα βάλε
μου νεράκι μέσα και πάγο».</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Έγινε», είπα
και άρχισα να ετοιμάζω τα ποτά στη
κουζίνα.</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Εγώ είμαι η
Κατερίνα ...»</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Εγώ η Λίλιαν.»
Μου είπαν όταν έφτασα.
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Χάρηκα». Άφησα
το ποτά στο τραπεζάκι. Πήγα στο <span lang="en-US">pc</span>
κι έβαλα μια λίστα με μουσική που την
είχα ετοιμάσει από πριν με κάτι ερωτικά
του 80. Πήρα το ποτό μου και κάθισα ανάμεσα
τους. Τσουγκρίσαμε.
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Γεια μας».</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Γεια μας».</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Θέλετε να
μοιραστούμε ένα τσιγάρο» Είπε η Λίλιαν.
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Γύρισα και
χάιδεψα στο μάγουλο την Κατερίνα. Με
κοίταξε στα μάτια.</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Είσαι όμορφη»
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Και εσύ ωραίο
παιδί είσαι. Έχεις ωραία μάτια», έβαλε
το χέρι της στο μπούτι μου.
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Η Λίλιαν μου
έδωσε το τσιγάρο. «Πόσο χρονών είσαι;»
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«28. Εσείς;»</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Εγώ 27», είπε η
Λίλιαν και ήπιε με γουλιά ουίσκι.</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Εγώ 30», είπε η
Κατερίνα. Μούφες, σκέφτηκα και της έδωσα
το τσιγάρο. Η Λίλιαν έσκυψε πάνω μου και
έχωσε το κεφάλι της στο λαιμό μου . Μύριζε
αντρικό άρωμα.
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Αντρικό δεν
είναι το άρωμα που φοράς;» Ρώτησα.
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Ναι πάντα. Στη
δουλειά μπορούμε να φοράμε μόνο αντρικό
άρωμα και ποτέ γκλίτερ. Καταλαβαίνεις
γιατί...»
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Της χάιδεψα τη
μέση και μου έπιασε το γονικό μου σύμβολο
πάνω από το παντελόνι. Πήγα να τη φιλήσω
στο στόμα αλλά με φίλησε στο μάγουλο.
Σήκωσε το χέρι από το παντελόνι και
ξαναπήρε το τσιγάρο. Μου φύσηξε το καπνό
στο στόμα. Η Κατερίνα μου χάιδεψε τα
μαλλιά πίσω από το αυτί και ύστερα μου
τον τσάκωσε και αυτή με το άλλο χέρι.
Πήρα δυο τελευταίες από το τσιγάρο το
έδωσα στη Κατερίνα. Το έσβησε. Η Λίλιαν
μου ξεκούμπωσε τη ζώνη και το φερμουάρ.
Δε χρειαζόμουν και πολύ προσπάθεια.
Ήμουν έτοιμος να περάσω το γονίδιο μου
στο διηνεκές. Ασχέτως αν φοράς προφυλακτικό
το γονίδιο δεν νοιάζεται, νομίζει ότι
θα περάσει. Έβαλα τα χέρια πίσω. Η Κατερίνα
έβγαλε από τη τσάντα της ένα προφυλακτικό
και μου το φόρεσε με το στόμα. Ασχολήθηκαν
και οι δυο.
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Η Κατερίνα
σηκώθηκε και έβγαλε τις μπότες της. Μετά
το παντελόνι της. Γύρισε και μου έδειξε
τον κώλο της με το στρινγκάκι.
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Σ’ αρέσει;»
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;"> Κούνησα το
κεφάλι.</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Ξεντύθηκε
εντελώς. Μου έβγαλε και μένα το παντελόνι,
με καβάλησε, έβαλε τα χέρια της στο
στήθος μου και κουνιόταν χαλαρά
μπρος-πίσω. Η Λίλιαν έβγαλε και αυτή τα
ρούχα της. Μου σήκωσε τη μπλούζα..
Ξεκαβαλησε η Κατερίνα και ανέβηκε η
Λίλιαν. Την σήκωσα απότομα και τέλειωσα
με σπασμούς.
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Η Κατερίνα μου
έβγαλε το προφυλακτικό . Η Λίλιαν πήγε
στη τουαλέτα και έφερε χαρτί και με
σκούπισε. Ξάπλωσα πίσω.
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Θέλετε να
ξαπλώσετε δίπλα μου;»</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Ήρθαν και χώθηκαν
η μια από τα αριστερά και η άλλη από τα
δεξιά.
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Ακόμη ενα;»
Είπε η Λίλιαν.</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Ναι», είπε η
Κατερίνα.</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Άναψε ακόμα
ένα, πήρε το τασάκι το έβαλε στη κοιλιά
μου και ξάπλωσε δίπλα μου.</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Ρε Κατερίνα.
Δε πιάνεις το τηλεκοντρόλ από το τραπέζι».</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Η Κατερίνα
ξεβολεύτηκε και μου έφερε το τηλεκοντρόλ.
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Θα κλείσεις
και τη μουσική από το <span lang="en-US">pc</span>;»</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Ναι». Έπιασε
το μάους το κέντραρε στο “<span lang="en-US">x”</span>
και έκλεισε τη μουσική. Ήρθε και βολεύτηκε
δίπλα μου. Της έδωσα το τσιγάρο και
άνοιξα τη τηλεόραση.
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Α αυτή είναι
ωραία ταινία. Την έχω δει», είπε η Λίλιαν.
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Κι εγώ την έχω
δει», είπε η Κατερίνα.</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Κι εγώ την έχω
δει», είπα εγώ.</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Ήταν ένα
ψυχολογικό θρίλερ. Καλή ταινία. Κάναμε
το τσιγάρο και βλέπαμε την ταινία. Τις
είχα αγκαλιά και τους χάιδευα τα μαλλιά.
Σκέφτηκα πως αν εξηγούσαμε σε ένα
εξωγήινο τι είναι το σινεμά. Θα του
λέγαμε ότι είναι μια μίξη από όλες τις
τέχνες. Ότι έχει μέσα εικόνες λες και
είναι ζωγραφική , και μουσική και κίνηση
και χορό και κείμενα.
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Α,» θα έλεγε
αυτός, «Αυτό σημαίνει ότι είναι ο βασιλιάς
τον τεχνών».
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Όχι, δεν είναι».
Θα του απαντούσαμε εμείς. «Έτσι πως
μπερδεύονται όλα μεταξύ τους τελικά
γίνεται η χειρότερη και η πιο ευτελής
από όλες τις τέχνες». Πήγα να πω την
σκέψη μου στα κορίτσια αλλά δεν ήμουν
σίγουρος. Ύστερα έδειξε μια ερωτική
σκηνή. Η Κατερίνα μου τον ξανάπιασε και
αναστήθηκα.
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«<span lang="en-US">Round</span>
<span lang="en-US">two</span>. <span lang="en-US">Fight</span>»,
είπα. Χαμογέλασαν. Έβγαλε ένα προφυλακτικό
από τσάντα της και μου το φόρεσε. Γύρισα
και έπεσα πάνω της. Τέλειωσα πάλι. Μου
βγάλαν το προφυλακτικό και με σκούπισαν.
Έβαλα το βρακί μου, και αυτές τα στρινγκάκια
τους και ξανακάναμε αγκαλί<span lang="el-GR">α</span>.
Είδαμε το τέλος. Ο δολοφόνος ήταν ο ίδιος
ο ήρωας που έψαχνε τον δολοφόνο. Κλασσική
περίπτωση μη έκπληξης. Χτύπησε το κινητό
της Κατερίνας. Αναπάντητη. Το έβγαλε
από τη τσάντα και το κοίταξε.
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Πέρασε η ώρα».
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Σηκώθηκαν και
ντύθηκαν. Ήταν μια πάρα είκοσι. Έβγαλα
220 ευρώ από το παντελόνι και τα έδωσα
στη Λίλιαν. Τα έβαλε στην τσάντα της.
Τους άνοιξα τη πόρτα. Φιληθήκαμε σταυρωτά
και έφυγαν για πάντα από τη ζωή μου.
Άναψα ένα τσιγάρο, έβαλα τα μισοτελειωμένα
ουίσκι τους στο δικό μου ποτήρι και
ήπια μια γουλιά. Δεν σιχαινόμουν.
</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<a href="http://likeanarmadillo.blogspot.gr/2015/10/10.html"><span style="font-size: large;">Πάτα εδώ για Συνέχεια! 10) Μπλε Παπαγάλοι</span></a></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
</div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/09976561098799270570noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8374304492597246968.post-35932484022335670212015-10-01T17:30:00.000+03:002015-10-28T11:24:57.877+02:0010) Μπλε Παπαγάλοι<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh7iwRrh2frlvpSuVNOmmeM2n0fEBfKytY83cu2HzCgikHt-9mlidzmPO8A0kRXywKc2-a5mT6__57oM2Gn6LHd59LRyb2ZiDb66vWu98oRj8kX6PyQUSBTRsRLzxajmNmEU5Emeqf1FB4m/s1600/10%25CE%25B1.png" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="159" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh7iwRrh2frlvpSuVNOmmeM2n0fEBfKytY83cu2HzCgikHt-9mlidzmPO8A0kRXywKc2-a5mT6__57oM2Gn6LHd59LRyb2ZiDb66vWu98oRj8kX6PyQUSBTRsRLzxajmNmEU5Emeqf1FB4m/s200/10%25CE%25B1.png" width="200" /></a></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;"><b><span lang="en-US"><
</span></b><span lang="en-US">Count
</span><span lang="el-GR">Τ</span><span lang="en-US">>
</span><b> </b>Να σε
ρωτήσω Τζούντι. Γιατί οι πουτάνες δεν
φοράνε </span><span style="font-size: large; text-align: left;">γκλίτερ και κάνει να φοράνε
μόνο αντρική κολόνια;</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;"><span lang="el-GR"><</span><span lang="en-US">Judi</span><span lang="el-GR">>
Ανέκδοτο είναι;</span>
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;"><span lang="en-US"><
Count </span><span lang="el-GR">Τ</span><span lang="en-US">>
Όχι</span><span lang="el-GR">,
απλή απορία.</span></span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;"><span lang="el-GR"><</span><span lang="en-US">Judi</span><span lang="el-GR">>
Δεν ξέρω...</span></span></div>
<div align="JUSTIFY" lang="en-US" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;"><b><
</b>Count <span lang="el-GR">Τ</span>>
<span lang="el-GR">Οκ. Σε
πείραξε κανείς σήμερα;</span></span></div>
<div align="JUSTIFY" lang="en-US" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;"><span lang="el-GR"><</span>Judi<span lang="el-GR">>
Α ναι! Μου μίλησε κάποιος στο λεωφορείο.</span></span></div>
<div align="JUSTIFY" lang="en-US" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;"><span lang="el-GR"><</span>Count
<span lang="el-GR">Τ>
Τι σου είπε;</span></span></div>
<div align="JUSTIFY" lang="en-US" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;"><span lang="el-GR"><</span>Judi<span lang="el-GR">>
Χαζομάρες. </span>
</span></div>
<div align="JUSTIFY" lang="en-US" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;"><span lang="el-GR"><</span>Count
<span lang="el-GR">Τ>
Δηλαδή;</span></span></div>
<div align="JUSTIFY" lang="en-US" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;"><span lang="el-GR"><</span>Judi<span lang="el-GR">>
Να με ρώτησε κάτι για το τατουάζ μου.</span></span></div>
<div align="JUSTIFY" lang="en-US" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;"><span lang="el-GR"><</span>Count
<span lang="el-GR">Τ></span>
<span lang="el-GR">Και
μετά; </span>
</span></div>
<div align="JUSTIFY" lang="en-US" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;"><span lang="el-GR"><</span>Judi<span lang="el-GR">>
Τι μετά; </span>
</span></div>
<div align="JUSTIFY" lang="en-US" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;"><span lang="el-GR"><</span>Count
<span lang="el-GR">Τ>
Και μετά φιληθήκατε; </span>
</span></div>
<div align="JUSTIFY" lang="en-US" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;"><span lang="el-GR"><</span>Judi<span lang="el-GR">>
... οχι,.. κατευθείαν πίπα.</span></span></div>
<div align="JUSTIFY" lang="en-US" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;"><span lang="el-GR"><</span>Count
<span lang="el-GR">Τ>
Χαχα! </span>
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;"><<span lang="en-US">Judi</span>>
Που λες, σήμερα θα πάμε να δούμε τους
<span lang="en-US">WJ</span> <span lang="en-US">Joystic</span>.
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Μου έγραψε στο
τσατ η Μάρθα που πλέον το όνομα Τζούντι
το χρησιμοποιούσε παντού. Την έχω
στιγματίσει.
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Χτύπησε το
κουδούνι.</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;"><<span lang="en-US">Count
</span><span lang="el-GR">Τ</span>>
Τζούντι πρέπει να κλείσω θα τα πούμε
μετά.</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;"><<span lang="en-US">Judi</span>>
Τα λέμε μετά.</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;"><br />
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Πριν από κανένα
μισάωρο είχε πάρει τηλέφωνο ο Μάνος
είχε κάτι σοβαρό να μας πει, σε εμένα
και τον Λούη.
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Υποπτευόμουν
ότι: ή θα χώρισε, ή θα έφευγε στο εξωτερικό
για δουλειά ή θα παντρευόταν. Σίγουρα
κάτι από τα τρία θα ήταν. Έξω από το
παράθυρο είχε αρχίζει να πέφτει νωχελικά
το απόγευμα.
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Στη παχύ
ημιδιάφανο τζάμι της πόρτας διέκρινα
τη φιγούρα του Μάνου. Του άνοιξα και
πέρασε μέσα. Έδειχνε προβληματισμένος.
Τον ρώτησα τι έχει και μου είπε να
περιμένω να έρθει και ο Λούης να μας τα
πει μαζί. Έφτιαξε καφέ μόνος του. Σε
κανένα δεκάλεπτο ήρθε και ο Λούης .
Έφτιαξε και αυτός καφέ. Καθίσαμε
αντικριστά σε τρίγωνο στο μικρό σαλονάκι.
Μας ένιωθα μεγάλους και ώριμους. Ανάψαμε
τσιγάρα. Η τηλεόραση έπαιζε στο <span lang="en-US">mute</span>
κάτι ντοκιμαντέρ για δελφίνια.
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;"><br />
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Μαλάκες....»
είπε ο Μάνος και μας κοίταξε μέσα στα
μάτια μια εμένα μια τον Λούη. «Έχω σοβαρά
νέα.»
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Πριν πεις... Να
σας ρωτήσω κάτι; » διέκοψα. «Γιατί οι
πουτάνες φοράνε μόνο αντρικό άρωμα και
ποτέ γκλίτερ;”
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«</span><span style="font-size: large;">Για να μην τα
παίρνουν χαμπάρι οι γυναίκες των
πελατών. Λοιπόν... παντρεύομαι. Είναι έγκυος η
Ναυσικά 2 μηνών».</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Μπράβο ρε
συγχαρητήρια».</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Ευχαριστώ.»</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Θα ήταν ο πρώτος
πολύ κοντινός μου φίλος που θα γινόταν
μπαμπάς. Ξαφνικά ένιωσα ότι ενηλικιωνόμουν
απότομα. Το γεγονός ότι έχω ένα φίλο που
γίνεται πατέρας σημαίνει ότι μπορεί να
μου συμβεί και μένα ανά πάσα στιγμή.
Ό,τι σε περιτριγυρίζει, καλό ή κακό,
είναι πολύ πιθανό να σου συμβεί. Τώρα
πια με αγγίζει στοργικά η πατρότητα. Το
ίδιο είχα νιώσει θυμάμαι όταν στο
δημοτικό είχα ένα φίλο τον Στάθη που
στο διάλειμμα είχε σηκώσει τη μπλούζα
του και μου είχε δείξει ότι είχε βγάλει
τρίχες γύρω από τις ρόγες του. Τρίχες
στο στήθος. Είχα ένα φίλο που είχε τρίχες
στο στήθος, λογικά θα έβγαζα κι εγώ όπου
να 'ναι, ήταν αναπότρεπτο.</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
</div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Και γάμοι και
τέτοια τώρα ε;» ρώτησα.</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Δύσκολα όμως.
Δε βγαίνουν τα λεφτά.»</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Θέλει πολλά
ε;»</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Πολλά; Πάρα
πολλά <span lang="en-US">boys</span>. Δηλαδή να
ζαλίζεσαι.»</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Οι συγγενείς
δε θα βοηθήσουν;».</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Πολύ λίγο.
Θέλει χρήμα. Πολύ χρήμα. Αρχικά πρέπει
να νοικιάσουμε σπίτι. Που θα μένουμε;
Στους γονείς μου; Ή στο σπίτι της Ναυσικάς
με τις δυο συγκάτοικους; Για να νοικιάσεις
ένα σπίτι, με ρεύματα και τα λοιπά, ας
πούμε καμιά 350 ευρώ και δυο ενοίκια που
θέλουν μπροστά ένα χιλιάρικο. Ύστερα
να βάλεις μέσα κανένα ψυγείο, καμιά
κουζίνα και κανένα κρεβάτι, κανένα
τραπέζι και καμιά καρέκλα για αρχή, πάμε
άλλα δυο χιλιάρικα το λιγότερο. Ύστερα
η γέννα η ίδια, θέλει καμιά τρία-τέσσερα
χιλιάρικα. Γιατρούς, τέτοια, κλινικές.
Κάτι βλαστοκύτταρα μου λένε, κάτι τέτοια.
Δηλαδή πάμε στα 7 χιλιάρικα. Και ο γάμος
άλλα τόσα».</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Πάντως είναι
αδικία ρε μαλάκες», συνέχισε<span lang="el-GR">
</span> ο Μάνος και κοίταξε τα δελφίνια στη
τηλεόραση που γλιστρούσαν χαριτωμένα
στα νερά της μεσογείου. «Είναι αδικία
γαμώ τη κοινωνία μου. Να είμαστε δυο
νέοι, να δουλεύουμε σαν τα σκυλιά και
να μη μπορούμε να έχουμε ένα παιδί και
ένα μέρος να μείνουμε. Τι σκατά ζητάμε;»
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;"><br />
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Ήταν μια σκοτεινή
νύχτα Τρίτης. Οι πολίτες <span lang="el-GR">ξάπλωναν</span>
ήσυχοι στα διαμερίσματα τους, σκεπασμένοι
με τα παπλωματά, με σφαλισμένες τις
πόρτες και ονειρευόντουσαν ότι είναι
κάπου άλλου. Μερικά ερωτευμένα γατιά
τσίριζαν που και που ανάμεσα από τους
σιδερένιους κάδους. Άλλοτε σβάρνιζε
υπόκωφα τον άνεμο μια μοτοσυκλέτα από
κάποιο μακρινό μεγάλο δρόμο και πότε-πότε
περνούσε κανένα γκαζωμένο αυτοκίνητο
με ανοιχτά παράθυρα και τέρμα μουσική.
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Ήμασταν μέσα
στο αυτοκίνητο του Μάνου παρκαρισμένοι
με σβηστά τα φώτα σε ένα ημικεντρικό
δρόμο της πόλης. Το ρολόι στο καντράν
με τους φωσφορίζοντες δείκτες έδειχνε
τρεις και πενήντα. Είχαμε βάλει κάτι
παλιά <span lang="en-US">dark</span> <span lang="en-US">wave</span>
που σιγόπαιζαν από τα ηχεία. Ο Μάνος
καθόταν στη θέση του οδηγού, ο Λούης
στου συνοδηγού και εγώ στο μέση της πίσω
θέσης γερμένος κατά μπροστά με τους
αγκώνες στους ώμους των δυο καθισμάτων.
Είχαμε όλοι από μια μπίρα και από ένα
τσιγάρο στο χέρι.
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Είμαστε
έτοιμοι;» ρώτησε ο Λούης.</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Ναι».</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Ναι».</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Λοιπόν»,
απευθύνθηκε ο Μάνος σε μένα, πάνω από
το ώμο του και μου πρότεινε την παλάμη
του. « Δώσε μου το σφυρί».
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Του έδωσα το
παλιό σφυρί με τη ξύλινη λαβή που είχα
αφημένο δίπλα μου στο πίσω κάθισμα. Το
έπιασε και το ζύγισε στα χέρια του.
Ύστερα το άφησε πάνω στα γόνατα του.
Πήρε ένα κόκκινο πανί από την υποδοχή
της πόρτας που ήταν ένα πρώην σκισμένο
μπλουζάκι και το έδεσε προσεχτικά γύρω
από το σίδερο του σφυριού.</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Για να
ανακεφαλαιώσουμε.» Άρχισα να λέω.
«Βγαίνουμε γρήγορα. Σπάμε το τζαμί της
πόρτας. Μπαίνουμε όλοι μέσα. Αρπάζουμε
από δυο κλουβιά ο καθένας και τα πετάμε
στο πορτ παγκάζ και στη πίσω θέση. Βάζουμε
μπρος, και φεύγουμε. Πάμε σπίτι μου. Τα
αφήνουμε. Κοιμόμαστε. Και αύριο πρωί-
πρωί ταξιδεύουμε για Αθήνα να τα
πουλήσουμε».
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Καλά μέχρι
αύριο. Έχουμε καιρό», είπε ο Λούης.</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Τον φακό τον
έχεις;» Ο Λούης άνοιξε το φερμουάρ από
μια τσάντα που είχε περασμένη στον ωμό
του και έβγαλε ένα μακρύ φακό. Πάτησε
το κουμπί και φώτισε το αυτοκίνητο. Τον
ξαναέσβησε.</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Ωραία. Δε
θέλουμε τίποτε άλλο. Φακό έχουμε, σφυρί
έχουμε, σκουφιά φοράμε. Βάζουμε και τα
γάντια και είμαστε εντάξει». Ο Μάνος
κατέβασε μια γερή γουλιά μπίρας. Κούνησε
λίγο το κουτάκι δεξιά αριστερά και
κατέβασε και την τελευταία. «Είστε
σίγουροι ρε μαλάκες;» Συμπλήρωσε.</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Ναι ρε».</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Ναι ρε ξεκόλλα».
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Πάμε», μας
παρότρυνε ο Μάνος και άνοιξε αποφασιστικά
την πόρτα. Βγήκαμε όλοι και ακουμπήσαμε
στο αυτοκίνητο από τη αριστερή μεριά.
Το <span lang="en-US">pet</span> <span lang="en-US">shop</span>
βρισκόταν ακριβώς μπροστά μας. Στην
βιτρίνα είχε κλουβιά το ένα πάνω στο
άλλο με μικρά κουρνιασμένα σκυλάκια
και κουνελάκια.</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Βάλτε τα
γάντια».
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Ο Λούης που
κρατούσε ακόμα το τσιγάρο του, μάγκωσε
το δείκτη του στον αντίχειρα σαν καταπέλτη
και ετοιμάστηκε να το εκσφενδονίσει
στο δρόμο.</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Μη ρε μαλακά
το πετάς εδώ», του ψιθύρισα</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Γιατί ρε μαλακά;
Λες να κάνουν <span lang="en-US">DNA</span> τα
αποτσίγαρα στο δρόμο για πέντε παπαγάλους»,
μου αντί- ψιθύρισε.</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Ξέρω εγώ;»</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Ναι ρε μαλακά.
Και όταν μπούμε μέσα να μη λέμε ονόματα
μπας και τα μάθουν και τα λένε οι παπαγάλοι
και μας προδώσουν».
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Σταματήστε ρε
μαλάκες. Έλα Λούη σβήσε το τσιγάρο στο
αμάξι».
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Καλά, καλά.»
Απάντησε αυτός και άνοιξε την πόρτα του
οδηγού.
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;"><br />
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Το σενάριο ήταν
το εξής. Πριν από κανένα μήνα ο Λούης
είχε πάει με την αδερφή του στο συγκεκριμένο
<span lang="en-US">pet</span> <span lang="en-US">shop</span> για
να αγοράσουν ένα σκυλάκι για δώρο στο
βαφτισιμιό της. Μέσα στο μαγαζί ο Λούης
θαύμαζε τους παπαγάλους και ειδικά έναν
τεράστιο μπλε με μεγάλη ουρά. Ρώτησε
για πλάκα πόσο έχει και ο μαγαζάτορας
του είπε οκτώμισι χιλιάδες ευρώ. Είχε
καμιά έξι- εφτά ακόμη μεγάλους που ο πιο
φθηνός κόστιζε ένα χιλιάρικο. Έτσι,
καθώς πίναμε καφέ προχθές και ψάχναμε
να βρούμε τρόπο να μαζέψουμε λεφτά για
να παντρευτεί ο Μάνος, έπεσε η ιδέα να
κλέψουμε τους παπαγάλους. Ύστερα να
ταξιδέψουμε και να τους πουλήσουμε
μισοτιμής σε <span lang="en-US">pet</span> <span lang="en-US">shop</span>
στην Αθήνα. Θα έπαιρνε ο Μάνος τα οχτώ
χιλιάρικα που χρειαζόταν για το γάμο
και αν περίσσευε τίποτα θα το μοιραζόμουν
εγώ με τον Λούη. Αν μας τσάκωναν θα λέγαμε
ότι είμαστε ακτιβιστές φιλόζωοι και
θέλαμε απλώς να ελευθερώσουμε τα ζώα.
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Είχαμε καιρό
να κλέψουμε κάτι. Τελευταία φορά πρέπει
να ήταν πριν καμιά δεκαπέντε χρόνια.
Ήμασταν πάλι οι τρεις μας. Είχε μπει ο
Μάνος σε ένα ψιλικατζίδικο άρπαξε ένα
σακουλάκι πατατάκια βγήκε έξω και άρχισε
να τρέχει. Ο ιδιοκτήτης τον πήρε στο
κυνήγι. Εγώ με τον Λούη που περιμέναμε
απ’ έξω, αρπάξαμε ένα κεσέ χύμα παγωτό
σοκολάτα παρφέ, και ένα μπουκαλάκι
σιρόπι κεράσι. Ύστερα συναντηθήκαμε
στην αλάνα της γειτονίας, έφερα κουτάλια
από το σπίτι και το φάγαμε όλο. Την άλλη
μέρα και οι δυο τους είχανε βαρυστομαχιάσει,
ξερνούσανε και δε ήρθανε σχολείο, εγώ
δεν είχα πάθει τίποτα.</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;"><br />
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Φορέσαμε όλοι
τα γάντια. Κάναμε να ξεκινήσουμε όταν
από το διπλανό στενό ακούστηκαν βήματα.
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Κοφτέ, κοφτέ»,
έκανα σιγανόφωνα ο Μάνος και έκρυψε το
σφυρί πίσω από την πλάτη του. Από το
στενό ξεπρόβαλε ένας καμπουριαστός
τύπος με βαρύ βήμα. Σήκωσε τα φρύδια και
μας κοίταξε. Όλοι τον αναγνωρίσαμε. Ήταν
ο Ζήσης ο κολλύριος. Τον είχανε βγάλει
έτσι γιατί όταν μιλούσε έφτυνε σάλια.
Καμένος πρεζάκιας. Χαμογέλασε και
περπάτησε προς το μέρος μας.</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Τι λέει τα
τσακάλια;» Είπε μάγκικα και στάθηκε
αντίκρυ μας με τα χέρια στις τσέπες.
Είχε ανάστατο μαλλί, αξύριστο οστεώδες
πρόσωπο και μια γουρουνίσια μύτη λες
και είχε πάει κάποιος από πίσω, είχε
βάλει τα δυο του δάχτυλα στα ρουθούνια
και τα τραβούσε κατά πάνω. Φορούσε μια
μαύρη μακό φόρμα με άσπρη ρίγα από κάτω
και μια ίδια ζακέτα.</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Που είσαι ρε
κολλύριε;» Τον ρώτησα εγώ τάχα αδιάφορα.</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Να εδώ μωρέ»,
απάντησε και μας κοίταξε ερευνητικά.
Έβγαλε το χέρι του λίγο από την τσέπη
και εμφάνισε την άκρη από μια ασημί
καρτέλα.</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Γουστάρετε
κανένα ψυχοφάρμακο; Έχω μια καρτελίτσα
για πούλημα μόνο δυο λείπουν. 25 ευρώ»</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Είπε και
πετάχτηκαν σάλια από το στόμα του.
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Μπα...»
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Έβγαλε ένα
πακέτο τσιγάρα από την άλλη τσέπη. Άναψε
και φύσηξε τον καπνό. Μας ξανακοίταξε.
Ψαχούλευε με τα μάτια του τις προθέσεις
μας.
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Τι λέει, γιατί
αράζετε εδώ πέρα; Έχετε κανένα τσιγάρο
και μου το κρύβεται;» Ρώτησε και έκανε
να δει πίσω από το χέρι του Μάνου που
έκρυβε το σφυρί.
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Ρε κολλύριε.
Κάν΄ τηνα να πούμε. Τι θες τώρα βραδιάτικα;
Ξεκόλλα φύγε από εδώ».</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Σιγά ρε Λούη.
Τι σας έκανα;»
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Κολλύριε. Άντε
μαλάκα. Δεν έχω όρεξη. Ξεκόλλα.»</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Κλέβεται κανένα
αυτοκίνητο ρε;»</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Ρε μαλακά δικό
μου είναι το αυτοκίνητο. Άντε φύγε», του
απάντησε ο Μάνος.</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Καλά... Τι ήθελα
να πω. Α.... Παίζει κανένα πεντάευρω ρε.
Έπαθα λάστιχο με το μηχανάκι και...έμεινα
από βενζίνη και δεν έχω να το φτιάξω».</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Του έδωσα ένα
ευρώ. Άνοιξε την παλάμη του και το
κοίταξε.</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Κανένα
πενταευράκι δε παίζει;»</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Ρε...» τον
απείλησε με το βλέμμα ο Λούης.</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Ναι...ναι. Οκ.
Τα λέμε.» Έφυγε καμπουριαστός από την
άλλη κατεύθυνση κλότσησε ένα τσίγκινο
κουτάκι που βρέθηκε στο δρόμο του, αυτό
κατρακύλησε στις πλάκες του πεζοδρομίου
αφήνοντας την επαναλαμβανόμενη ηχώ του
στους τοίχους των πάρκινκ και των
πολυκατοικιών. Άνοιξα την πίσω πόρτα .</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Ελάτε μπείτε
μέσα». Έκανα στους άλλους.
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Άκυρο».</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Ναι», συμφώνησε
ο Λούης. Καθίσαμε στο αμάξι όπως πριν.
Ο Μάνος σούφρωνε τα χείλη του και έτριβε
με τα δάχτυλα του το καουτσουκένιο
τιμόνι .
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Αυτός ρε είναι
ρουφιάνος. Δε θυμάστε που τον είχανε
πιάσει με τετρακόσια γραμμάρια. Μετά
από αυτό, τον έχουν να τους λέει τι
γίνεται από εδώ κι από εκεί. Αν μάθει
ότι έγινε τίποτα εδώ στη γειτονιά θα
μας καρφώσει με τη μια».</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Ναι», συμφώνησε
ο Λούης</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Εντάξει, αν το
μάθει παίζει. Άλλα... που να το μάθει.
Είναι και καμένος αυτός».</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Για κάτι τέτοια
δεν είναι καμένος. Όλα τα ξέρει».</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Γαμήστε το»,
έκανε ο Μάνος. «Δε το διακινδυνεύουμε».
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Πάμε ρε, πάμε»,
είπε ο Λούης. «Πάμε να πάρουμε καμιά
μπίρα και πάμε σπίτι σου. Πάμε να δούμε
τι θα κάνουμε.»</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Ο Μάνος έβαλε
μπρος.
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Δεν είμαστε
για τέτοιες μαλακίες», μουρμούρισε,
άνοιξε στο τέρμα το ηχοσύστημα και
ξεκινήσαμε. Το τραγούδι έλεγε για το
κέντρο της πόλης που όλοι οι δρόμοι
συναντιούνται και περιμένουν εσένα.
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;"><br />
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Την Παρασκευή
βρεθήκαμε κοντά στις ράγες του τρένου,
παρκαρισμένοι στις νυχτερινές σκιές
μια γέφυρας. Απέναντι μας κάτω από το
νέον βρισκόταν η παμπ «Φλόριντα». Ένα
μισοκωλόμπαρο - μισοφρουτάκια. Μπροστά
μας ήταν ένας φαρδύς δρόμος που οδηγούσε
έξω από την πόλη στην εθνική. Στα διπλανά
στενά είχε μουντζουρωμένα μηχανουργεία,
συνέργεια, βουλκανιζατέρ και αποθήκες
με ανταλλακτικά. Το ένα κολλητά δίπλα
στο άλλο με μεγάλες σιδερένιες πόρτες
δεμένες με λουκέτα και αλυσίδες. Μέχρι
το απόγευμα αυτή η γειτονιά έσφυζε από
ζωή, με τους μηχανικούς και τους βοηθούς
τους να δουλεύουν σκληρά, ντυμένοι με
τις μπλε ή κόκκινες τιραντέ φόρμες
εργασίας. Ύστερα έψηναν λουκάνικα στις
σχάρες και τρώγανε με τα μαυρισμένα
νυχιά τους, πίνοντας τσίπουρο και
γελώντας βαριά. Μετά από το απόγευμα
δεν ακουγόταν τίποτα. Όλοι έφευγαν και
το μόνο που έμενε ήταν η παμπ Φλόριντα
πίσω από τα φιμέ τζάμια και το νέον με
τα λεπτή μονοκοντυλιά με τα καλλιτεχνικά
γράμματα στην επιγραφή.</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Η παμπ ανήκε
στο γνωστό κύριο Μάκη. Είχε παλιά μαγαζί
με ηλεκτρονικά σε μια κοντινή γειτονιά
μας όπου πηγαίναμε και παίζαμε. Ύστερα
πήρε το Φλόριντα. Άλλοι λέγανε ότι το
είχε κερδίσει στα ζάρια άλλοι ότι το
είχε αγοράσει.
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Ο πατέρας του
Λούη ερχόταν αρκετά συχνά εδώ και είχε
φάει μια περιούσια. Καθόταν, έχωνε λεφτά
στα φρούτα και χούφτωνε στο διπλανό
σκαμπό μια κοπέλα που κάθε μισάωρο της
κερνούσε και ένα σπέσιαλ νερωμένο
ουίσκι. Αυτή, άπλα έπρεπε να υπάρχει
εκεί, να στεναχωριέται αν χάνει ο πατέρας
του Λούη, να χαίρεται αν κερδίζει και
να έχει ελαφρά ανοιχτά τα μπούτια με το
χοντρό καλσόν για να νιώθει όσο λιγότερο
τα δάχτυλα του εκάστοτε πελάτη στα
εσωτερικά τον ποδιών της. Ο Λούης ερχόταν
συχνά εδώ με εντολές της μάνας του για
να μαζέψει τον πάτερα του και πολλές
φορές αναγκαζόταν να τον τραβάει με το
ζόρι.
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Το κόλπο ήταν
το εξής. Κάθε Παρασκευή το μαγαζί γέμιζε
και έβγαζε πολλά λεφτά. Ίσως και δεκα
χιλιάρικα σε μια νύχτα από ότι υπολόγιζε
ο Λούης. Καθώς περίμενε τον πάτερα του,
είχε δει τον ιδιοκτήτη στο κλείσιμο
αρκετές φορές να μετράει τα λεφτά. Ο
Μάκης έκλεινε το μαγαζί κατά τις τρεις
μίση- τέσσερις. Ύστερα έφευγε συνήθως
με το αμάξι του που ήταν παρκαρισμένο
ακριβώς απέξω. Εμείς θα περιμέναμε κοντά
εκεί και μόλις έβγαινε θα του την πέφταμε
θα τον ρίχναμε κάτω θα του περνάμε τα
λεφτά που τα έβαζε σε μια δερμάτινη
μπανάνα περασμένη στον ωμό και θα φεύγαμε
με το αμάξι.
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Άπλα θα πάρουμε
τα λεφτά που έχει χάσει ο πατέρας μου»,
έλεγε ο Λούης. « Μη σας πω ότι έχει χάσει
και περισσότερα εκεί μέσα.»</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Σήμερα δε θα
κάναμε τίποτα. Απλά ήρθαμε να
παρακολουθήσουμε και να επιβεβαιώσουμε
τι ώρα βγαίνει, με ποιον βγαίνει, και τι
κινήσεις κάνει; Θα ερχόμασταν την επομένη
Παρασκευή να τελειώσουμε τη δουλειά.</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;"><br />
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Γιατί να είμαστε
φτωχοί ρε μαλάκες;» Αναρωτήθηκε ρητορικά
ο Λούης.</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Γιατί έτσι
γεννηθήκαμε φίλε».
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Στο αυτοκίνητο
ο Μάνος είχε βάλει σιγανά μια νέο-αλτέρνατιβ
μπάντα με ελαφρές παραμορφώσεις και
τσιριχτές φωνές που είχε πέτυχε στο
ιντερνέτ και προσπαθούσε να μας πείσει
ότι ήταν καλοί. Από πάνω μας ακουγόταν
τα αυτοκίνητα και οι νταλίκες που
διέσχιζαν τη γέφυρα με ταχύτητα.</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Έτσι γεννηθήκαμε»,
επανέλαβε ο Λούης τα λογία μου. «Ρε
μαλακά αν το σκεφτείς όλοι συμμαθητές,
γειτονόπουλα , όλοι οι γνωστοί είναι
φτωχοί. Κανένας δε ξέφυγε. Ή κωλοδουλειές
θα έχουν ή θα είναι άνεργοι ή θα έχουν
καεί από τα ναρκωτικά.»</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Τα έχουμε
ξαναπεί αυτά ρε», έκανε ο Μάνος. «Αφού
έτσι είναι, δεν αλλάζει τίποτα. Εμένα
μου αρέσει καμιά φορά που στη τηλεόραση
ακούς για αυτούς τους αυτοδημιούργητους.
Που ξεκίνησαν με ένα πλοίο, και μετά
κάνανε ολόκληρο στόλο. Και που το βρήκες
ρε μεγάλε το πλοίο; Εγώ γιατί δεν έχω
πλοίο για να γίνω αυτοδημιούργητος; Ή
τον άλλον που παρόλο που ήταν από γνωστή
οικογένεια τα κατάφερε μόνος του χωρίς
καμιά βοήθεια. Σε ποιον τα πουλάνε αυτά
ρε;»</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Έτσι είναι.»
Επιβεβαίωσα εγώ. «Όπα, ανοίγει η πόρτα.»</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Μέσα από το
Φλόριντα βγήκαν καμιά έξι-εφτά άτομα
παραπατώντας, οι περισσότεροι με φόρμες
μηχανικών.</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Να! Τους έδιωξε.
Τώρα στα κοντά θα κλείσει», είπε ο Λούης
και πάτησε ένα τυχαίο κουμπί στο κινητό
του που το κρατούσε στο χέρι. Η οθόνη
του φώτισε. « Τρεις και σαράντα τρεις
είναι. Για να δούμε τι ώρα θα βγει ο
Μάκης.»
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Τώρα μου ήρθε
αυτό.» Έκανε ο Μάνος. «Ξέρετε ποια είναι
η μεγαλύτερη διάφορα πλουσίων και
φτωχών. Είναι οι ευκαιρίες. Ο πλούσιος
έχει πολλές ευκαιρίες. Ανοίγει μια
δουλειά δε πάει καλά, χάνει λεφτά, και
τα καλύπτει ο μπαμπάς του. Ανοίγει μια
δεύτερη τα ίδια, ανοίγει μια τρίτη τα
ίδια , αλλά κάποτε πετυχαίνει και αυτό
ήταν. Όλοι τον θαυμάζουν ως επιτυχημένο.
Ενώ ο φτωχός τι κάνει... έχει το πολύ μια
ευκαιρία, και αν δε πάει καλά τρώει μια
στο κεφάλι και πάρτον κάτω. Δε
ξανασηκώνεται».
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
</div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Άναψαν τα κόκκινα
φώτα πριν από τις γραμμές του τρένου,
οι ριγέ ασπροκόκκινες σηκωμένες μπάρες
που έμοιαζαν με υπερμεγέθη καλαμάκια
του φραπέ άρχισαν να χαμηλώνουν αργά-
αργά. Σταμάτησαν μερικά αυτοκίνητα στις
όχθες από τις ράγες. Ένα επιβατικό τρένο
φουλαρισμένο με γκραφίτι πέρασε με
δύναμη.
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Οπς! Νάτες και
οι κοπελίτσες.»
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Κοιτάξαμε όλοι
στο μαγαζί. Τρεις κοπέλες με κοντές
φουστίτσες, βγήκαν από το μαγαζί, κλείσανε
την πόρτα και κατευθύνθηκαν με τα πόδια
στο στενό.
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Θα πηγαίνουν
να πάρουνε ταξί στον κεντρικό μάλλον.
Οπού να ναι θα βγει και ο Μάκης».</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Οι μπάρες ξανά
ανέβηκαν αργά-αργά και τα αυτοκίνητα
ξεκίνησαν.</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Μαλακία είναι
αυτό που ακούμε ρε Μάνο» του είπα.</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Όχι ρε καλό
είναι. Άκου μπασάκι ωραίο που έχει.»
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Ναι ρε...με όλα
αυτά τα ηλεκτρονικά μπλιμπλίκια....»
Συμφώνησε με μένα ο Λούης. «Σα τερματισμός
σε <span lang="en-US">tv</span> <span lang="en-US">game</span>
μοιάζει.»
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Που να ξέρετε
από μουσική εσείς».</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;"><br />
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Ένα τζιπάκι
φρέναρε μπροστά μας ανέβηκε το κράσπεδο
και σταμάτησε δίπλα μας στα τρία- τέσσερα
μέτρα κάτω από τη γέφυρα. Έσβησε τη
μηχανή. Άνοιξε η πόρτα του οδηγού και
εμφανίστηκε ένας καράφλας με κοστουμάκι
και γραβάτα. Όλοι παρακολουθούσαμε τις
κινήσεις του. Κατευθύνθηκε φάτσα στη
τεραστία σαν αναποδογυρισμένο άλφα,
τσιμεντένια κολόνα της γέφυρας σταμάτησε
ξεκούμπωσε το φερμουάρ του παντελονιού
και άρχισε να κατουράει. Το τίναξε
κάμποση ώρα, κουμπώθηκε, ξαναμπήκε στο
αυτοκίνητο, έβαλε μπρος και έφυγε.</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Ο Μάκης!» είπα
και γυρίσαμε όλοι το βλέμμα μας προς το
Φλόριντα. Ήταν ο Μάκης με το χαρακτηριστικό
τσιγκελωτό μουστακάκι του, φορώντας
ένα τζιν παντελόνι και ένα φουσκωτό
ανοιχτόχρωμο μπουφάν από πάνω. Άρχισε
να κλειδώνει την πόρτα. Δίπλα του περίμενε
μια πλατινέ ξανθιά με ένα μαύρο παλτό.
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Βλέπετε
τσαντάκι;»
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Δε ξέρω ρε δε
μπορώ να ξεχωρίσω από εδώ».
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Σαν κάτι να
βλέπω», είπε ο Λούης και ζάρωσε τα μάτια
του.</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Ο Μάκης πάτησε
το συναγερμό στα κλειδιά και αναβόσβησαν
στιγμιαία τα φλας από ένα καμπριολέ
αυτοκίνητο μπροστά στο πεζοδρόμιο του
μαγαζιού. Μπήκανε μέσα με τη γκόμενα.
Έβαλε μπρος, άναψαν τα φώτα και φύγαν.
Ο Μάνος πάτησε το κινητό του. «Τέσσερις
και επτά λεπτά. Πάμε τώρα να πιούμε
κανένα ποτάκι;»
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Πάμε», συμφώνησε
ο Λούης «Θέλω να δω κι εκείνη τη γκόμενα
που γνώρισα».</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Ποια ρε, εκείνο
το μπάζο;»</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Δεν ήταν μπάζο
ρε».</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Εγώ δεν την
είδα πως είναι», είπα.
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Δε βλέπετε η
γκόμενα...» Έκανε ο Μάνος.</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Καλά ρε Λούη,
γιατί μου έλεγες ότι είναι καλή;» Ρώτησα</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Ε, καλή εντάξει.
Δεν είναι μπάζο ρε», απολογήθηκε ο Λούης
κοιτώντας τον Μάνο.</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Τρελόμπαζο
λέμε», επέμεινε ο Μάνος.</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Ρε μαλάκα...
εντάξει είναι λίγο ασχημούλα σιγά. Και
να σου πω και το άλλο, με τις όμορφες
όλοι πηγαίνουν, μόνο όμως οι πραγματικοί
άντρες πηγαίνουν με τις άσχημες».
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
</div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;"><br />
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Την Κυριακή
μετά από δυο μέρες, καθώς είχα ξυπνήσει
και έπαιζα ένα καινούργιο δωρεάν<span lang="el-GR">
διαδικτυακό παιχνίδι ρόλων</span>, χτύπησε
το τηλέφωνο. Ήταν ο Λούης.</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Έλα».</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Έχω τέλεια
νέα».</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Για πες».</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Με πήρε ο Μάνος
και μου είπε να πάρω να στο πω. Εμφανίστηκε
λέει ένας θείος της Ναυσικάς από Καναδά,
αδερφός του πατέρας της, που έχει
τέσσερα-πέντε εστιατόρια. Έμαθε για το
γάμο, και για την οικονομική στενότητα,
και θα στείλει δέκα χιλιάρικα, γιατί
λέει της το είχε υποσχεθεί στη κηδεία
του πάτερα της».</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Τι λες ρε;»</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Ναι».</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Απίστευτο».</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Γάμησέ τα.
Άκυρο το Φλόριντα.»</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Ναι ρε μπράβο.
Τέλος πάντων. Τι λέει θα έρθεις για
κανένα καφέ;»</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Μπα θα κάτσω
να δω καμιά ταινία».</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;"><br />
</span></div>
<br />
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Γύρισα στο
παιχνίδι μου. Αυτά τα <span lang="en-US">free</span>
παιχνίδια ρολων στο ίντερνετ χωρίς
συνδρομή είναι άπατη. Είναι τάχα <span lang="el-GR">τσάμπα</span>
και αν δεν αγοράσεις αντικείμενα με
αληθινά λεφτά σε σπάνε όλοι στο ξύλο,
σου δίνουν μια και δε ξανασηκώνεσαι. </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"><a href="http://likeanarmadillo.blogspot.gr/2015/10/11.html">Πάτα εδώ για Συνέχεια! 11) Στο Πανεπιστήμιο</a></span></div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/09976561098799270570noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8374304492597246968.post-27000470535913696832015-10-01T17:00:00.000+03:002015-11-04T11:38:09.953+02:0011) Στο Πανεπιστήμιο<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjD1-2yopeRAFqIyEtqoltYPh5Gsw_mG20ARmF3skgWexN6pftbdCmtcMAAFi3-UaATUTmYjOJJ0H-CqLqp9c12GHEledYACLJguyh3FDzXUQixXZRv2pKq9bJKs9ZldE6b9HftJGbDY02E/s1600/11%25CE%25B1.png" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="159" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjD1-2yopeRAFqIyEtqoltYPh5Gsw_mG20ARmF3skgWexN6pftbdCmtcMAAFi3-UaATUTmYjOJJ0H-CqLqp9c12GHEledYACLJguyh3FDzXUQixXZRv2pKq9bJKs9ZldE6b9HftJGbDY02E/s200/11%25CE%25B1.png" width="200" /></a></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Διάβαζα ένα
βιβλίο αραχτός στο γραφείο όταν μπήκε
ο Σωτήρης, ο συνομήλικος δουλευταράς,
συνάδελφος.
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Ήρθα να πάρω
κόλλες Α4», με πληροφόρησε. Ύστερα στάθηκε
σαν <span lang="el-GR">καλόγερος</span> που κρεμάμε
τα παλτά και με παρατηρούσε που διάβαζα.
Τον κοίταξα με την άκρη του ματιού μου.
Αν φορούσα ένα καπέλο καβουράκι, θα το
έβγαζα από το κεφάλι μου, θα το ζύγιζα
στο χέρι μου, και θα το εκσφενδόνιζα
με ένα στριφογυριστό τεχνικό τρόπο ώστε
να σταθεί κατευθείαν στο αυτί του. Είμαι
σίγουρος ότι σκεφτόταν να με επιπλήξει
που η εταιρία με πληρώνει και εγώ κάθομαι
και διαβάζω βιβλία.
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Τελικά ρώτησε:</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Τι διαβάζεις;»
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Ανατολικά της
Εδέμ», του έδειξα το εξώφυλλο.
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Α...»</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Το έχεις
διαβάσει;»</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Ναι... παλιά»,
είπε.
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Που σημαίνει
ότι το έχω ακουστά το βιβλίο, αλλά για
να μη φανώ χαζός και για να μη με ρωτήσει
κανείς τι λέει. Διατείνομαι ότι το έχω
διαβάσει παλιά. Ακούστηκε η φωνή του
διευθυντή από το διάδρομο και κατάλαβα
ότι κάπου θέλει να με στείλει.</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Συγγνώμη λίγο»,
απευθύνθηκα ευγενικά στον Σωτήρη και
κατευθύνθηκα στο γραφείο του διευθυντή.</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Φυσικά, φυσικά»,
απάντησε ο Σωτήρης το ίδιο ευπροσήγορα
πίσω από την πλάτη μου, όπως συνήθιζε.</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Θα πας με το
μηχανάκι μέχρι το πανεπιστήμιο να δώσεις
αυτά τα έγγραφα ε;» Με πρόσταξε ο
διευθυντής βάζοντας και ένα ερωτηματικό
<i>“ε”</i> τη τελευταία στιγμή.</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Μάλιστα», τον
πλησίασα και πήρα από τα χέρια του τρεις
φακέλους στο χρώμα του ίκτερου.
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Με ευχαρίστησε.</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Είναι ωραίο να
σου λέει ευχαριστώ ο διευθυντής, σε
κάνει να νιώθεις ότι δε του έχεις καμιά
υποχρέωση, ακόμα και αν είναι αυτός που
σου πληρώνει το ψωμι και την μπίρα.
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Κώστα!» Φώναξε
καθώς πήγα να κατέβω το πρώτο σκαλί. Το
ήξερα ότι φωνάζει εμένα. Όταν είχε πολλά
στο κεφάλι του με φωνάζει με τον γνωστό
του τόνο αλλά με ότι να ΄ναι όνομα. Ίσως
το κάνει και επίτηδες για να μην ξεχνάω
ότι δεν είμαι και κανένα σημαντικό
πρόσωπο.
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Ναι», αντιφώναξα
και γύρισα στο γραφείο του.</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Κοίταξε τα χέρια
μου. «Ναι. Τρεις φακέλους σου έδωσα
έτσι;»</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Ναι»</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Καλά, πήγαινε-
πήγαινε», με μάλωσε.
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;"><br />
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Στρίμωξα τους
τρεις φακέλους μέσα στο μπουφάν μου για
να μη μου πέσουν. Κουμπώθηκα μέχρι πάνω,
και ξεκίνησα για τα πανεπιστήμια. Στο
δρόμο έδωσα τέρμα γκάζια στο παπί έτσι
για να ξεχαστώ. Στην πραγματικότητα δε
ξεχάστηκα αλλά σκεφτόμουν αυτό που μου
έτυχε εχθές. Αργά το βράδυ μου ήρθε όρεξη
να φάω πατατάκια. Τώρα που δουλεύω και
έχω λεφτά κάνω κάτι τέτοια. Τρώω πατατάκια
ή όταν γυρνάω χαράματα αγοράζω μπουγάτσα
και γάλα κακάο, ή ίσως κάποιο απόγευμα
να μπω σε ένα άσχετο μπαρ και να παραγγείλω
ένα ποτήρι ουίσκι. Κάνω μεγάλη ζωή
δηλαδή. Εχθές το βράδυ είχα βγει να πάρω
πατατάκια, μου άρεσε η ατμόσφαιρα και
θέλησα να περπατήσω λίγο, να το δω και
σαν βόλτα, έτσι δεν σταμάτησα στον πρώτο
παντοπώλη που πηγαίνω ως συνήθως αλλά
σε έναν άλλο σε μεγαλύτερη απόσταση.
Ψώνισα και καθώς γυρνούσα, συνάντησα
τον δικό μου παντοπώλη. Αυτός κάρφωσε
το βλέμμα του στην ναύλον σακούλα μου
με μίζερο βλέμμα. Με χαιρέτησε. Γενικά
δε λέγαμε παραπάνω από ένα γεια αλλά
φαινόταν πικραμένος σαν να τον απάτησα,
λες και η σχέση μας ποτέ δε θα είναι η
ίδια ξανά. Θα πάω να ψωνίσω από αυτόν
σήμερα για να μη μου στεναχωριέται.
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Έφτασα μετά από
κανένα εικοσάλεπτο στα πανεπιστήμια.
Πέρα δώθε τριγυρνούσαν φοιτητές. Πριν
την είσοδο μου μοίρασαν κάθε λογής
φυλλάδιο. Τα αρνήθηκα όλα αν και δε
πρέπει, αλλά από το να τα πετάω καλύτερα
να τα αρνηθώ. Αυτό κανονικά θα έπρεπε
να το εφαρμόζω σε όλες τις εκφάνσεις
της ζωής. Πέρασα τη μεγάλη πύλη του
πανεπιστήμιου.
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Το γραφείο που
έπρεπε να επισκεφτώ ήταν στον έκτο.
Βρήκα το ασανσέρ κρυμμένο ανάμεσα σε
άφησες για φοιτητικά πάρτι στα καλύτερα
μπουζουκτζίδικα ή προτροπές σε πορείες.
Περίμενα το ασανσέρ, είχε δύο κουμπιά,
ένα με ένα βέλος που έδειχνε πάνω, και
ένα που έδειχνε κάτω. Μέσα στην οθονίτσα
ο θάλαμος φαινόταν να είναι στον 3<sup>ο</sup>
. Αισθάνθηκα μια κοπέλα να στέκεται
δίπλα μου. Σήκωσε το χέρι της και άρχισε
να πατάει το κουμπί με το κάτω βέλος.
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Που πηγαίνετε
;» ρώτησα ευγενικά.</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Στο φιλολογικό
στον 5<sup>ο</sup>»</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Τότε πρέπει
να πατήσετε το κουμπί με το πάνω βέλος.
Τα κουμπιά λειτουργούν ως να είμαστε
εμείς τα υποκείμενα και όχι ο θάλαμος»</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Το σκέφτηκε
λίγο, μετά πέταξε ένα: «Μάλιστα..», και
πάτησε μια φορά το πάνω κουμπί.
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Περάσαμε μέσα
στο θάλαμο. Την κοίταξα. Ήταν λεπτή,
σκουροκάστανη με ίσια άβαφτα μαλλιά
με μια φυσική χωρίστρα στη μέση. Είχε
λεπτή μύτη, μαυρισμένο δέρμα και εξωτικά
πράσινα μάτια. Πάτησα το <span lang="en-US">V</span>
για αυτήν και το <span lang="en-US">VI</span> για
μένα. Κοιταχτήκαμε καθώς ο ανελκυστήρας
ετοιμαζόταν να μας εκτοξεύσει μακριά
από τη γη ώστε συνεχίσουμε την πανσπερμία,
τρακέρνοντας σε άλλους πλανήτες στην
αιωνιότητα της συγκεκριμένης προσομοίωσης
σύμπαντος.</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Μου χαμογέλασε.
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Φιλοσοφία
σπουδάζεις;» Πήρε την πρωτοβουλία να
με ρωτήσει.</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Όχι», απάντησα
ανταποδίδοντας το χαμόγελο.</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Θα μπορούσες»,
είπε.</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Για να πω την
αλήθεια. Έχω κάνει κάτι εξάμηνα».</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Σπουδάζεις
εδώ;»</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Όχι ήρθα να
δώσω κάτι χαρτιά στη γραμματεία του
ιστορικού».</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Στον 6ο είναι.
Έχει πολλά γραφεία. Ξέρεις που να πας;»</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Όχι ακριβώς.».</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Θα σου δείξω
εγώ», μου ξαναχαμογέλασε.</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Η πόρτα άνοιξε
στον πέμπτο.
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Από εδώ. Έλα
πάμε με τις σκάλες. Ένας όροφος είναι».
Περπάτησε μπροστά μου. Φυσικά όποιον
αρσενικό ανθρωπίδα και να έπαιρνες στο
πέρας της ιστορίας, από τον αυστραλοπίθηκο
μέχρι τον χαιδελμπεργκένσις όλοι θα
κοιτούσαν τον κώλο της. Έτσι έκανα κι
εγώ. Αυτή, όπως και όλες οι αντίστοιχες
θηλυκές προγονοί της, το ήξερε ότι
κοιτούσα. Είχε ωραίο κώλο. Θα προσπαθούσα
να την παρασύρω μέσα σε κανένα σπήλαιο
ή πίσω από τίποτα θάμνους. Θα τις χάριζα
λεπτά ξυλαράκια βουτηγμένα στο μεδούλι
για να πάρουμε πρωτεΐνες που θα ανέπτυσαν
τον εγκέφαλο μας μέχρι εκεί που δεν
πάει, και μετά θα ενωνόμασταν. Θα
ενωνόμασταν ξαπλωμένοι στη σπηλιά μας,
τυλιγμένοι μέσα στις γούνες κάποιου
άτυχου σέιμπερτουθ. Ύστερα από μερικούς
μήνες θα έβγαινα με τα άλλα δορυφόρα
αρσενικά να κυνηγάω μαμούθ για να ταΐσω
το παιδί μας. Έτσι πάει.
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Ανεβαίνοντας
τις φαρδιές μαρμαρένιες σκάλες πήγα
δίπλα της.</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Εσύ εδώ
σπουδάζεις;»</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Όχι. Δηλαδή
σπούδαζα εδώ δίπλα στο άλλο κτήριο
Οικονομικά. Άλλα ο πατέρας μου είναι ο
πρόεδρος εδώ της σχολής. Ήρθα να του
δώσω κάτι».</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Ωραία», είπα
και πέρασαν από το μυαλό μου δείπνα
καταξιωμένων διανοουμένων, ιδιωτικά
σχολεία, ταξίδια στο εξωτερικό,
αυτοκινητάρες, βίλες και εξοχικά με
γκαζόν.</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Να εδώ είναι»,
έδειξε μια ανοιχτή πόρτα με τρεις-τέσσερις
φοιτητές που περίμεναν στη σειρά.</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Την ευχαρίστησα,
μου χαμογέλασε και έφυγε έτσι άπλα
καταστρέφοντας το μέλλον της ανθρωπότητας.
Το μέλλον του χόμο σάπιενς. Του χόμο
σάπιενς που είναι το σημαντικότερο
είδος στον πλανήτη μας , σύμφωνα πάντα
με τον ίδιο.
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Προσπέρασα
πλαγιοπατώντας τους βρομοφοιτητές και
έδωσα τους φακέλους σε μια κυριούλα
μέσα στο γραφείο. Δεν ξέρω γιατί μισώ
τους φοιτητές. Ίσως επειδή δε χρειάζεται
να δουλεύουν. Ή ίσως επειδή είναι πολύ
νέοι, συναναστρέφονται με πολύ νέους,
ανταλλάσσουν χάδια στα νεανικά τους
σώματα, παίζουν κάτι παιχνίδια που
βάζουν κάτι ηλίθια χαρτάκια στο μέτωπο
τους προσπαθώντας να βρουν ποιος είναι
ο άλλος και δεν έχουν άλλες σκοτούρες
στο κεφάλι τους εκτός από αυτά τα
χαρτάκια.</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Αποφάσισα να
κατέβω από τις γλιστερές μαρμάρινες
σκάλες του κτηρίου και στον 1<sup>ο</sup>
όροφο εντόπισα την βιβλιοθήκη. Μου είχε
γεννηθεί μια απορία όση ώρα κατέβαινα.
Ποιο είναι το γενεαλογικό δέντρο του
ανθρώπου; Κάπου είχα ακούσει λέει... ότι
δεν έχουμε αποδείξεις ότι ο σάπιενς που
είμαστε εμείς, προέρχεται πραγματικά
από τον πίθηκο. Ο νεαντερντάλις ναι,
αλλά για τον σάπιενς δεν έχουμε απτές
αποδείξεις. Μπήκα στη βιβλιοθήκη. Ήταν
αρκετά μεγάλη, ντυμένη παντού με
σκουρόχρωμο ξύλο όπως άλλωστε θα έπρεπε
να είναι μια βιβλιοθήκη. Διάφοροι νέοι
έψαχναν βιβλία και άλλοι καθόταν σε
άνετες καρεκλίτσες και μελετούσαν με
ανοιγμένα τρία- τρία τα βιβλία μπροστά
τους και ένα τετράδιο για να σημειώνουν.
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Βρήκα ένα
καινούργιο βιβλίο για την εξέλιξη του
ανθρώπου και κάθισα κι εγώ σε μια
καρεκλίτσα. Κάπου στο μέσο είχε ένα
δεντρόμορφο σχεδιάγραμμα. Από κάτω
εξηγούσε ότι αν και δεν είναι εντελώς
σίγουρο, ο μακρινότερος μας προγονός
βρέθηκε στο Τσαντ της Αφρικής, λέγετε
Σαχελάνθρωπος Τσαντένσις και έζησε
πριν έξι εκατομμύρια χρόνια. Για να έχει
μέσα τη λέξη άνθρωπος μάλλον δικός μας
είναι. Θα μπορούσα να κάθομαι όλη τη
μέρα να διαβάζω για τη φυσική ιστορία
αν δεν έπρεπε να γυρίσω στη δουλειά και
αν δεν έβλεπα την κόρη του καθηγητή να
μπαίνει κι αυτή στη βιβλιοθήκη. Φάνηκε
να χάρηκε πολύ που με ξαναείδε και ας
είχε περάσει μόνο μισή ώρα από την πρώτη
μας συνάντηση. Της πρότεινα να πάμε
κάπου απέναντι από τα πανεπιστήμια για
καφέ. Δεν προτείνω γενικά σε κοπέλες να
πηγαίνουμε για καφέ. Μοιάζει κάπως
ντεμοντέ. Προτιμώ να γνωρίζεσαι κάπου
μια νύχτα και άπλα να πηγαίνεις να το
κάνεις. Χωρίς καφέδες, ραντεβού και
τέτοια. Η συγκεκριμένη βεβαία μου έβγαλε
μια οικειότητα. Ήξερα γιατί. Μου θύμιζε
μια παλιά μου γκόμενα όταν ήμουν 19. Της
έμοιαζε πολύ, και όταν μια κοπέλα που
γνωρίζεις μοιάζει πολύ με μια που ήσουν
παλιά, αποκτάς ξαφνικά μια ασυνείδητη
αυτοπεποίθηση. Λες με το μικρο σου το
μυαλό, για να με ήθελε εκείνη, θα με θέλει
και αυτή. Δεν μπορεί να μη με θέλει. Μα
είναι λογικό αφού μοιάζουν. Ορμάς έτσι
απροκάλυπτα και όλη αυτή η λανθασμένη
αυτοπεποίθηση κάμπτει της αντιστάσεις.
Σκέφτεται αυτή, «Για να έχει αυτός τέτοια
αυτοπεποίθηση θα είναι κάποιος
καταπληκτικός τύπος». Βεβαία αυτό είναι
πολύ πιθανό να σε οδηγεί συνεχεία στου
ίδιου στυλ γυναίκες και να έχεις γνωστούς
και φίλους να σε κοροϊδεύουν ότι τα
φτιάχνεις συνεχεία με την ίδιο θηλυκό
που απλά έχει διαφορετικό όνομα. Αλλά
τι σημασία έχουν τα ονόματα στα πρωτόγονα
μυαλά μας.
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;"><br />
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Καθίσαμε για
καφέ κάτω από μια κοκκινόασπρη ριγέ
ομπρέλα, ήταν 31 χρονών. Την λέγανε χόμο
σάπιενς- σάπιενς Λία και μετά από καμιά
εικοσαριά μέρες, έφερε σπίτι μου τα
πέτρινα εργαλεία της, την οδοντόβουρτσα,
τα καλλυντικά, τις παντοφλίτσες, το
νυχτικό της, μερικά ρούχα κι ένα παλιό,
πανέμορφο ξύλινο βιολί σε μια σκληρή,
δερμάτινη θήκη. Τα φτιάξαμε που λένε.
</span></div>
<br />
<br />
<a href="http://likeanarmadillo.blogspot.gr/2015/10/12.html"><span style="font-size: large;">Πάτα εδώ για συνέχεια! 12) Η αγάπη είναι ένα ρεύμα</span></a><br />
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<br /></div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/09976561098799270570noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8374304492597246968.post-32985543967129427472015-10-01T16:30:00.000+03:002015-11-04T11:34:58.740+02:0012) Η αγάπη είναι ένα ρεύμα. <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjWD9fYcaj8LgTctMbMnbRur3IqnOmGJpkQh7DcxNCJDOiZD1po3SxSV_ySjQ1Z9-_uaJrTcWJ4Pzf6_Rgb5fa9kgbSs7ylWKlKDOqixyZHknMa4kyKtrP5x66EJURFsEO3cZ4P78ngF_Ub/s1600/12a.png" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="158" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjWD9fYcaj8LgTctMbMnbRur3IqnOmGJpkQh7DcxNCJDOiZD1po3SxSV_ySjQ1Z9-_uaJrTcWJ4Pzf6_Rgb5fa9kgbSs7ylWKlKDOqixyZHknMa4kyKtrP5x66EJURFsEO3cZ4P78ngF_Ub/s200/12a.png" width="200" /></a></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Παρασκευή
σήμερα. Πάλι βρέχει έξω. Γύρισα από τη
δουλειά και κοιμήθηκα φτιάχνοντας ένα
απόφθεγμα στο μυαλό μου για να με πάρει
ο ύπνος. Όταν ξύπνησα το αποτελείωσα,
“η Αγάπη είναι ένα ρεύμα που ενώ θέλουμε
να κολυμπήσουμε μεσοπέλαγα μας σπρώχνει
προς τα βράχια”. Είναι<span lang="el-GR">
διασκεδαστικό να φτιάχνεις αποφθέγματα,
όπως άλλωστε είναι διασκεδαστικά τα
περισσότερα ανούσια πράγματα. </span> Το
ξαναδιάβασα. “Η Αγάπη είναι ένα ρεύμα
που ενώ θέλουμε να κολυμπήσουμε μεσοπέλαγα
μας ρίχνεις προς τα βράχια”. Προσπαθούμε
να ανοιχτούμε στα βαθιά δηλαδή και η
αγάπη μας διαλύει στα βράχια. Μαλακίες.
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Την Παρασκευή
στη δουλειά υπάρχει ένα αισιόδοξο κλίμα.
Όλοι είναι σχετικά χαρούμενοι και όταν
τελικά σχολάς, δεν λες <i>«Γεια»</i>, λες
<i>«Καλό Σαββατοκύριακο», </i>και<i>
</i> αυτό δίνει μια εναλλακτική βραχυπρόθεσμη
έννοια στη ζωή σου. Σου χαμογελάνε και
σου απαντάνε και αυτοί <i>«Καλό
Σαββατοκύριακο</i>...<i>»</i> αλλά ποιος
ξέρει τι έχει ο καθένας στο κεφάλι του;
Πολλές φορές με προβληματίζουν αυτοί
οι μεσήλικες. Τους βλέπω να κάθονται
εκεί αμίλητοι και δε ξέρω τι σκαρώνουν
στο μυαλό τους. Ως συνήθως νομίζω θα
σκέφτονται πως θα βγάλουν κανένα ευρώ
παραπάνω. Παρασκευή έχουν όλοι μια
συνήθεια να τα κόπανε στο κυλικείο.
Κατέβηκα και εγώ σήμερα. Με έστειλε ο
διευθυντής να πάρω μια υπογραφή από
έναν υπάλληλο. Τον Περικλή ή Πέρι όπως
τον φώναζαν όλοι. Αυτός ήταν οδηγός
φορτηγού και μόνιμος του κυλικείου.
Κοντοστάθηκα λίγο παράμερα μέσα στο
κυλικείο ανάμεσα στις αλκοχολιασμένες
αναπνοές και όταν με κοίταξε του έκανα
νόημα πως ήθελα μια υπογραφή με τον ίδιο
τρόπο που ζητάς λογαριασμό στις ταβέρνες
από απόσταση.</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Έλα ρε φιλόσοφε
για πες», φώναξε να ακούσουν και οι
άλλοι. Κάπου θα είχε ακουστεί ότι πήγα
να σπουδάσω φιλοσοφία. Ποτέ δε φανταζόμουν
όταν άρχιζα τη σχολή, ότι κάποτε θα το
έβλεπα όλο αυτό ως ένα τεράστιο μειονέκτημα
έτοιμο να χλευαστεί εύκολα από τον
καθένα. Πλησίασα τον Πέρι με προτεταμένο
ένα χαρτί και ένα στυλό.</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Να μια υπογραφή
εδώ», του είπα και του έδειξα το σημείο.</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Τι υπογραφές
μωρέ...» κοίταξε το χαρτί σιχασιάρικα
και απαξιωτικά, «βαλ΄ την εσύ για μένα».
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Εντάξει», έβαλα
το χαρτί στο λαδωμένο τσίγκινο τραπέζι
και υπέγραψα «Πέρις» με μια- δυο
καλλιτεχνικές πεταχτές γραμμές.
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Θα πιεις μια
μπίρα ρε Κωστάκη», με ρώτησε ο Περις.
Κωστάκη λέγανε αυτόν που έκανε την ίδια
δουλειά με μένα πριν από μένα. Δεν τον
γνώρισα αλλά μου το είχε πει η Νίτσα.</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Δε το λένε έτσι
το παιδί», πετάχτηκε ένας παραδίπλα.</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Τέλος πάντων.
Θα πιεις μια μπίρα να κεράσω;» ξαναείπε
και με κοίταξε μέσα στα μάτια
μισοχαμογελώντας κάτω απο το άσπρο
μουστάκι του. Έμοιαζε με τον τύπο απο
την μονόπολη μόνο που οι κόρες του
γυάλιζαν και το γύρω-γύρω τους είχε ένα
νοσηροκίτρινο χρώμα καλαμποκίσιου
ψωμιού.
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Εντάξει»,
απάντησα και ο κυλικιάρχης που καραδοκούσε
μου άνοιξε ένα μεγάλο μπουκάλι μπίρας
τσάκα-τσάκα και μου το έδωσε. Οι θαμώνες
συζητούσαν ποιος είναι ο καλύτερος
τρόπος να μαγειρέψεις κουνέλι από
κυνήγι. Μου πήρε κανένα τέταρτο να πιω
τη μπίρα αραχτός στη γωνίτσα μου και
ύστερα τους πέταξα ένα «καλό Σαββατοκύριακο»
και έφυγα για το σπίτι.</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;"><br />
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;"><br />
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Αργά το απόγευμα
ήρθε ο Λούης και έφερε να πιούμε δυο
μπουκάλια λευκό κρασί πριν την
προκαθορισμένη νυχτερινή μας έξοδο.
Ήταν μουσκεμένος. Στη μύτη του και στα
μαγουλά του είχε κρεμασμένες σταγόνες
τις βροχής. Άναψα τη σόμπα και κάθισε
κοντά να στεγνώσει. Έβαλα στον υπολογιστή
να παίζει κάτι επιλογές χαλαρά τραγουδάκια
για να έχουμε κάτι να ακούμε. Κάναμε
γεια μας και πίναμε αμίλητοι. Τότε
ξεκινάει η πραγματική φίλια όταν κάθεσαι
με τον φίλο σου και δε μιλάς. Άπλα κάθεσαι
εκεί και είναι σαν να είσαι μόνος αλλά
δεν είσαι μόνος.</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Τι λέει με αυτή
την κοπέλα την Λια;»
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Καλά εντάξει.
Καλά τα πάμε».</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Κανονικά
δηλαδή, μένει εδώ και όλα ε;»</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Ε σχεδόν ναι».</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Καιρό είχες
να τα φτιάξεις».</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Τώρα που το
λες...»</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Ωραία, θα έρθει
μαζί μας σήμερα;»</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Μπα έχει
κανονίσει να βγει με κάτι φίλους της».</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Να βγούμε καμιά
μέρα όλοι μαζί να φέρει και καμιά φίλη
της. Κι εγώ θέλω να τα φτιάξω».</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Θα κανονίσει
λέει».</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Άντε να δούμε...»</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Σταματήσαμε
να μιλάμε και πίναμε το κρασί.</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;"><br />
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Α δε σου είπα.
Πήγα εχθές σε μια συνέντευξη για δουλειά»,
έκανε ο Λούης μετά από κανένα μισάωρο.</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Έλα ρε για
πες.»</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Άκου- άκου έχει
γέλιο. Που λες διαβάζω αγγελία. Ζητείται
νεαρός για ίντερνετ καφέ. Παίρνω τηλέφωνο,
μου απαντάει ένας τύπος. Μου λέει αγγλικά
ξέρεις. Ξέρω του λέω. Έχεις πτυχίο
υπολογιστών με ρωτάει; Όχι, λέω, αλλά
τους υπολογιστές τους παίζω στα δάχτυλα.
Τι πτυχίο έχεις; Απολυτήριο λυκείου.
Καλά μου απαντάει, έλα στις 5 το απόγευμα
στη τάδε οδό στο κέντρο. Πάω λοιπόν,
ήταν γραφείο δεν ήταν το μαγαζί, μπαίνω
στο γραφείο. Εσύ είσαι Ο; Με ρωτάει ο
τύπος ο εργοδότης. Λούης λέω. Ήταν ήδη
ένας μέσα που περίμενε και αυτός
συνέντευξη. Κάθισα διπλά του σε μια
καρέκλα και περίμενα. Το αφεντικό,
ψιλομούτρο. Σε κάποια φάση ήρθαν και
άλλοι τρεις υποψήφιοι. Μας είχε εκεί
όλους απέναντι το αφεντικό και ρωτάει
τον πρώτο, γνώσεις και τέτοια. Είχε πάει
σε σχολή υπολογιστών. Ο δεύτερος είχε
τελειώσει πανεπιστήμιο πληροφορική. Ο
τρίτος και ο τέταρτος κάτι παρόμοια
τώρα δε θυμάμαι ακριβώς. Με ρωτάει και
μένα λέω απολυτήριο λυκείου.
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">»Εντάξει παιδιά
θα σας ειδοποιήσω μέσα στη βδομάδα γιατί
υπάρχουν και κάτι άλλοι υποψήφιοι.
Σηκωνόμαστε που λες να φύγουμε. Λέει σε
μένα . Εσύ με τη πράσινη τη μπλούζα πως
σε είπαμε. Λούης λέω. Εσύ Λούη για κάθισε
λίγο. Με κόβει έτσι από πάνω ως κάτω....
Λούη... Κοίτα να δεις πως έχουν τα πράγματα
μου λέει. Ο τύπος μαλάκα μούτρο έτσι;
Φάτσα, βλαχόμουτρο ας πούμε. Με ένα
γλυμμένο μαλλί . Κάπως, ξέρω 'γω. Άκουσε
μου λέει Λούη. Τα αλλά τα παιδιά πτυχιούχοι
μεν αλλά εγώ κόβω φάτσες και... τα είδες
ήταν λίγο πως να το πω... έτσι... φλωράκια.
Η δουλειά εδώ θέλει τσαγανό. Εσύ φαίνεσαι
περπατημένος νεαρός. Λοιπόν να σου πω
την αλήθεια δεν είναι ακριβώς ίντερνετ
καφέ, πρόκειται για τυχερά ηλεκτρονικά
παιχνίδια. Α φρουτάκια; Ρωτάω. Ναι μου
απαντάει και περιμένει να δει αντίδραση.
Εγώ τίποτα ψύχραιμος. Θέλω κάποιον έτσι
να κάθεται στο μαγαζί να προσέχει τα
πάντα, αν με καταλαβαίνεις, αλλά που να
παίρνει στροφές το νιονιό του. Είσαι
μέσα; Ναι του λέω. Δεν κλείσαμε στάνταρ
αλλά είπε θα τηλεφωνήσει.».</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Έλα ρε....»</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Ναι.»</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Σε πήρε σήμερα.»</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Όχι ακόμα».</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Αυτό είναι
παράνομα ε;»</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Ναι».</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Άρα θα πληρώνει
καλά.»</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Ε, ελπίζω.»</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Άντε να
δούμε....»</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;"><br />
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Βλέπω κάτι
τσόντες τελευταία στο ίντερνετ.» Είπε
μετά από λίγο ο Λούης.
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Τι τσόντες;»</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«<span lang="en-US">Cfnm</span>»</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Τι είναι αυτό;»</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Δε το ξέρεις
ε;»</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Όχι».</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Είσαι πίσω...»</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Για πες τι
σημαίνουν τα αρχικά ».</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Προσπάθησε να
το βρεις...»</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Ε δε ξέρω, <span lang="en-US">crazy</span>
<span lang="en-US">female</span>… δε ξέρω»</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Το δεύτερο το
βρήκες. Άντε<span lang="en-GB"> </span>θα<span lang="en-GB">
</span>σου<span lang="en-GB"> </span>πω<span lang="en-GB">...
</span>Σημαίνει<span lang="en-GB"> </span><span lang="en-US">clothed</span><span lang="en-GB">
</span><span lang="en-US">females</span><span lang="en-GB"> </span><span lang="en-US">naked</span><span lang="en-GB">
</span><span lang="en-US">man </span><span lang="el-GR">(ντυμένες
γυναίκες γυμνός άντρας)</span><span lang="en-GB">.
</span>Και είναι συνέχεια το ίδιο σενάριο.»</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Δηλαδή;»</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Να, είναι ένας
και καλά άντρας κάπου έτσι μόνος του...
σε δοκιμαστήριο, σε καμιά αποθήκη, κάπου
σε ένα απομονωμένο δωμάτιο ας πούμε και
τον παίζει γυμνός. Ξαφνικά μπουκάρουν
μέσα τρεις-τέσσερις γυναίκες. Και του
λένε.... Τι κάνεις εσύ εδώ;! Αυτός τρομάζει
και μετά ξέρεις, του κάνουν διάφορα, τον
μαλώνουν τον χουφτώνουν αλλά δεν
ξεντύνονται. Είναι αυτός γυμνός και
αυτές ντυμένες.»</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Καλό...
ρεαλιστικό».</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Ναι, άντε
ετοιμάσου σιγά σιγά».</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;"><br />
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;"><br />
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Φτάσαμε νωρίς,
δεν είχε πάει καν δέκα το βράδυ. Συνήθως
βγαίνουμε μετά τα μεσάνυχτα αλλά σήμερα
είχε μια καινούργια φάση που λένε. Ήταν
τα εγκαίνια από ένα καινούργιο μαγαζί
κάτι ανάμεσα σε γκαλερί- μπαρ και με
υποσχόμενα <span lang="en-US">live</span> . Θα είχε
τζάμπα διάφορα συγκροτήματα για τη
γνωριμία του με το κοινό όπως έγραφε
και η αφίσα. Μια αφίσα που μάλλον διάβασε
όλη η πόλη καθώς όλοι το συζητούσαν.</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Δε θα πας στο
<span lang="en-US">Tekgalery</span>; Α θα είναι πολύ καλή
φάση», λέγανε οι κοπελίτσες και τα
αγοράκια.</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Έτσι κι εμείς
με τον Λούη βάλαμε τα καλά μας και
ετοιμαστήκαμε για βραδινή έξοδο,
παρασκευή βράδυ. Είναι ωραία η Παρασκευή.
<span lang="en-US">Friday</span> στα αγγλικά, Freitag ή
<span lang="en-US">Fredag</span> την λένε οι βόρειοι.
Έχω ακούσει ότι βγαίνει από το όνομα
της θέας Φράι, που ήταν κάτι σαν την
Αφροδίτη και φαινόταν να στέλνει και
τις ευχές τις προς τα μέρη μας καθώς
υπήρχε μια διάχυτη διάθεση για φλερτ
στην ατμοσφαίρα.
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Καθίσαμε με τον
Λούη σε ένα ξύλινο πεζούλι έξω από τις
συναυλίες. Ήταν διάφοροι γνωστοί από
γύρω. Άλλοι χαζοπαζάρευαν από εδώ και
από εκεί, άλλοι μέσα παρακολουθούσαν
τις συναυλίες και άλλοι άραζαν στα
πεζούλια. Άνοιξα το πλαστικό μπουκαλάκι
του νερού που το είχα γεμίσει ρακί από
το σπίτι και κουτσοεπίνα. Ο Λούης
σηκώθηκε και άρχισε να σουλατσάρει και
να χαιρετάει τον κόσμο.</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Δίπλα μου στο
πεζουλάκι καθόταν δυο κοπέλες που
μιλούσαν αγγλικά. Από μέσα ακουγόταν
ένα γκρουπ που έπαιζε κάτι σε εναλλακτικό
ροκ. Ο Λούης ξαναγύρισε δίπλα μου. Μου
έδειξε τις κοπέλες με τα μάτια.</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Εράσμους.» Του
είπα κάπως δυνατά. Γύρισαν αυτές και
μας κοίταξαν.</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«<span lang="en-US">Erasmus</span>.
<span lang="en-US">Yes</span>.» Αλληλοσυμπληρώθηκαν
και με κοίταξαν με κάποια απορία.</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«<span lang="en-US">Nice
</span><span lang="el-GR">(Ωραία)</span>»<span lang="en-US">,</span>
είπε ο Λούης.
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Η μια είχε σγουρά
ανοιχτά κάστανα μαλλιά κάτασπρο δέρμα
και κίτρινα γυαλιά μυωπίας. Η άλλη ήταν
μελαχρινή με λεπτά φρύδια και γυαλιστερά
μάτια.
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;"><span lang="en-GB">«</span><span lang="en-US">How</span><span lang="en-GB">
</span><span lang="en-US">do</span><span lang="en-GB"> </span><span lang="en-US">you</span><span lang="en-GB">
</span><span lang="en-US">know</span><span lang="en-GB"> </span><span lang="en-US">that
we are in Erasmus Program</span><span lang="en-GB">? </span><span lang="el-GR">(Πως
ξέρεις ότι είμαστε στο Ερασμους</span><span lang="en-GB">»
</span>Με ρώτησε η μελαχρινή.</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«<span lang="en-US">I</span>
<span lang="en-US">am</span> <span lang="en-US">a</span> <span lang="en-US">psychic.
</span><span lang="el-GR">(Είμαι μέντιουμ) </span>»
Απάντησα και έκανα μια γκριμάτσα
μεγαλώνοντας τα μάτια μου σαν τους
υπνωτιστές. Γέλασαν.</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«<span lang="en-US">Where</span>
<span lang="en-US">are</span> <span lang="en-US">you</span> <span lang="en-US">from</span>?
(Από που είστε;)»</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«<span lang="en-US">Turkey</span>.
Τουρκιά.» Απάντησαν μια αγγλικά και μια
ελληνικά.</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«<span lang="en-US">You</span>
<span lang="en-US">don</span>’<span lang="en-US">t</span> <span lang="en-US">look</span>
<span lang="en-US">Turkish. </span><span lang="el-GR">(Δεν
μοιάζετε με Τούρκους).</span>» Παρατήρησα
εγώ.</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;"><span lang="en-GB">«</span><span lang="en-US">Why</span><span lang="en-GB">?</span><span lang="en-US">
How Turkish people look like? </span><span lang="el-GR">(Γιατί;
Πως μοιάζουν οι Τούρκοι;)</span><span lang="en-GB">»</span></span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;"><span lang="en-GB">«</span><span lang="en-US">They
have mustache. </span><span lang="el-GR">(Έχουν μουστάκι).
</span>»<span lang="en-US"> </span>Απάντησα<span lang="en-GB">.
</span><span lang="el-GR">Γ</span>ελάσαμε<span lang="en-GB">.</span></span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«<span lang="en-US">We</span>
<span lang="en-US">just</span> <span lang="en-US">shaved</span> <span lang="en-US">them.
</span><span lang="el-GR">(Μόλις τα ξυρίσαμε)</span>»,
είπε η μελαχρινή και έκανε μια κίνηση
σαν να κρατούσε ξυραφάκι και να ξυρίζεται.
Ξαναγελάσαμε.</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Ο κόσμος είχε
αρχίσει να μεθάει και τα σεκιούριτι δε
προλάβαιναν να κατάσχουν τις φτηνές
μπίρες που έφερναν όλοι από τις καντίνες.
Οι μπίρες του μαγαζιού ήταν σε πλαστικό
πάιντ ποτήρι. Ο Λούης για να μη δίνει
στόχο έβγαζε από μια κρυμμένη πλαστική
σακούλα τα κουτάκια από τις μπίρες και
τις έχυνε στο πλαστικό ποτηράκι που το
είχε βρει δίπλα μας. Καθώς έχυνε μια από
αυτές, ήρθε από πάνω του ένας ξυρισμένος
σεκιουριτάς με μια μπλούζα που είχε
στάμπα μια τσοπεράδικη μηχανή.
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Τώρα τι να
κάνω;» ρώτησε ρητορικά τον Λούη.</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Τελευταία
είναι. Στα ίσια. Δεν έχω άλλη.»</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Εντάξει.» Είπε
ο γερο- σεκιουριτάς κι έφυγε. Τι δουλειά
του έκανε.</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Γύρισα πάλι
προς τις κοπέλες. Χαμογέλασα<span lang="en-GB">.</span></span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;"><span lang="en-GB">«Y</span><span lang="en-US">our</span><span lang="en-GB">
</span><span lang="en-US">names</span><span lang="en-GB">? </span><span lang="el-GR">(Τα
ονόματα σας;)</span><span lang="en-GB">» </span>Ρώτησα<span lang="en-GB">.</span></span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;"><span lang="en-GB">«</span><span lang="en-US">Me</span><span lang="en-GB">,
</span><span lang="en-US">Dilek</span><span lang="en-GB">. </span><span lang="en-US">And</span><span lang="en-GB">
</span><span lang="en-US">she</span>,<span lang="en-GB"> </span><span lang="en-US">Seyda</span><span lang="en-GB">.
</span><span lang="el-GR">(Εγώ Ντιλέκ και αυτή η
Σειντά)</span><span lang="en-GB">» </span>Έκανε<span lang="en-GB">
</span>η<span lang="en-GB"> </span>μελαχρινή<span lang="en-GB">.</span></span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;"><span lang="en-GB">«
</span>Ν<span lang="en-US">ice to meet you.. </span><span lang="el-GR">(Χάρηκα)</span><span lang="en-GB">»
είπα</span><span lang="el-GR"> και συστήθηκα. </span><span lang="en-US">
</span>
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;"><span lang="en-GB">«I am
</span><span lang="en-US">Louis. </span><span lang="el-GR">(Εγώ ο
Λούης)</span><span lang="en-GB">».</span></span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;"><span lang="en-GB">«</span><span lang="en-US">Nice
to meet you too </span><span lang="el-GR">(Κι εμείς
χαρήκαμε)</span><span lang="en-GB">». </span>Είπε<span lang="en-GB">
</span>η<span lang="en-GB"> </span>σγουρή<span lang="en-GB">
</span>Σειντά<span lang="en-GB">.</span></span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;"><span lang="en-GB">«</span><span lang="en-US">Why
you speak English to each other. </span><span lang="el-GR">(Γιατί
μιλάτε αγγλικά μεταξύ σας;) </span><span lang="en-GB">»
</span>Ρώτησε ο Λούης και τις έδειξε
αμφότερες με το πλαστικό ποτήρι μπίρας</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«<span lang="en-US">For</span>
<span lang="en-US">practice </span><span lang="el-GR">(Για
πρακτική)</span>» Απάντησε η Σειντά.</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;"><span lang="en-GB">«</span><span lang="en-US">Did
you say Delay. </span><span lang="el-GR">(Ντιλει είπες) </span><span lang="en-US">»,
</span><span lang="el-GR">ρ</span>ώτησα<span lang="en-GB"> </span>τη<span lang="en-GB">
</span>μελαχρινή<span lang="en-GB">.</span></span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«<span lang="en-US">No</span>
<span lang="en-US">Dilek</span>. <span lang="en-US">Di</span> –
<span lang="en-US">lek</span>. ( Όχι Ντιλέκ, Ντι-λέκ)
<span lang="en-US">»,</span> πρόφερε και πλατάγισε
τη γλώσσα της στον ουρανίσκο.</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;"><span lang="en-GB">«</span><span lang="en-US">Cause</span><span lang="en-GB">
</span><span lang="en-US">I</span><span lang="en-GB"> </span><span lang="en-US">know</span><span lang="en-GB">
</span><span lang="en-US">a</span><span lang="en-GB"> </span><span lang="en-US">famous</span><span lang="en-GB">
</span><span lang="en-US">Turkish</span><span lang="en-GB"> </span><span lang="en-US">Sound</span><span lang="en-GB">
</span><span lang="en-US">engineer</span><span lang="en-GB"> </span><span lang="en-US">named</span><span lang="en-GB">
</span><span lang="en-US">Fade in </span>με<span lang="en-GB">
</span><span lang="en-US">Delay</span><span lang="en-GB">. </span><span lang="el-GR">(Γιατί
ξέρω έναν γνωστό τουρκό ηχολήπτη με το
όνομα </span><span lang="en-US">Fade in </span><span lang="el-GR">με
</span><span lang="en-US">Delay) </span><span lang="en-GB">»
</span>Πρόσθεσα.</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Με κοίταξαν με
απορία. Ο Λούης γέλασε και με βάρεσε
στον ωμό.
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Τι μαλάκας
είσαι;» Μου είπε.
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Σήκωσε το χέρι
του απολογητικά. <span lang="en-GB">«</span><span lang="en-US">It</span><span lang="en-GB">’</span><span lang="en-US">s</span><span lang="en-GB">
</span><span lang="en-US">a</span><span lang="en-GB"> </span><span lang="en-US">stupid</span><span lang="en-GB">
</span><span lang="en-US">Greek</span><span lang="en-GB"> </span><span lang="en-US">musicians
joke</span><span lang="en-GB">. </span><span lang="en-US">Don’t pay
attention (</span><span lang="el-GR">Είναι ένα χαζό
ελληνικό αστείο των μουσικών. Μη δίνετε
σημασία</span><span lang="en-GB">».</span></span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Οκ», <span lang="el-GR">α</span>πάντησε
η Σειντά και σήκωσε τα φρύδια.
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Ήρθαν κι άλλοι
Τούρκοι. Καμιά 7-8 αγόρια και κορίτσια
όλοι γύρω στα είκοσι. Κάθισαν δίπλα στις
δυο κοπέλες . Μας κοίταξαν εμένα και τον
Λούη. Χαμογέλασα σε ένα τύπο που φορούσε
μικρά χίπικα στρόγγυλα γυαλιά μυωπίας.
Του έκλεισα το μάτι. «<span lang="en-US">Hi</span>»
Μου έκανε και κατεύθυνε αμήχανα το
βλέμμα του τριγύρω.</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Το γύρισαν στα
τούρκικα. Μάλλον συζητούσαν για το
ποια θα είναι η επομένη τους κίνηση.
Μία έδειχναν μέσα στη συναυλία, μία
έδειχναν το μπαρ και μία έδειχναν την
εξώπορτα. Από ότι φαίνεται όλοι οι
φοιτητές ανεξαρτήτως φυλής αρέσκονται
να <span lang="el-GR">κυκλοφορούν</span> μπουλούκια
και να κάνουν χρονοβόρα συμβούλια για
το που θα πάνε μετά. Η μελαχρινή γύρισε
πάλι σε μένα. Κοίταξε το μπουκαλάκι του
νερού.</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«<span lang="en-US">You</span>
<span lang="en-US">don</span>’<span lang="en-US">t</span> <span lang="en-US">drink</span>
<span lang="en-US">alcohol</span> ? (Δεν πίνεις αλκοόλ;)
» Με ρώτησε.</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;"><span lang="en-GB">«</span>Ο<span lang="en-US">f
course I drink alcohol</span><span lang="en-GB">. </span><span lang="el-GR">(Φυσικά
και πίνω αλκοόλ) </span><span lang="en-GB">» </span>Της
έδειξα το μπουκάλι του νερού υπονοώντας
ότι έχει κάτι άλλο μέσα.</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«<span lang="en-US">Can</span>
<span lang="en-US">I</span>? (Μπορώ;) » Ρώτησε και
έκανε μια κίνηση με το χέρι προς το
μπουκάλι. Της το έδωσα ξεβίδωσε το καπάκι
και στραβομουτσούνιασε.</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Ο<span lang="en-US">h</span>.
<span lang="en-US">Raki</span>.» Αναφώνησε προφέροντας
και ένα <i>χι</i> κάπου ανάμεσα στο κάπα.</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«<span lang="en-US">Yes</span>.
<span lang="en-US">Yes</span>.» Έδειξα το πλαστικό
ποτήρι της. Είχε το χρώμα από το ουίσκι
αλλά η ανάσα της δεν έστελνε σήματα
οινοπνεύματος.
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«<span lang="en-US">What</span>
<span lang="en-US">are</span> <span lang="en-US">you</span> <span lang="en-US">drinking</span>?
(Εσύ τι πίνεις;) » Ρώτησα.</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«<span lang="en-US">Tsai</span>.»</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«<span lang="en-US">Oh</span>
<span lang="en-US">you</span> <span lang="en-US">are</span> <span lang="en-US">a</span>
<span lang="en-US">good girl. </span><span lang="el-GR">(Α, είσαι
καλό κορίτσι)</span><span lang="en-GB">»</span></span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;"><span lang="en-GB">«</span><span lang="en-US">Yes</span><span lang="en-GB">
</span><span lang="en-US">I</span><span lang="en-GB"> </span><span lang="en-US">am</span><span lang="en-GB">…
</span><span lang="en-US">Alcohol</span><span lang="en-GB"> </span><span lang="en-US">its</span><span lang="en-GB">
</span><span lang="en-US">not</span><span lang="en-GB"> </span><span lang="en-US">for</span><span lang="en-GB">
</span><span lang="en-US">me</span><span lang="en-GB">. </span><span lang="el-GR">(Ναι
είμαι. Το αλκοόλ δεν είναι για μένα)</span><span lang="en-GB">»</span></span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;"><span lang="en-GB">«</span><span lang="en-US">Why?
</span><span lang="el-GR">(Γιατί;) </span><span lang="en-GB">»</span></span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;"><span lang="en-GB">«</span><span lang="en-US">I
am getting drunk very easily. </span><span lang="el-GR">(Μεθάω
πολύ εύκολα)</span><span lang="en-GB">» </span>Χαμογέλασε
και έκανε μια σβούρα το δείκτη της στο
κρόταφο. Της εξήγησα ότι το να μεθάς
εύκολα, είναι καλό και οικονομικό,
χαμογέλασε και μου ζήτησε να της βάλω
λίγο ρακί στο τσάι. Της έχυσα προσεκτικά
στο ποτήρι και δοκίμασε μια γουλιά.
Ανοιγόκλεισε τα βλέφαρα με αστείο τρόπο.
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«<span lang="en-US">Wow</span>.
<span lang="en-US">That</span>’<span lang="en-US">s</span> <span lang="en-US">strong</span>.
(Αυτό είναι δυνατό)»</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«<span lang="en-US">Not</span>
<span lang="en-US">so</span> <span lang="en-US">much</span>. (Όχι
και τόσο)»</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;"><span lang="en-GB">«</span>Ι<span lang="en-GB">
</span><span lang="en-US">think I will have fever after I drink this.
</span><span lang="el-GR">(Μου φαίνεται θα έχω πυρετό
αφού πιω αυτό)</span><span lang="en-GB">»</span></span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Της έπιασα το
μέτωπο με τη παλάμη.</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«<span lang="en-US">You</span>
<span lang="en-US">are</span> <span lang="en-US">fine</span>. (Είσαι
μια χαρά) » Αποφάνθηκα. Με κοίταξε με τα
γυαλιστερά μάτια της.</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«<span lang="en-US">Oh</span>
<span lang="en-US">sorry</span>. <span lang="en-US">I</span><span lang="en-GB">
</span><span lang="en-US">touched you…. Should I married you now</span><span lang="en-GB">?
</span><span lang="el-GR">(Ω, συγνώμη. Σε άγγιξα...
Πρέπει να σε παντρευτώ τώρα;</span><span lang="en-GB">»
</span>Είπα απολογητικά.</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«<span lang="en-US">Of</span>
<span lang="en-US">course</span>. (Φυσικά) » Είπε και
ανεβοκατέβασε το κεφάλι σαν να μην είχα
καμιά εναλλακτική.</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;"><span lang="en-GB">«</span><span lang="en-US">Shit…
Is</span><span lang="en-GB"> </span><span lang="en-US">your</span><span lang="en-GB">
</span><span lang="en-US">family</span><span lang="en-GB"> </span><span lang="en-US">strict</span><span lang="en-GB">?
</span><span lang="el-GR">(Σκατά... Είναι αυστηρή η
οικογένεια σου;</span><span lang="en-GB">»</span></span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;"><span lang="en-GB">«</span><span lang="en-US">Very</span><span lang="en-GB">».
</span>Απάντησε<span lang="en-GB"> </span>και<span lang="en-GB">
</span>συνέχισε<span lang="en-GB"> </span>να<span lang="en-GB">
</span>κουνάει<span lang="en-GB"> </span>το<span lang="en-GB">
</span>κεφάλι<span lang="en-GB">. «</span><span lang="en-US">Its
all over now. We</span><span lang="en-GB"> </span><span lang="en-US">have</span><span lang="en-GB">
</span><span lang="en-US">to</span><span lang="en-GB"> </span><span lang="en-US">get</span><span lang="en-GB">
</span><span lang="en-US">married </span><span lang="el-GR">(Όλα
τελείωσαν τώρα. Πρέπει να παντρευτούμε</span><span lang="en-GB">»</span>.</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;"><span lang="en-GB">«</span>Ο<span lang="en-US">k</span><span lang="en-GB">
</span><span lang="en-US">I</span><span lang="en-GB"> will </span><span lang="en-US">take</span><span lang="en-GB">
</span><span lang="en-US">it</span><span lang="en-GB">. I</span><span lang="en-US">
hope you are rich. </span><span lang="el-GR">(Εντάξει. Ελπίζω
να είσαι πλούσια</span><span lang="en-US"> </span><span lang="en-GB">».</span></span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;"><span lang="en-GB">«</span><span lang="en-US">Not
so much. </span><span lang="el-GR">(Όχι και τόσο).</span><span lang="en-GB">»</span></span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;"><span lang="en-GB">«</span><span lang="en-US">What
is your father’s job? </span><span lang="el-GR">(Τι δουλειά
κάνει ο πατέρας σου;)</span><span lang="en-GB">»</span></span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«<span lang="en-US">He</span>
<span lang="en-US">is</span> <span lang="en-US">making</span> <span lang="en-US">baglama
</span><span lang="el-GR">(Φτιάχνει μπαγλαμάδες</span>».</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«<span lang="en-US">Baklava</span>?
(Μπακλαβά;)»</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«<span lang="en-US">No</span>
<span lang="en-US">baklava</span>.» Γέλασε. «<span lang="en-US">Baglama</span>...
<span lang="en-US">the</span> <span lang="en-US">instrument. </span><span lang="el-GR">(Οχι
μπακλαβά. Μπαγλαμά το όργανο</span>». Έκανε
πως έπαιζε με τα χέρια μπαγλαμά.
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Ο<span lang="en-US">k</span>.
<span lang="en-US">Ok</span>. <span lang="en-US">I</span> <span lang="en-US">got</span>
<span lang="en-US">it</span>. <span lang="en-US">Your father is
playing the baklava . </span><span lang="el-GR">(Οκ κατάλαβα.
Ο πατέρας σου παίζει μπακλαβά</span>».
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">“<span lang="en-US">Oh...”</span></span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;"><span lang="el-GR">Πάνω
που ετοιμαζόταν να μου απαντήσει. </span>Ήρθε
ένας τύπος από την παρέα της και κάτι
της είπε. Αυτή έδειχνε να συμφωνεί.
Σηκώθηκε.</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«<span lang="en-US">We</span>
<span lang="en-US">go</span> <span lang="en-US">inside</span> <span lang="en-US">to</span>
<span lang="en-US">see the band</span><span lang="en-GB">», </span><span lang="el-GR">μ</span>ου
είπε και χαμογέλασε. <span lang="en-GB">«</span><span lang="en-US">Are</span><span lang="en-GB">
</span><span lang="en-US">you</span><span lang="en-GB"> </span><span lang="en-US">coming</span><span lang="en-GB">?
</span><span lang="el-GR">(Παμε μεσα να δουμε τη
μπάντα. Θα έρθεις;) </span><span lang="en-GB">»</span></span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;"><span lang="en-GB">«</span><span lang="en-US">Maybe
later. </span><span lang="el-GR">(Ίσως αργότερα)</span>»,
απάντησα.</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;"><br />
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Μετά από λίγο
μπήκα μέσα. Με χτύπησαν τα ηχεία στα
αυτιά. Στριμώχτηκα και προχώρησα πλάγια
σαν το κάβουρα για να βρω και εγώ το
μέρος μου σε αυτή τη γωνία του σύμπαντος.
Τόσο άπειρο σύμπαν και εγώ στριμώχνομαι
μαζί με άλλους εκατοντάδες οργανισμούς
δίπλα- δίπλα.
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Στη σκηνή είχε
ανέβει ένα συγκρότημα <i>σκα</i> και έπαιζαν
δυνατά και διασκεδαστικά ανεβοκατεβάζοντας
πάνω κάτω τα πνευστά τους. Ο τραγουδιστής
φορούσε ένα κοντό παντελόνι, ήταν
γυμνόστηθος, ιδρωμένος και χοροπηδούσε
στο ρυθμό τινάζοντας ψηλά τα λεπτά του
νευρικά γόνατα. Ο κόσμος μπροστά στη
σκηνή χόρευε πόνγκο και είχαν δημιουργήσει
ένα νοητό κύκλο. Άλλοι στροβιλίζονταν,
άλλοι κλοτσούσαν και άλλοι σκουντούσαν.
Μερικοί τα έκαναν όλα μαζί.
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Στεκόμουν με
τα χέρια στο στήθος και παρακολουθούσα.
Σε κανένα μισάωρο φάνηκε και ο Λούης.
Μου πάσαρε το ποτήρι του με τη μπίρα. Η
ρακί είχε τελειώσει.</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Με πήρε τηλέφωνο
αυτός με τα φρουτάκια».</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Και...»</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Πιάνω αύριο
το μεσημέρι».</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Άντε συγχαρητήρια».</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Ευχαριστώ».</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Κοιτάξαμε την
μπάντα.</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Καλοί ε;» ρώτησα
τον Λούη.</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Έτσι κι έτσι».
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Γιατί έτσι κι
έτσι;»</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Ε, ξέρω εγώ.
Πολύ χαρά. Με κουράζει η πολύ χαρά. Παίξτε
πανκ ρε μουνιά!» Τους φώναξε.</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Ένας πιτσιρικάς
με τζίβες στο πίσω μέρος του κεφαλιού
ήρθε κατά πάνω μου με την πλάτη. Τον
έσπρωξα μέσα, παρέσυρε κάνα δυο και
συνέχισε να παραπατάει γύρω-γύρω με
σηκωμένα τα χέρια λες και κολυμπάει. Οι
τρομπέτες τα έδιναν όλα, όλο και πιο
γρήγορα.</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Στα αριστερά
είδα την παρέα των Τούρκων. Η Ντιλέκ
χόρευε. Είχε ιδρώσει και το πρόσωπο της
γυάλιζε. Την πλησίασα και στάθηκα σχεδόν
από πίσω της και αριστερά. Οι περισσότεροι
φίλοι της χόρευαν παραδίπλα. Ήρθε ακριβώς
μπροστά μου με πλάτη. Την έπιασα από τη
μέση. Γύρισε. Ανοιγόκλεισε τα μάτια.
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«<span lang="en-US">Hi</span>»</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«<span lang="en-US">Hi</span>»,
απάντησε και χαμογέλασε. Μου έπιασε τα
χέρια και άρχισε να με χορεύει.</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Την τράβηξα έξω
από το κύκλο απότομα. Διασχίσαμε δυο
τρεις στοιβαγμένες παρέες. Στάθηκε σε
μια κολόνα και φιληθήκαμε. Το στόμα της
είχε μια πικράλμυρη γεύση που θύμιζε
ηλιόσπορους. Μου χάιδευε το λαιμό.
Σταματήσαμε. Κοιταχτήκαμε από κοντά.
Τα χείλη της ήταν μισάνοιχτα και ξεχώριζε
ανάμεσα τους η άκρη από τη γλώσσα της.
Ξαναφιληθήκαμε για λίγο. Δίπλα στο
πηγούνι της είχε τρία μικρά σπυράκια
απομεινάρια της μετεφηβείας που αν
είχες όρεξη να πάρεις ένα στυλό και να
τα ενώσεις με μια γραμμή θα σχημάτιζαν
ένα ισοσκελές τρίγωνο. Ξεκόλλησε από
τη κολόνα, μου έπιασε το χέρι και έφυγε
μπροστά παρασύροντας με.</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«<span lang="en-US">Lets</span>
<span lang="en-US">dance! </span><span lang="el-GR">(Ας
χορέψουμε!)</span>», μου φώναξε μισογυρίζοντας.
Της άφησα το χέρι. Αυτή διείσδυσε στην
αυτοσχέδια πίστα και άρχισε να
στροβιλίζεται γύρω -γύρω. Έψαξα τα
βλέμματα στη παρέα της μέσα στο ημίφως.
Ο νεαρούλης με τα στρόγγυλα γυαλιά με
κοιτούσε. Ήταν αναψοκοκκινισμένος από
το χορό και τα μαλλιά του έπεφταν ιδρωμένα
μπροστά στο μέτωπο του σχηματίζοντας
μικρές τουφίτσες. Το στήθος του πήγαινε
πάνω κάτω από το λαχάνιασμα. Πήρε το
βλέμμα του από πάνω μου και πήγε δίπλα
της για να χορέψουν.
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Ποσά όνειρα να
είχε κάνει για σήμερα; Για αυτόν και την
Ντιλεκ; Τι καλά που θα το είχε διοργανώσει.
Τι θα της πει, τι θα του απαντήσει. Πως
θα χορέψουν και πως θα είναι μαζί. Ύστερα
να της πει αυτά που νιώθει και πως αυτή
θα ανταποκρινόταν. Ή ίσως μπορεί να
σκεφτόταν πως είναι απλά ακόμα ένας
από τους εκατομμύρια ανθρώπους στον
πλανήτη που έκανε σχέδια σήμερα και
κάποιος άλλος τους τα χαλούσε.
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Εντόπισα τον
Λούη να μιλάει σε ένα πηγαδάκι με κάτι
γνωστούς. Τον πλησίασα. Μου έδωσε λίγη
μπίρα. Έριξα ένα βλέμμα τριγύρω και
σκέφτηκα τη Λια. Ήμαστε μαζί ένα μήνα
και έχουμε μοιραστεί τόσα πράγματα. Λες
και επίτηδες φτιάχνουμε συνεχώς κοινές
εμπειρίες. Αυτή να μου λέει για μια
ξαδέρφη της που πήρε μια νύχτα κάτι και από τότε δεν επανήρθε και
εγώ να της λέω πως η αγαπημένη μου στιγμή
της ημέρας είναι όταν βγάζω τις κάλτσες
μου και ξύνω τα πόδια μου. Και συνέχεια
να μιλάμε, να γελάμε και να γαμιόμαστε.
Μια γλυκιά καθημερινότητα. Έτσι γίνεται
απλά, γνωρίζεις κάποιον και λες<span lang="en-US">:</span>
με αυτόν μπορώ να περάσω πολλές ώρες .
Και όπως όλοι ξέρουν. <span lang="el-GR">Δεν έχει
σημασία τι λες ή τι κάνεις σημασία έχει
σημασία ότι μοιράζεσαι χρόνο. Αυτό
ενώνει τους ανθρώπους. </span>
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Σήμερα βεβαία
θα έβγαινε με τον παλιό της γκόμενο. Τον
Λουκά. Καθόλου γούστο ο νονός . Η Λια τα
είχε με τον Λουκά δυο χρόνια και τα
χαλάσαν κανένα εξάμηνο πριν τη γνωρίσω
γιατί αυτός ήθελε να το πάνε σοβαρά.
Μπαρούφες όλοι οι λόγοι του χωρισμού
είναι ένας, το σεξ.
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Πριν τρεις-τέσσερις
μέρες η Λια είχε ξεχάσει το κινητό της
στο σπίτι. Δεν το άγγιξα καν. Δεν έχει
νόημα να κατασκοπεύεις το κινητό ή τα
<span lang="en-US">e-mail</span> του άλλου, εκτός κι
αν θέλεις να χωρίσεις. Γενικά η ζήλια
δεν έχει νόημα. Το μόνο που καταφέρνεις
είναι να κάνεις χειρότερη την καθημερινότητα
σου. Παρ΄ όλα αυτά κάθε φορά που μου
έλεγε για αυτόν τον Λουκά ένιωθα μια
δυσανασχέτηση, μου είχε πει κι άλλα για
αυτόν, γνωριζόντουσαν από μικροί, οι
γονείς τους ήταν οικογενειακοί φίλοι
και σήμερα θα έβγαιναν να γιορτάσουν
με διάφορους φίλους και φίλες την
μονιμοποίηση του ως καθηγητή πανεπιστημίου.
Συγχαρητήρια Λούκα και εις ανώτερα και
να πας να γαμηθείς. Τον φαντάζομαι τι
τύπος θα είναι. Θα είναι από αυτούς τους
τύπους που δε μπορείς να αναμετρηθείς
σε τίποτα μαζί τους. Αυτοί οι Λουκάδες
πάντα είναι πιο πλούσιοι, πιο μορφωμένοι,
πιο καλαίσθητοι μέχρι και πιο αθλητικοί
από σένα. Έχουν πάει ταξίδια και οι δικές
σου ιστορίες δεν αξίζουν μια μπροστά
στις δικές τους . Και ούτε καν τα λένε.
Ξαφνικά εκεί που μιλάς και μιλάς, ρωτάς
έναν Λούκα με σκοπό να τον φέρεις σε
αμηχανία, «Εσύ Λουκά πες τίποτα, ποια
είναι η γνώμη σου για την Ασία», και σου
πετάει ένα «Δε μπορώ να πω ακριβώς, αν
και δούλευα δυο χρόνια στο Τόκιο, δεν
έχω αποφασίσει αν μου άρεσε ή όχι».
Τέτοια κάνουν οι Λουκάδες. Είναι ευγενικοί
και φλώροι, όλοι το ξέρουν ότι είναι
φλώροι. Ή ίσως να μην είναι. Ίσως την
κατάλληλη στιγμή εκεί που εσύ θα δείξεις
δειλία, θα έρθει ο Λουκάς πάνω στο άλογο
του και θα λύσει όλα τα προβλήματα με
την πυγμή του. Θα δώσει το δυνατό του
χέρι στο κορίτσι και αυτή με ένα απότομο
σάλτο θα καβαλήσει το άλογο πίσω του
και θα χαθούν στο ηλιοβασίλεμα.
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
</div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Πάμε ρε;» είπα
στον Λούη.</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Πάμε σε κανένα
μπαρ;»</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Ναι».</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Οκ. Τι έγινε
με την Τουρκάλα;»</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Τίποτα. Την
θέλει άλλος».</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Όλες τις θέλει
και κάποιος άλλος» φιλοσόφησε ο Λούης.
«<span lang="el-GR">Με όποια γκόμενα στον κόσμο
και να πας, θα υπάρχει κάποιος που θα σε
μισήσει για αυτό».</span>
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Δεν έχεις και
άδικο.»
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Μήπως κόλλησες,
και δεν έκανες τίποτα λόγω της Λίας;»</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Ίσως και αυτό…
» Δεν ήθελα να πω πολλά για την Λια. Όπως
συνηθίζουν οι άντρες, όσο πιο σοβαρά
νομίζουν ότι είναι με μια γυναίκα τόσα
λιγότερα λένε στους φίλους του. « Ξέρεις
τι σκεφτόμουν σήμερα το <span lang="en-US">μεσημέρι;»</span></span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Τι;»</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Ότι η αγάπη
είναι ένα ρεύμα που... ενώ θέλουμε να
πάμε προς τα βράχια, μας σπρώχνει
μεσοπέλαγα».</span></div>
<br />
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Και μένα τα
αρχίδια μου ανθίζουν την άνοιξη».</span></div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/09976561098799270570noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8374304492597246968.post-84782108194546157692015-10-01T15:30:00.000+03:002015-11-18T13:13:36.682+02:0014) Η Διάρρηξη<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjSrm0nlPorCb2jFglri9PDmxi2FfyzCx_h5GH04cv_sxznhaSy8gLUJJ4W1e6J6QXbpYej9oQIrnlirC1awfUISelVdSY0XOAmTWAIHNWbyF_mfpvcZ08eC_3oz4IExOSJ_BL6WrGuBfD7/s1600/14a.png" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="165" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjSrm0nlPorCb2jFglri9PDmxi2FfyzCx_h5GH04cv_sxznhaSy8gLUJJ4W1e6J6QXbpYej9oQIrnlirC1awfUISelVdSY0XOAmTWAIHNWbyF_mfpvcZ08eC_3oz4IExOSJ_BL6WrGuBfD7/s200/14a.png" width="200" /></a></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Το πρωί έβρεχε
καταρρακτωδώς. <span lang="el-GR">Π</span>ήρα ταξί
για τη δουλειά. Πάντα τα λυπάμαι τα λεφτά
για το ταξί. Δεν τα έχω ευχαριστηθεί
ποτέ. Κάποια άλλα έξοδα τα ευχαριστιέσαι,
παράδειγμα αυτά για τις διακοπές ή για
έναν υπολογιστή. Τα λεφτά για το ταξί
όμως, για κινηματογράφο, για βιβλία,
σιχαίνομαι να δίνω. Αυτά και άλλα πολλά
θα έπρεπε να είναι τζάμπα. <span lang="en-US">To
</span><span lang="el-GR">αλκοόλ</span> ίσως δε θα
έπρεπε να είναι τζάμπα. Μου κάνει κακό
το τζάμπα αλκοόλ, σε όλους κάνει κακό
το τζάμπα αλκοόλ.</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Ήταν μια βαρετή
χειμωνιάτικη μουντή μέρα. Όλοι στη
δουλειά φαινόντουσαν μισοκοιμισμένοι
λες και κανένας δεν είχε ξυπνήσει καλά
σήμερα. Παντού έβλεπες μακριές μούρες
και τσιμπλιάρικα μάτια. Το μεσημέρι
όταν τέλειωσε το ωράριο πήγα στο κυλικείο
και βρήκα ένα τύπο που ήξερα ότι μένει
κοντά στη γειτονιά μου. Τον ρώτησα αν
έχει πρόβλημα να με πάρει μαζί του στο
αμάξι μετά το σχόλασμα και ας με άφηνε
εκεί κοντά, οπού ήθελε. Δέχτηκε.</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Έξω έπεφτε ένα
ψιλόβροχο. Ένα σπαστικό, αργοκίνητο
ψιλόβροχο. Η καταθλιπτική βιομηχανική
περιοχή έχει ένα καλό. Έχει ανοιχτωσιά
και το μάτι σου φτάνει μέχρι πολύ μακριά
στον ορίζοντα. Πάνω στο ουρανό είχαν
βαρύνει κάτι νωχελικά γκριζόμαυρα
σύννεφα.
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Μπήκαμε μέσα
στο αμάξι αμίλητοι. Ποιος ξέρει τι είχε
μέσα στο μυαλό του ο συνάδελφος;
Λογαριασμούς , την κόρη του που τράκαρε
και σμπαράλιασε το αμάξι, τη γυναίκα
του, τη νεαρή γκόμενα που της έχει ανοίξει
ζαχαροπλαστείο. Ποιος να ξέρει; Το
πρόσωπο του ήταν αξύριστο με ένα πυκνό
μουστάκι, λεπτός, με καράφλα και βαθιά
πράσινα μάτια. Άνοιξε ένα ακριβό
καινούργιο πακέτο τσιγάρα και μου
πρόσφερε. Μάγκωσε κι αυτός ένα με τα
χείλια κατευθείαν από το πακέτο. Άναψα,
καπνίζαμε και κοιτούσαμε μπροστά στο
γλιτσαρισμένο δρόμο.
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;"><br />
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Οι οδηγοί
πιτσιλούσαν ο ένας τον άλλον με τις
ρόδες τους που έσκαγαν στη βουρκογεμισμένες
λακκούβες του δρόμου. Παρακολουθούσα
τους υαλοκαθαριστήρες που πηγαινοέρχονταν
πάνω στο παρμπρίζ, ο ένας ήταν λίγο
ξεχαρβαλωμένος και έτσι πως κουνιόταν
θύμιζε λαβωμένο έντομο που προσπαθούσε
να ξεφύγει. Περάσαμε από ένα παλιό
εγκαταλελειμμένο στρατόπεδο και από
μια στάση που περίμεναν φτωχοί εργάτες.
Τα όρια εξόδου της κάθε πόλης ποτέ δεν
είναι μια μέση κατάσταση ή θα ζουν πολύ
πλούσιοι ή πολύ φτωχοί. Το αυτοκίνητο
ταρακουνήθηκε καθώς διασχίσαμε τις
γραμμές του τρένου.
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Με άφησε σε μια
γωνία που έπρεπε να στρίψει, τον
ευχαρίστησα και κατέβηκα. Προσπάθησα
να πηγαίνω κάτω από τα μπαλκόνια και
τις τέντες για να βρέχομαι λιγότερο.
Συνάντησα ένα σουβλατζίδικο. Βαριόμουνα
να μαγειρέψω και έτσι μπήκα μέσα και
αγόρασα δυο γύρους με πίτα. Είναι νόστιμοι
οι γύροι με τη πίτα αλλά μετά τα απόγευμα
μόλις ξυπνάς νιώθεις σαπισμένος.
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Άνοιξα την
αυλόπορτα. Περπάτησα προσεχτικά το
μονοπατάκι για να μη βραχώ και βρέθηκα
μπροστά στη εξώπορτα. Στο χερούλι είχαν
βάλει με ένα λαστιχάκι ένα διαφημιστικό
για πίτσα. Μήπως έπρεπε να είχα πάρει
πίτσα; Έβγαλα τα κλειδιά από την τσέπη
και παραμέρισα το διαφημιστικό. Η
κλειδαριά ήταν παραβιασμένη. Φαινόταν
να την έχουν στραβώσει με τανάλια ή κάτι
τέτοιο. Κοίταξα γύρω- γύρω, έβαλα το αυτί
μου πάνω στη πόρτα. Κανένα ήχος. Έσκυψα
και κοίταξα μέσα από τη σπασμένη
κλειδαριά. Το σπίτι φαινόταν άνω κάτω.
Κάποιος το είχε διαρρήξει. Το θέμα βέβαια
ήταν αν είχε φύγει ή αν ήταν ακόμα μέσα.
Απομακρύνθηκα από τη πόρτα και πήρα
τηλέφωνο τον πάτερα. Αγχώθηκε.
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Έρχομαι αμέσως»,
είπε, «μη μπεις μέσα, έρχομαι»</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Καλά».</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Παίρνω τηλέφωνο
και κλειδαρά. Μη μπεις μέσα, περίμενε
να έρθω».</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
</div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Αποφάσισα να
ανοίξω και ότι είναι να γίνει ας γίνει.
Άλλωστε είναι το σπίτι μου και πρέπει
να το υπερασπιστώ, κι ο πρωτόγονος
άνθρωπος το ίδιο θα έκανε στη σπηλιά
του, και το κοτσύφι το ίδιο για τη φωλιά
του. Και τα μυρμήγκια αν πας να τους
χαλάσεις τους λαβύρινθους δαγκώνουν.
Όλα τα ζώα. Ήρθε λοιπόν και η σειρά μου
να υπερασπιστώ την ιδιοκτησία μου. Μια
ιδιοκτησία, που όμως δε δούλεψα ούτε
προσπάθησα για αυτήν, τη βρήκα έτοιμη.
Σύμφωνα με πολλούς φιλοσόφους δεν είχα
το δικαίωμα να ονομάζω αυτό το σπίτι
ιδιοκτησία μου. Σύμφωνα βέβαια με άλλους
τόσους το είχα. Κατέβασα το χερούλι. Το
σπίτι ήταν μουνί. Όλα τα συρτάρια και
τα περιεχόμενα τους πετάμενα στο πάτωμα.
Πήγα αργά προς στο δωμάτιο, κοίταξα πίσω
από τη πόρτα και στο τελείωμα από τις
κουρτίνες μήπως δω να ξεχωρίζουν τίποτα
σκαρπίνια όπως στις ταινίες. Έψαξα και
στη τουαλέτα και στη κουζίνα. Οποίος κι
αν είχε μπει μέσα είχε φύγει πλέον. Τα
παπλωματά αναποδογυρισμένα. Μια ντουλάπα
πεσμένη. Το μάτι μου πήγε κατευθείαν
στην οθόνη και στο <span lang="el-GR">πύργο</span>
του <span lang="el-GR">υπολογιστή</span>. Δεν τα
είχαν πάρει. Δεν είχα και τίποτα που θα
μπορούσαν να πάρουν. Μόνο ένα καβαντζωμένο
50 ευρώ σε ένα κόκκινο τσαντάκι μπανάνα.
Η μπανάνα ήταν πετάμενη κάτω από ένα
τραπεζάκι με κλειστό το φερμουάρ. Την
άνοιξα, τα 50 ευρώ ήταν μέσα.</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Τι μαλάκες;»
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Φαίνεται πάνω
στη βιασύνη τους αντί να την ανοίξουν
άπλα τη κούνησαν και δεν άκουσαν τίποτα
μέσα.
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Το βιολί!»
Ξαναμίλησα μόνος μου.</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;"> Πήρα τηλέφωνο
τη Λια.</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Έλα ψιψινε.»</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Λια... να σου
πω... Το βιολί το έχεις μαζί σου σήμερα;»
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Όχι γιατί....
Τι έγινε;»</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Άνοιξαν το
σπίτι;»</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Κλέφτες!»</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Ναι.»</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Και πήραν το
βιολί!»</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Δε ξέρω ακόμα.
Δε κοίταξα».</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Έρχομαι,
έρχομαι».</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Έλα σε περιμένω».</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Τελικά βρήκα
τη θήκη κάτω από το κρεβάτι, ήταν ανοιχτή
, την έφερα μπροστά μου και είδα μέσα το
αιωνόβιο βιολί της Λίας, απείραχτο να
ξαπλώνει στα βελούδινα παπλωματά σαν
βρικόλακας. Ξαναπήρα τη Λια.</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Έλα τι έγινε;»</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Εντάξει όλα.
Εδώ είναι το βιολί».</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Ουφ.... Μου
κόπηκαν τα πόδια».</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Είναι ακριβό
ε;»</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Μη το συζητάς».</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Δηλαδή».</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Ε τι να σου
πω...»
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Ε πες».</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Τι να σου πω;
Να σου πω πόσο κάνει το δοξάρι;»</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Για πες».</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Δυο διακόσια».</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Δυο χιλιάδες,
διακόσια ευρώ το δοξάρι!»</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Ναι».</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Καλά... Που
είσαι τώρα;»</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Στο δρόμο ψάχνω
για ταξί.»</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Οκ τα λέμε σε
λίγο».</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;"><br />
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Έβλεπα αντικείμενα
και προσπαθούσα να θυμηθώ τι ήταν δίπλα
σε τι και εν τέλει τι πρόλαβαν να πάρουν.
Τελικά ανακάλυψα. Σε ένα μικρό τσίγκινο
μπολάκι έβαζα ότι ψιλά περίσσευαν ,
εικοσάλεπτα, δεκάλεπτα μπορεί και
κανένα πενηντάλεπτο. Τελευταία φορά
που το είδα σήμερα το πρωί, δε πρέπει να
είχε πάνω από πέντε ευρώ μέσα, ένα
τσιμπιδάκι, ένα νυχοκόπτη και ένα
ξεχασμένο καπάκι μπίρας. Όλα έλειπαν.
Αυτά πήραν. Πάντως τηλεόραση, υπολογιστή
και βιολί δεν είχαν πειράξει. Δεν είχα
και τίποτε άλλο αξίας μέσα στο σπίτι.
Καμιά φορά σου βγαίνει καλό να είσαι
φτωχός. Έστρωσα το στρώμα του καναπέ
κι έψαξα το τηλεκοντρόλ. Ήταν κάτω από
μια στοίβα συρτάρια. Πήρα ένα πλαστικό
δίσκο από την κουζίνα έβαλα τους γύρους
μέσα, άνοιξα τη τηλεόραση και άρχισα να
τρώω. Υπάρχει και ένα καλό σε όλα αυτά.
Δε θα ξαναερχόταν σε μένα οι ίδιοι
κλέφτες. Πως δε με λυπήθηκαν κιόλας να
μου αφήσουν κανένα δεκάευρω στο τραπέζι
με ένα μήνυμα: «Ρε φίλε είσαι πιο φτωχός
από μας πάρε ένα δεκάρικο να πάρεις
τσιγάρα και να πιεις ένα καφέ». Βέβαια
αν έπαιρναν το βιολί θα έκαναν τη τύχη
τους. Αλλά μάλλον ήταν άμουσοι, άτεχνοι
και αγράμματοι. Έτσι είναι, δεν είμαστε
όλοι οι φτωχοί ίδιοι.</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
</div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Μόλις έφαγα και
τον δεύτερο γύρο ήρθε ο κλειδαράς. Ήταν
νεαρός, μοντέρνος και σωματώδης. Με
ξανθό μαλλί, σπυράκια και είχε ένα
τατουάζ με καλλιτεχνικά γράμματα στο
βραχίονα που θα το καταριόταν σε καμιά
πενταετία. Κουβαλούσε μια βαλίτσα μαζί
του. Με χαιρέτησε ανεβάζοντας τα φρύδια
του και κοίταξε την κλειδαριά. Απίθωσε
κάτω τη βαλιτσούλα του και περιεργάσθηκε
την πόρτα.
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Τσιγγάνοι»,
αποφάνθηκε.</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Ναι ε;»</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Ναι στάνταρ.»</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Δεν ήταν
Τσιγγάνοι», είπα εγώ.
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Που το ξέρεις;»</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Γιατί είχα ένα
βιολί μέσα και δε το πήραν».</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Και...»</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Δεν έχεις
ακούσει για τα τσιγγάνικα βιολιά. Ξέρουν
αυτοί από βιολιά... θα το έπαιρναν».</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Τσιγγάνοι ήταν
σίγουρα;»</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Εσύ από που το
κατάλαβες.»</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Από τον τρόπο
που την άνοιξαν. Να κοίτα». Μου έδειξε
την σπασμένη κλειδαριά αλλά δε κατάλαβα
τίποτα. «Να φανταστείς», συνέχισε, «τώρα
τελευταία αν κλειδωθεί κανένας, και
εμείς με τον ίδιο τρόπο ανοίγουμε είναι
ο πιο εύκολος».</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Δηλαδή πόση
ώρα θέλει να την ανοίξει κάποιος;»</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Αυτήν. Χα! Τι
να σου πω... 20 δευτερόλεπτα. Εγώ πάντως
θα σου έλεγα να βάλεις και μια τρίαινα
από πάνω. Γιατί έτσι πως είναι, θα σε
ανοίγουν συνέχεια».</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Μπα δε νομίζω...»
Μου την έδωσε που μιλούσε άσχημα για
την κλειδαριά μου.
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Εγώ στο λέω
πάντως...» έκανε με δασκαλίστικο τόνο.</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Τίποτα δε μου
πήρανε».</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Τυχερός είσαι».</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Είχα υπολογιστή,
τηλεόραση, δε πήρανε τίποτα».</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Δε παίρνουν
αυτοί τέτοια. Ότι χωράει σε μια τσάντα
παίρνουνε. Χρυσαφικά... λεφτά».</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Εφάρμοσε μια
καινούργια κλειδαριά πάνω στη πόρτα.
Του έδωσα εβδομήντα ευρώ, είκοσι που
είχα πάνω μου και τα πενήντα που δεν
βρήκαν οι κλέφτες. Πριν φύγει με
ξανασυμβούλεψε να βάλω τρίαινα.
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Πόσο έχει;»
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«130 ευρώ».</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Θα σε ειδοποιήσω».</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;"><br />
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Έφτασαν ο
πατέρας, η μάνα και η Λια σχεδόν ταυτόχρονα.
Τους σύστησα. Η Λια ήταν άνετη λες και
τους γνώριζε χρόνια. Η μάνα μου της
γλυκομίλαγε και ο πατέρας μου την
απόφευγε γιατί μάλλον ντρεπόταν. Δεν
είχαν γνωρίσει καμιά κοπέλα που ήμουν
σε σχέση ποτέ, αλλά εντάξει, καιρός ήταν,
μεγάλωσα πια. Ήμουν άντρας έτοιμος για
γάμο που υπερασπίζεται το σπιτικό του.
Συμμαζέψαμε την ακαταστασία όλοι μαζί.
Σε κάποια στιγμή η μάνα μου με παραμέρισε
στη κουζίνα.
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Αχ τη γλυκιά
κοπέλα που είναι», είπε με μυστικοπαθή
τόνο.</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;"> «Ναι».</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Να την καλέσεις
να έρθει και σπίτι για φαγητό.»</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Εντάξει».</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">Μας πήρε ένα
τρίωρο να κάνουμε το σπίτι όπως ήταν
πριν και λίγο καλύτερο. Οι γονείς μου
ετοιμάστηκαν να φύγουν. Ο πατέρας, πέταξε
ένα γεια και βγήκε έξω. Η μάνα μου
αγκάλιασε τη Λια. Την αγκάλιασε και η
Λια.</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;"><br />
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;"><br />
</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Έχεις
καταπληκτικούς γονείς» Μου είπε η Λια
όταν έφυγαν και με φίλησε στο στόμα.
«Πάλι σουβλάκια έφαγες;» Συμπλήρωσε.</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Ναι».</span></div>
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Βρομάς».</span></div>
<br />
<div align="JUSTIFY" style="margin-bottom: 0cm;">
<span style="font-size: large;">«Την επομένη
φορά θα πάρω πίτσα. Μου άφησαν ένα
φυλλάδιο οι κλέφτες από μια πιτσαρία
που φαίνεται αρκετά καλή». </span></div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/09976561098799270570noreply@blogger.com0